Jack Garratt - Phase
Zoals Jack Garratt zelf al aangaf op deze pagina’s: de jaarlijks weerkerende, telkens met veel toeters en bellen aangekondigde ‘Sound of’-prijs van de BBC heeft ons in het verleden niet enkel Adeles en Sam Smiths opgeleverd – hitsuccessen dus.
Er was ooit ook The Bravery, een Amerikaanse groep die hard z’n best deed om Engelse indie te maken, maar compleet te doorprikken viel als een verzinsel van de marketingafdeling, en die intussen is opgegaan in de nevelen der vergetelheid. De ondoorgrondelijke wegen van de popmuziek!
Dat Garratt in de categorie hitsuccessen mag sjansen, is al duidelijk in de nummer twee op z’n debuutplaat ‘Phase’: ‘Breathe Life’ is een instantmeezinger, een oer-Brits popnummer van een aanstekelijke zwierigheid – half kinderliedje (die oh-oh-oh’s), half jubelende gospelpop – Sam Smith z’n ‘Stay With Me’, maar dan met meer gusto en minder drama. Garratt maakt ook even elektronische, maar minder hoekige muziek dan James Blake – meteen te savoureren in albumopener ‘Coalesce (Synesthesia Pt. II)’. ‘Far Cry’ begint als pianoballad, schakelt over naar urban pop, en barst dan los in Londens dansvloervuurwerk à la Disclosure. En het mooie is: het is geen medleynummer, maar een flow aan ideeën die Garratt naadloos in elkaar haakt tot een topnummer. ‘Worry’: een funksymfonie waarin zelfs wat Prince te rapen valt.
Lees ook: BBC Sound of 2016 Jack Garratt: 'Stevie Wonder heeft alles in gang gezet'
Een beetje platenbaas denkt hier dus: ‘We got a winner.’ En daar moeten wel problemen van komen. Welja, ‘Wheatered’ is té gelikt, té flirtend met een rolletje als achtergrondmuziek in een tv-commercial of realityserie. En je mist vitriool, tegenwerking, twijfel, mislukking, straatsmerigheid, hartenklop, Tricky die je een mep verkoopt – ik probéér maar iets – ter hoogte van ‘Chemical’. Het hoeft geen betoog dat Jack Garratt een uitstekend componist/uitvoerder is, maar gaandeweg is het op ‘Phase’ zoals met die trendy superfoods in de hipstersupermarkt: ze ogen fris onder dat plastic, maar ze zijn vacuüm gezogen, ze ademen niet. ‘Mag het iets méér zijn?’
