Jack The Giant Slayer
Wanneer gaat er eens een einde komen aan de tsunami van fantasyfilms die sinds het succes van de 'Lord of the Rings'-trilogie over onze aardbol rolt?
'Narnia', 'Stardust', 'The Golden Compass', 'Bridge to Terebithia', 'The Spiderwick Chronicles', 'Alice in Wonderland', 'The Hobbit', 'Oz the Great and Powerful', en straks 'Percy Jackson 2', 'The Seventh Son' en 'The Hobbit: The Desolation of Smaug': hoewel de helft van de mensheid er stilaan van begint te balen (het gros van de bovengenoemde titels maakte verlies), blijft Hollywood zwaar inzetten op peperdure epossen vol computergeanimeerde landschappen, groteske kostuums en kwaadaardige trollen.
Ook 'Jack the Giant Slayer' deed het niet denderend aan de Amerikaanse kassa’s, maar deze door Bryan Singer ('X-Men') ingeblikte sprookjesverfilming heeft tenminste iets wat het vorige week uitgekomen 'Oz the Great and Powerful' node mist: charme, humor, fun, een ouderwetse avontuurlijke vibe; ‘t is net iets meer Errol Flynn dan Oz.
Het verhaal draait rond een handvol magische bonen, een toverkroon, een boom die tot in de wolken reikt, een knappe prinses, een verliefde boerenzoon, en een land dat wordt bevolkt door boosaardige reuzen: het klinkt misschien weinig begeesterend, maar op het moment dat die boerenzoon in die boom begon te klimmen waren wij helemaal méé.
Singer houdt het tempo lekker hoog, hoofdacteurs Ewan McGregor en Nicolas Hoult hebben precies de juiste toon te pakken – ergens tussen bloedige ernst en luimige zelfspot – en op een persoonlijke noot kunnen wij hieraan toevoegen dat wij bijzonder waren gevleid door de talrijke verwijzingen naar Erik the Great.
Naar het einde toe moet de sprookjesachtige atmosfeer zoals gewoonlijk zwichten voor het onvermijdelijke oorlogsgekletter (die aanstormende reuzen zien er wel héél digitaal uit en de 3D is wederom een slag in het water), maar alla, we hebben toch vijf of zes keer kunnen grinniken.
Bekijk de trailer:
