Is ‘Nakation’ straks ook bij ons de nieuwe vakantietrend? ‘Arm of rijk, dik of dun, hier maakt het niets uit’

Opvallende nieuwe vakantietrend bij onze noorderburen: ‘Nakation’. Naked dus, oftewel naaktrecreatie. 2,5 miljoen Nederlanders doen het weleens. Merken ze daar ook wat van bij Naturistenvereniging De Wilgenborgh, dat vandaag een ‘open dag’ hield?

De Wilgenborgh is gevestigd in het Utrechtse Waverveen. Wie niet op de hoogte is van het bestaan, zal er niet zoveel van zien. Het terrein is aan het zicht onttrokken door hoge beplanting. Toch komen hier volop mensen; de Wilgenborgh biedt zeventig vaste campingplaatsen en vijftien losse plekken voor passanten.

Eén van de vaste gasten is Frans Helling, die al jaren een staplaats heeft in Waverveen. ‘Ik woon in een rijtjeshuis, met een klein tuintje,’ vertelt de man die het liefst naakt over het terrein loopt, maar voor de open dag zijn kleding draagt. ‘Thuis hoor ik het verkeer en mijn buren. Hier geniet ik van het geluid van de vogeltjes.’

Maar waarom dan naakt? ‘Het voelt vrij,’ zegt hij. ‘Je ervaart alle weersinvloeden op je huid. Geen strakke, plakkerige kleding.’ En daarin staat Helling niet alleen. Ook in Waverveen is nakation populair. ‘Vorig jaar zaten we in de zomermaanden helemaal vol,’ zegt hij.

‘Dat heeft ook met corona te maken; we konden niet naar het buitenland. Al heb ik ook het idee dat steeds meer mensen ontdekken hoe fijn het is om gewoon jezelf te zijn zonder je zorgen te maken om uiterlijkheden.’

Ruimdenkend

Naast hem staat Nico Hille. Ook hij is lid van de Waverveense naturistenvereniging. Volgens hem is naturisme een leefstijl en gaat het veel verder dan alleen naakt zijn. ‘Naturisten zijn over het algemeen heel ruimdenkend,’ zegt hij. ‘Arm, rijk, dik, dun; hier maakt het niets uit. We zijn echt elkaars gelijken. Allemaal naakt zijn neemt die verschillen weg.’

Bij naturistenvereniging De Wilgenborgh zijn veel overeenkomsten te vinden met een ‘gewone’ camping. Er is een zwembad, een speeltuin, een volleybalveld en een terras met kantine. Toch zijn er ook verschillen; op het terras en in het zwembad zijn de mensen naakt én er is geen personeel.

‘Als vereniging regelen wij alles zelf,’ neemt Gert Luyer het woord. Hij is secretaris van de naturistenvereniging. ‘Als we drankjes uit de bar nemen, schrijven we op wat we hebben gebruikt. Alles gaat in goed vertrouwen.’

Bezoekers

Terwijl we in gesprek zijn, druppelen bezoekers binnen voor de open dag. Een aantal kijkt gespannen en schichtig om zich heen. ‘Wij komen hier uit de buurt,’ vertelt één van hen die niet met zijn naam op de site wil. Hij is samen met zijn vrouw en moet duidelijk nog even wennen.

‘We fietsen hier regelmatig langs en waren nieuwsgierig hoe het terrein eruitziet.’ Na een rondleiding pakken zij gauw weer de fiets. Voor hen lijkt de stap tot naaktrecreatie te groot.

Een andere bezoeker denkt daar anders over. Voor haar gaat een nieuwe wereld open. ‘Ik ben naturist in heel mijn hart,’ spreekt zij enthousiast. ‘Ik zoek alleen nog een plek waar ik mijzelf kan zijn. Een plek waar ik rust vind, kan ontspannen en mij niet druk hoef te maken om wat ik aan doe. Dit zou weleens een heerlijke plek kunnen zijn. Ik woon in de buurt, maar had hier echt nog nooit van gehoord.’

Frans Helling geeft haar een rondleiding. Ze kijkt haar ogen uit. ‘Wat een rust, wat een ruimte,’ roept zij. ‘Geweldig!’ Na tien minuten is ze overtuigd. Naturistenvereniging De Wilgenborgh is na deze open dag in ieder geval één lid rijker.

(AD)