James Cooke, bekwaamste tv-figuur in Humo's Pop Poll 2018: 'Ik speel niet dat ik degene ben die niets weet. Dat is echt zo'

Publiekslieveling James Cooke (34) is niet meer te stuiten sinds Gert Verhulst hem carte blanche gaf in ‘Gert Late Night’, zelfs al had hij nauwelijks ervaring met interviewen. De voltallige jury van ‘Dancing with the Stars’ heeft hem tot onbetwiste winnaar geknuffeld, en nu hebben de Humo-lezers hem in Humo’s Pop Poll tot bekwaamste tv-figuur uitgeroepen.

'Als ik mezelf bezig zie op tv, denk ik soms: James, hou je een beetje in!'

In het SBS-hoofdkwartier gonst het overal: ‘Vier miljoen onlinekijkers voor ‘Gert Last Year’!’ James Cooke wordt eerst door Woestijnvis-baas Erik Watté in de armen gesloten en daarna door Gilles De Coster aan de borst gedrukt en gefeliciteerd met de cijfers.

HUMO Zelfs Gert Verhulst zei dat hij in al die jaren nog nooit iemand zo snel zo populair heeft zien worden.

James Cooke «Terwijl veel mensen anderhalf jaar geleden nog het gevoel hadden dat ze mij erbij moesten nemen in ‘Gert Late Night’. Dat iedereen mij nu zo omarmt, maakt het extra prettig.»

> Bekijk hier alle uitslagen van Humo's Pop Poll 2018

HUMO Hoe komt dat, denk je?

Cooke «Ik denk dat mensen het fijn vinden dat ik geen schoolvoorbeeld van een televisiepersoonlijkheid ben, maar gewoon een boy next door – zoals Gert, trouwens.»

HUMO Gert zei ook: ‘James schaamt zich niet voor zijn tekortkomingen. Als hij iets niet weet, zal hij dat niet wegspelen.’

Cooke «Ik ga nooit op zoek naar Het Juiste Profiel. Wanneer is een profiel juist? Ik weet dat niet. En jij weet dat ook niet, al denken jullie bij Humo daar soms wel het antwoord op te hebben (lacht).

»Nu, misschien appreciëren mensen het wel dat ik op tv altijd mezelf ben – met dank aan mijn vrienden Karen Damen en Gert, bij wie ik me zo op mijn gemak voel dat ik dat durf. Ik ben niet iemand die moeilijke woorden gebruikt waarvoor je in de Dikke Van Dale moet duiken.»

HUMO In de jury van ‘De slimste mens’ schaamde je je er niet voor dat je niet wist wie Rik Van Looy was, ook al deed Erik Van Looy er lacherig over.

Cooke «Ik weet zeker dat veel mensen toen dachten: wie is die Rik? Daar schaamden ze zich nu eens niet voor, omdat ze zagen dat ik het óók niet wist. Daarom heb ik me toen naar het publiek omgedraaid en gezegd: ‘Erik kan wel de slimme uithangen met zijn fichkes, maar weet hier eigenlijk iemand wie die Rik van Looy is?’»

HUMO En toen Erik Van Looy geen antwoord kon geven op jouw vraag hoe oud Rik is, zei jij gevat: ‘Staat dat niet op je kaartje?’ Hij leek zich wel wat te schamen.

Cooke «Dat weet ik niet, maar hij was wel hard op dat kaartje aan het zoeken (lacht). Nu, het is ook maar een spel, hè.»

HUMO Je bedoelt dat jij degene speelt die niets weet?

Cooke «Neen! Dat is geen spel. Dat is echt zo (lacht).»

HUMO Karel Deruwe noemt je de nieuwe Paul de Leeuw: vind je dat een compliment?

Cooke «Natuurlijk! Dat is zo’n vakman. Wel moeilijk om mee samen te werken, heb ik gehoord. Dat intrigeert me. Ik zou willen weten of dat is omdat hij een controlefreak is. Dat vind ik normaal, want dat ben ik zelf ook. Ik wil alles, maar dan ook álles kunnen voorzien. Maar ik kom nog niet tot aan de enkels van Paul de Leeuw. Ik wil leren nóg beter te interviewen. Ik heb al stappen gezet: ik weet nu dat ik moet luisteren naar wat mensen zeggen, en niet de hele tijd over de volgende vraag moet nadenken. Maar ik ben er nog niet, dat moeten mensen me even vergeven.»

HUMO Toen je aan het conservatorium in Brussel studeerde, achtervolgde je mensen op straat omdat je benieuwd was naar hun verhaal. Klopt dat?

Cooke «Jáá... (lacht) Ik deed dat als mijn lerares dictie er niet was – ik zie je nu denken: heeft die dictie gevolgd? Dat zou je niet zeggen. (schatert) Maar goed, ik liep inderdaad mensen in het centrum van Brussel achterna tot ze ergens binnengingen.»

HUMO Waarom deed je dat?

Cooke «Omdat ik benieuwd was naar wat die mensen deden in hun leven. En ook omdat ik wilde weten of ik echt zo anders was dan de anderen. Daarom interview ik mensen zo graag. Er is altijd een punt waarop ik denk: ah, maar die heeft dat en dat ook! Ik ben dus helemaal niet zo raar!

»Eigenlijk was ik aan het onderzoeken hoe vooroordelen werken, want daar ben ik allergisch voor. Daarmee maak je zoveel onmogelijk. Ik heb dat aan den lijve ondervonden, zoals je weet.»

HUMO Je werd gepest toen je in de humaniora zat, bedoel je.

Cooke «Ja. Ik had ook de hele tijd het gevoel: mannen, jullie maken mij uit voor van alles, maar jullie doen geen enkele moeite om mij echt te leren kennen. Ik betrapte mezelf er tijdens die achtervolgingen in Brussel op dat ik het verhaal van mijn doelwit al bij elkaar aan het fantaseren was: je werkt waarschijnlijk in een Delhaize-winkel, je rijdt met zo’n auto, je hebt twee kinderen... En dan ging die man een chic bankkantoor binnen (lacht).

»Mensen hebben zo snel hun oordeel klaar. Jij ook. Je kwam hier binnen en het eerste wat je tegen me zei, was: ‘Jij bent zeker moe!’»

undefined

undefined

'Ik vermijd conflicten, maar als ik zie dat iemand onrechtvaardig wordt behandeld, dan storm ik erop af'

HUMO Ik zei: ‘Je zult wel moe zijn!’ Je hebt je tot gisteravond te pletter gewerkt en je zat ermee in dat je dit interview zo vroeg moest geven.

Cooke «O... Ik dacht dat je vond dat ik er moe uitzag.»

HUMO Dat is jouw invulling.

Cooke «Mja. Ik dacht wel meteen: dit wordt niet zo’n leuk gesprek. Het is ook voor Humo, natuurlijk. (Opeens heel enthousiast) Maar daardoor was ik héél benieuwd hoe het gesprek zou verlopen, hoe jij bent en wat jouw houding tegenover mij is. Daarom kijk ik ook elke keer uit naar mijn gesprekken in mijn rubriek ‘Bedgeheimen’ in ‘Gert Late Night’. Ik lig daar meer dan een uur met mijn gasten te praten.»

HUMO Monteer je de filmpjes zelf?

Cooke «Natuurlijk. Ik zei je toch dat ik een vreselijke controlefreak ben? Dat is mijn grootste complex, en ik wil daarvan af. ‘Dancing with the Stars’ was voor mij in het begin de hel. Ik was als de dood voor de beelden van de trainingen die ze zouden laten zien. Ik was bang dat ze me in die filmpjes als de bleitende homo zouden neerzetten, of als de homo die altijd spierpijn heeft.»

HUMO Omdat jij als geen ander weet hoe televisie wordt gemaakt.

Cooke «Ja. Maar ik weet zeker dat iedereen er goed uitkomt in ‘Gert Late Night’ en eens een andere kant van zichzelf heeft kunnen tonen. Iemand als Bart Tommelein zal ook wel stemmen gewonnen hebben bij ons op de boot.»

undefined

HUMO En Bart De Wever?

Cooke «Dat weet ik niet, maar iedereen die ik interview, heeft in ieder geval het laatste woord over wat er wel en niet in ‘Bedgeheimen’ wordt gemonteerd. Iedereen houdt een goed gevoel over aan zijn passage op de boot. We hebben zelfs een WhatsApp-groep waarin we nu en dan bijpraten: ‘Kijk, Leah Thys staat op de cover!’ Hopla, dan post ik een foto met ‘Proficiat, Leah!’ eronder.»

undefined

'Mijn vader stuurde me altijd artikels over werkloze acteurs op: 'Kijk, dáár heb jij nu voor gekozen''

Aan de rilatine

HUMO Heb je genoeg verhalen gesprokkeld om jezelf ervan te overtuigen dat je niet raar bent?

Cooke «Dat was niet evident, hoor. Ik ben heel lang naar mezelf op zoek geweest. Ik weet niet of jij weet hoe het is om gepest te worden, maar ik ben daardoor hard aan mezelf beginnen te twijfelen. Je vraagt je voortdurend af: waarom? Waarom ik? Dan kom je snel uit bij: het is vast omdat ik anders ben. En dat wordt dan een issue. Bij alles wat je doet, denk je meteen: dit is waarschijnlijk weer gek of fout. Dan ga je overal bevestiging zoeken dat je wél oké bent. Het was telkens zo’n opluchting als ik merkte: o, die reageert ook zo. En die fluit ook in de gang, net als ik.

»Dat ik zo’n controlefreak ben, heeft waarschijnlijk ook met mijn pestverleden te maken. Ik wil er zeker van zijn dat niets of niemand het beeld kan manipuleren dat mensen van mij krijgen. Ik wil dat ze begrijpen wat ik bedoel en dat ze mij zien zoals ik echt ben, want ik heb hard gevochten om mezelf te kunnen zijn. Daarom heb ik ook zo’n moeite met de manier waarop bladen als Humo en zenders als Studio Brussel hun mening over mij verwoorden. StuBru vroeg me onlangs om iets voor hen in een berenpak te doen. Ik heb neen gezegd. Twee jaar geleden hebben ze een filmpje gemaakt, ‘Tien dingen waar we niet trots op zijn in Vlaanderen’, en op nummer één stond de NMBS, daarna het verkeer, en op nummer drie: James Cooke. Ik onthoud dat soort dingen, hè. Dan denk ik: je mag in die top tien het programma van James Cooke vernoemen, maar waarom de mens zelf? Dat doe je toch niet?»

HUMO Dat is het gevaar als je als jezelf op tv verschijnt. Mensen hebben de neiging geen onderscheid te maken tussen wie je bent en wat je doet. Veel acteurs willen ook niet als zichzelf op tv komen, omdat ze zich dan nergens achter kunnen verschuilen.

Cooke «Waarom zou ik me moeten verschuilen? Ik heb dat lang genoeg moeten doen in de humaniora.»

HUMO Je hebt gelijk, maar roem heeft nu eenmaal een prijs. Je hebt al eerder verteld dat je op je 15de graag wilde opvallen en leuk gevonden wilde worden, maar je had toen al het gevoel dat je daarin gevangenzat.

Cooke «Toen ik gepest werd, wilde ik zo graag omarmd worden. Dat is toch logisch? Nu, de neiging om te willen opvallen heeft dat pesten misschien mee uitgelokt. Pesten is niet oké en ik ga niet zeggen dat ik de pesters begrijp, maar ik snap wel dat het een reactie was op de manier waarop ik eruit sprong. Als ik mezelf nu in ‘Gert Late Night’ bezig zie, denk ik soms: James, hou je toch een beetje in. Wat je nu tegen Gert zegt, is wel érg in your face. Eigenlijk zou mijn vriend voortdurend naast mij moeten staan. Hij weet als geen ander wanneer hij ‘Stop!’ moet zeggen tegen mij. Ik heb zo iemand nodig door mijn ADHD.»

HUMO Kun je je nog herinneren wanneer je dat label kreeg?

Cooke «Neen. Ik weet alleen nog dat ik mijn mama vroeg waarom ik rilatine moest slikken, en dat zij antwoordde: ‘Omdat je dan wat kalmer bent.’ Een tijdje later heeft ze gezegd: ‘Nu gaan we met die rilatine stoppen omdat je té kalm bent. Ik herken je niet meer en ik hou van mijn James zoals hij is.’ Ze bedoelde daarmee mijn neiging om te willen opvallen. Die had ik als klein kind al: iedereen moest naar mij kijken. Als ik vijf minuten geen aandacht kreeg, deed ik wel iets met mijn eten, waardoor ik weer in het middelpunt van de belangstelling stond. Ik stopte niet met raar doen voor ik iedereen aan het lachen had gemaakt. Zo erg is het nu niet meer.»

HUMO Het viel me wel op dat je in ‘Dancing with the Stars’ telkens opnieuw zei: ‘Ik train zo hard voor de mensen.’

Cooke «Natuurlijk! Ik voelde me verantwoordelijk voor iedereen die in mij geloofde en op mij had gestemd. Als ze me de week erna zagen dansen, wilde ik niet dat ze zouden denken: bah, waarom hebben we die James gesteund? Nee, dan moet je bevestigen!»

HUMO De jury zei in haar eindverslag eerlijk: ‘Het is misschien niet de danser met de beste techniek die heeft gewonnen.’

Cooke «Dat klopt. Aan het conservatorium was ik ook geen geweldige danser, en evenmin een goeie zanger. De leerkrachten zeiden altijd: ‘Als we onze ogen sluiten, denken we niet: van die jongen gaan we een cd kopen. Maar als we je bezig zien, kun je het goed verkopen!’»

HUMO Toen je moeder stopte met je rilatine te geven, vond ze een betere oplossing om je onrust te kanaliseren: ze meldde je aan bij het amateurtoneel.

Cooke «Toen ik 8 jaar was, zei ze: ‘Ga jij maar toneel spelen.’ Ze zag me altijd de gekste dingen doen. Ik had van haar een kindercamera gekregen die ik op het videotoestel kon aansluiten. Als ik dan een toets aardrijkskunde had, richtte ik een decor in met een wereldbol, ik trok een kostuumpje aan, ging voor de camera zitten en deed alsof ik het aardrijkskundejournaal presenteerde: ‘Welkom bij aardrijkskunde! Ik ben jullie host, James Cooke, en vandaag gaan we het hebben over... Frankrijk!’ Ik nam alles op wat ik moest leren, daarna stopte ik de videocassette in de recorder en ik keek drie of vier keer naar mijn eigen aardrijkskundejournaal. Dat was mijn manier om mijn aandacht erbij te houden, iets wat heel moeilijk is voor mij.»

HUMO Je speelde op je 8ste al mee in ‘Flikken’.

Cooke «Heb je die aflevering gezien? Oh my God! Ik heb op mijn 18de ook auditie gedaan voor een aflevering van ‘Witse’. Ik kwam binnen in de wachtkamer en de andere kandidaten vroegen wat ik had gestudeerd. Ik vertelde dat ik musical aan het conservatorium had gevolgd, en meteen zei één van die jongens: ‘Haha, wat ga jij straks doen? Een liedje zingen?’ Nu ik eraan denk, begint mijn bloed weer te koken. Voor ‘40-45’, waarin ik straks Jonas Van Geel vervang, zijn er al een half miljoen tickets verkocht. Die show vertelt zoveel méér dan veel toneelstukken waarbij vijftig mensen in de zaal zitten, maar die alleen op de affiche blijven staan omdat ze gesubsidieerd zijn. En iedereen vindt het goed omdat er zand op de vloer ligt, en in de kantine drinken ze allemaal thee.

»Sorry, ik liet me even gaan. Maar zo kwaad werd ik dus, toen die jongens zo stom zaten te lachen. Toen ik vervolgens naar binnen mocht, was ik zo aan het koken dat ik de beste auditie van mijn leven heb gedaan. Na vijf minuten zeiden ze al: ‘Stop maar, je hebt de rol!’ Ik ben naar buiten gestapt en heb tegen de anderen gezegd: ‘Jullie mogen naar huis, want ik heb de rol. En nu ga ik nog wat zingen in mijn auto.’ En ik héb gezongen (lacht).

»Ik word gék van onrechtvaardigheid. Ik vermijd conflicten, maar als ik zie dat iemand onrechtvaardig wordt behandeld, storm ik erop af.»

HUMO Heb je daarom een tijdlang autistische kinderen begeleid?

Cooke «Ja. Mijn zus werkt in het bijzonder onderwijs en ik heb twee jaar muzische vorming gegeven op haar school. En mijn eindwerk op het conservatorium ging over autisme op de planken. In mijn amateurgezelschap speelde ook een autistisch meisje mee, Kay. We maakten voor elke productie een draaiboek met tekeningen voor haar: ‘Als het zo laat is, begint de show, al kan het een beetje later zijn. Als je deze bel hoort, moet je opgaan. Als je die bal krijgt, mag je oversteken, en daar staat iemand met een lamp.’ De instructies moesten heel duidelijk zijn, want als iets niet verliep zoals gepland, panikeerde ze. Ik begrijp dat. Ik genoot ervan als ik zag hoe fantastisch ze het deed. Hoe je, ook als je anders bent, toch makkelijk door het leven kunt gaan.»

HUMO Je bent gestopt met die muzische lessen voor autistische kinderen: je zag dat het niet iedereen zou lukken om het leven aan te kunnen.

Cooke «Het waren niet de autistische kinderen die mij dat hopeloze gevoel gaven. Ik werkte ook met kinderen die een achterstand hadden opgelopen door moeilijkheden thuis. Ik liet hen via kleuren vertellen hoe ze zich voelden – geel betekende vrolijk, blauw triest, rood kwaad... Zo kwamen hun verhalen naar boven. Ik herinner me een jongen die altijd verdrietig was en die ons ook altijd aaide met zijn hoofd. Op een dag zag ik dat er uitwerpselen van een hond uit de kap van zijn jas vielen. Toen zijn die kinderen met hem mee naar huis gegaan om te zien wat er aan de hand was. Wat bleek: de honden werden daar beter verzorgd dan hij. Daarom sliep hij tussen de honden en is hij zich als een hond beginnen te gedragen, in de hoop dat hij dan wel aandacht zou krijgen. Ik voelde me toen zó machteloos.

»Dat is het ergste gevoel dat je kunt ervaren. Ik wil dingen aanpakken, oplossen, ik moet een uitweg zien.»

undefined

'Twee jaar geleden heeft StuBru een filmpje gemaakt, 'Tien dingen waar we niet trots op zijn in Vlaanderen', en op nummer drie stond ik. Ik onthoud dat, hè'

Acteur zkt. werk

HUMO Na het conservatorium heb je in de haven en in fabrieken gewerkt.

Cooke «Ja. Ik had wel ook meteen een rol als understudy in ‘Daens – De musical’, maar daar kon ik niet van leven. Om geld te verdienen deed ik van alles. In de haven heb ik op een parkeerterrein dat drie keer zo groot is als dat van IKEA, op mijn knieën alle nummers van de parkeerplaatsen overschilderd. Ik heb elke dag zitten huilen, maar ik dacht: ik máák het af. Ik wilde absoluut die centen, en ik wilde mijn vader ook bewijzen dat ik het kon redden, nadat ik voor een leven als artiest had gekozen. Hij stuurde me altijd artikels over werkloze acteurs op, waarmee hij wilde zeggen: ‘Kijk, dáár heb jij nu voor gekozen.’ Dat motiveerde mij alleen maar om keihard te werken en ervoor te zorgen dat ik nooit, echt nóóit bij hem zou moeten aankloppen. Ik heb het ook nooit gedaan en daar ben ik nog altijd trots op.»

HUMO Je bent na je studie ook achter de schermen bij ‘The Voice’ gaan werken?

Cooke «Dat zat zo. Ik speelde mee in een stuk van Theaterhuis Uitgezonderd, dat ik nu mee leid. Producer Bob Jennes was daar pas mee begonnen en ik voelde dat veel mensen van zijn gebrek aan ervaring profiteerden – ‘Haha, die man weet nog niet hoeveel alles kost.’ Ik voelde dat beter aan dan hij en ben hem beginnen te helpen. Ik werkte ook mee achter de schermen. Dat deed ik al aan het conservatorium: de controlefreak in mij houdt er namelijk van om te weten hoe, bijvoorbeeld, de lampen zijn opgehangen (lacht). Op een gegeven moment vroeg Bob of ik me niet wilde inkopen. Ik vond dat wel een goed idee, maar ik zei: ‘Ik wil eerst weten of ik het wel kan.’ Toen ben ik bij Endemol gaan solliciteren. Daar vroegen ze: ‘Heb je ervaring?’ ‘Geen hol,’ zei ik, ‘maar ik wil me inkopen in een bedrijf waar ik producer kan worden, dus laat het mij hier alsjeblieft leren. Ik zal de eerste weken alles moeten vragen, maar ik zal presteren. I promise!’ Ik heb die kans gekregen en ben ze daar nog altijd héél dankbaar voor.»

HUMO Hoe is je diepe vriendschap met Gert Verhulst ontstaan?

Cooke «Ik heb hem leren kennen toen ik in ‘Daens – De musical’ meespeelde. Ik had mezelf al doen opvallen door hem elke ochtend heel nadrukkelijk een goedemorgen te wensen. En toen ik als understudy Peter Van De Velde moest vervangen omdat hij meedeed aan ‘Steracteur sterartiest’, is Gert zelf komen kijken hoe ik het ervan afbracht. Achteraf zei hij: ‘Goed gedaan!’ Daarna heeft Jonas Van Geel me eens meegenomen naar het huis van Gert en daar is het ijs gebroken.»

HUMO Jullie facetimen zelfs ’s nachts met elkaar, vertelde zijn vrouw.

Cooke «Ja, als we een idee hebben, willen we dat onmiddellijk met elkaar bespreken. (Neemt zijn telefoon en toont een lijst met berichten van Gert) Allemaal van vandaag: ideeën, maar ook kleinigheden. Bij elk stom ding dat ik meemaak, bel ik meteen naar hem, en hij doet hetzelfde.»

HUMO Als dat geen liefde is! Geniet je ervan dat iedereen zo van je houdt, zelfs Humo?

Cooke «Ja. Tot volgende week. Dan krijgen we weer maar twee sterren. Ik kan daarmee leven, hoor. Niet iedereen moet van mij houden, zolang degenen die mij graag zien, dat maar blijven doen. Als ik die twee sterren van Humo zie, kan ik met het grootste gemak denken: ha, we hebben er toch twee!»