Jan Mulder: 'Brief aan Lukaku'
In de amusementsindustrie van het voetbal is elke kleine waanzin meegenomen.
De Portugese coach liet tien minuten voor het einde van Portugal - Hongarije een papier aan Cristiano Ronaldo geven. Ronaldo wierp er één blik op en stak het in zijn broek.
Hij had het dus niet gelezen, want dat duurt langer: ‘Lieve Cristiano, ik sta hier bij de zijlijn en heb genoten van je twee doelpunten. Het eerste is nu al dé goal van het EK. Na alle pech die je beschoren was in de voorgaande wedstrijden, is dit een verdiende beloning voor je talent en moed. Doe zo voort, jongen. Ik sta achter je. Voor altijd. Door dik en dun: je coach.’
Te veel tekst voor een klein vod. Het moet iets anders zijn geweest. Maar wat?
‘Turkije verliest op dit moment, de buit is binnen, vergiet geen zweet meer’?
Ook te lang. Het moet een woord zijn geweest, een teken of code. ‘Forty-five’?
Briefjes aan een speler in volle wedstrijd zie je niet zo vaak in de heksenketel van het voetbalstadion. Ik vind het wel een mooi verschijnsel. Vooral de wezenloze gezichtsuitdrukking van de ontvanger is fijn. Het is altijd weer genieten wanneer een assistent-trainer aan een sterspeler die op het punt van invallen staat, met zijn opengeslagen ringmap in de hand uitlegt hoe Payet zich bij een corner van de tegenpartij moet gedragen.
In de amusementsindustrie van het voetbal is elke kleine waanzin meegenomen. Ik herinner me Ralf Rangnick van Schalke 04 die wilde dat zijn spelers onder een beenbeschermer een papiertje stopten met positieve teksten als ‘Ik houd van je, Brunhilde’ of ‘Ik kán het!’ en ‘We gaan Bayern vermorzelen.’
Tegenwoordig worden de aanwijzingen een dag voor de wedstrijd via e-mail verstuurd. Niemand die de teksten leest. Van Gaal had er door zijn computerdeskundige een technisch snufje bij laten doen om zeker te zijn dat het bericht gelezen werd. De jongens van United klikten het aan en meteen weer uit. Van Gaal liet er dus een tijdcode bij doen, zodat hij, zittend in zijn bureau, de exacte duur van lezing kon registreren. Ze klikten het aan, gingen op een ander scherm gamen, en een kwartier later zetten ze het bericht van hun coach weer uit.
Voetballers lezen alleen de Bijbel. Romelu Lukaku vertelde in een interview met de VRT dat hij drie keer per dag bidt en daarna enkele psalmen doorneemt. Dat brengt me terug bij Schalke 04, de enige club ter wereld die een bijbel in de clubkleuren bezit. Toen er veel Brazilianen onder contract stonden en de godvrezende voorzitter zelf ook deel uitmaakte van de groep die de hele dag bad en las, de resultaten minder werden en trainer Fred Rutten uit het ongelovige Nederland stopper Bordon wisselde omdat hij met zijn gedachten in verheven sferen was in plaats van bij de gevaarlijke spits, brak er een oorlog uit.
God is goed, maar verdeelt ook.
‘Ich liebe meine Hilde’ is oké. Een geschreven woord aan Ronaldo intrigerend en leuk. Misschien helpt een brief aan Lukaku vlak voor de rust in de kwartfinale tegen Wales ook. De bondscoach geeft ’m aan assistent Vital Borkelmans en die roept de spits naar de kant. Onderweg naar de frontlinie leest Romelu: ‘Beste Romelu, ik zit midden in psalm 5 van het boek Psalmen, met fluitspel, en wilde dit graag aan u meegeven: ‘Hoor mij als ik spreek, Heer, versta mij als ik stamel; luister als ik roep om hulp, mijn koning, mijn God, tot U richt ik mijn gebed. Hoor mij, Heer, vroeg in de morgen, als ik vroeg in de morgen mijn zaak aan U voorleg en kijk naar U. (...) Maar iedereen die bij U schuilt, vindt vreugde en kan zonder ophouden zingen. Neem hen in bescherming, dan juichen om U allen die Uw naam beminnen.’’
Als zo’n tekst Lukaku kan aansporen tot grote daden en doelpunten, is het ’t proberen waard en ligt de weg open naar roem en geluk voor de Rode Duivels, op dit vrolijke EK der gelovige Ieren.
