Isobel Campbell & Mark Lanegan - Hawk
De platen van Isobel Campbell & Mark Lanegan hebben iets gemeen met die van de Ramones, Motörhead of AC/DC : u en wij weten ondertussen exact wat we ervan kunnen verwachten.
Dat dáchten we tenminste, tot we 'Hawk' - de derde en alweer uitstekende samenwerking tussen Campbell en Lanegan - te horen kregen, een plaat waarop voor het eerst gemorreld is aan de vertrouwde Belle-en-het-Beest-formule.
Goed, dat op 'Eyes of Blue' een héél erg fraai uitstapje naar de folk wordt gemaakt, dat 'Get Behind Me' naar rockabilly neigt of dat de swingende titelsong als een wilde versie van Booker T & The MG's klinkt: dat is niet zo'n verrassing, want op de vorige twee Campbell/Lanegan-cd's werd óók al uit allerlei hoeken van de rijke Amerikaanse muziektraditie geput.
Maar dat Mark Lanegan op twee tracks opeens helemaal opzijgeschoven wordt ten voordele van singer-songwriter Willy Mason is dat wél. Vooral omdat Mason de muziek een compleet andere richting geeft: wat zijn stem minder heeft aan dreiging, seks en gevaar, heeft ze meer aan weemoed en hartzeer.
Mason klinkt de hele tijd alsof hij (59) is en enkele rampen in de persoonlijke sfeer achter de rug heeft, maar is - onwaarschijnlijk voor wie zijn stem hoort - amper (25). Zoals Campbell het zelf omschreef: een oude ziel in een jong lichaam, zeker? Mason is dan ook de geknipte man om 'No Place to Fall' van Townes Van Zandt - duidelijk een zielsverwant - te coveren.
Net als op voorgangers 'Ballad of the Broken Seas' en 'Sunday at Devil Dirt' liggen de parels op 'Hawk' zomaar voor het oprapen: alle hiervoor genoemde songs, en zéker ook het adembenemende openingsduo 'We Die And See Beauty Reign' / 'You Won't Let Me Down Again' , waarvoor voormalig Smashing Pumpkin James Iha een excellente gitaarsolo komt leveren.
Of 'Snake Song' , nog een sterke Townes Van Zandt-cover, maar dit keer gezongen door Lanegan. Of het door Campbell gefluisterde 'Sunrise' - niet te verwarren met de gelijknamige (en evenzeer uitstekende) Lanegan-song van diens 'Whiskey for the Holy Ghost'. Of 'Lately' , waarop een gospelkoortje mooi contrasteert met Lanegans diepe brom.
Overigens heten dit dan officieel wel platen van Isobel Campbell en Mark Lanegan, in feite zijn het werkstukjes van Campbell waarop Lanegan en nu dus ook Willy Mason komen meezingen: zij schreef de songs én de excellente teksten, zij producete, zij koos de muzikanten en zij bedacht de arrangementen. En ere wie ere toekomt: zij verdient dus ook alle lof voor deze uitmuntende plaat.
Isobel Campbell, Mark Lanegan en Willy Mason spelen op 15 september in de AB.
