Jamie Lee Curtis: 'Ik moet mezelf tot bloedens toe steken om niet te beginnen lachen'

Er zijn acteurs die een rol mogen spelen die speciaal voor hen is geschreven, maar slechts weinigen mogen dat doen in een serie die ook naar hen is genoemd.

Eén van de uitverkorenen is Jamie Lee Curtis, de actrice die begin jaren 80 dankzij haar overtuigende prestaties als doodsbange deerne in de horrorfilms ‘Halloween’, ‘The Fog’ en ‘Prom Night’ de bijnaam Scream Queen mee kreeg. Bijna veertig jaar later schreef Ryan Murphy, de man achter ‘Glee’ en ‘American Horror Story’, de komische horrorreeks ‘Scream Queens’. Die gaat over een universiteitscampus die wordt geplaagd door een seriemoordenaar, en is een hommage aan de griezelfilms van eind jaren 70, begin jaren 80, met Curtis (59) in een hoofdrol. Niet als één van de gillende studentes, maar als decaan van de school. Ze hoefde niet lang na te denken over het aanbod van Murphy.

undefined

Jamie Lee Curtis «Veel mensen hebben een vreemd idee van het leven als acteur. Ze denken dat wij in onze woonkamer zitten, omgeven door massa’s scenario’s, en maar hoeven te kiezen wat we willen doen. Maar zo werkt het niet. We zijn allemaal op zoek naar een job, en hoe ouder je wordt, hoe moeilijker je die vindt. Of je nu een vrouw of een man bent. Dus als iemand als Ryan Murphy je opbelt en zegt dat hij een tv-serie voor jou wil schrijven, kun je moeilijk weigeren. Hoe gelukkig kun je eigenlijk zijn, als zoiets je drie keer in je carrière overkomt?»

- Drie keer?

Curtis «De eerste keer was bij ‘A Fish Called Wanda’, dat John Cleese speciaal voor Kevin Kline, Michael Palin en mij heeft geschreven. Hij belde ons op en zei: ‘Hier gaan we veel plezier mee beleven en tonnen geld mee verdienen!’ (lacht) En de tweede keer was bij ‘True Lies’, waar regisseur James Cameron aan begonnen was met Arnold Schwarzenegger en mij in gedachten. Maar voor de duidelijkheid: dat zijn de uitzonderingen, de droomscenario’s. Ik ben al mijn hele volwassen leven actrice en dat waren de enige drie keren dat ik géén auditie heb hoeven te doen voor een rol. Meestal moet ik het opnemen tegen die 1.500 andere vrouwen van mijn leeftijd in deze business die dezelfde rol willen.»

- Je hebt je bijnaam Scream Queen gekregen omdat je zo geloofwaardig kon schreeuwen in die horrorfilms uit het begin van je carrière. Waar komt dat ‘talent’ vandaan?

Curtis (lacht) «Dat heb ik me nog nooit afgevraagd. Ik veronderstel dat ik in alles nogal uitbundig ben. (Neemt een paperclip van de tafel en plooit hem open.) Mag ik die even gebruiken?»

- Natuurlijk.

Curtis «Dit is iets wat weinig mensen van me weten. Ik lach heel makkelijk, veel te makkelijk eigenlijk voor een actrice. Het aantal keren dat ze al een opname hebben moeten stilleggen omdat ik de slappe lach kreeg, kan ik niet meer bijhouden. Dus als ik een scène moet opnemen waarin iets grappigs gebeurt of wordt gezegd, hou ik altijd iets scherps bij me. Zoals een paperclip, een tandenstoker of een pen. Zo kan ik in mijn hand prikken als ik in lachen dreig uit te barsten.»

- Tot bloedens toe?

Curtis «Dat is al gebeurd, ja. Het is een trucje dat ik al mijn hele carrière gebruik. Als je me tijdens een grappige scène met mijn handen achter mijn rug ziet staan, dan weet je hoe laat het is (lacht).»