Jan Mulder: 'Jaar'
De Champions League winnen moet je ambitie zijn. Of je moet op zijn minst doen alsof.
Om het afgelopen voetbaljaar te herdenken is een lijst met gebeurtenissen niet nodig. Ze schieten je te binnen. Veel droefenis. De jonge Junior Malanda verongelukte in Wolfsburg op weg naar het vliegveld. Johan Cruijff kreeg longkanker. De verschrikkingen van Parijs vonden plaats, met de daaropvolgende terreurdreiging in België, afgelastingen vanwege die ‘concrete dreiging’ en een wedstrijd van Brugge tegen Napels zonder publiek.
In Utrecht weigerde een voetballer met een geloof de vrouwelijke verslaggever van FOX Sports de hand te schudden; Anderlecht besloot uit het Astridpark te verhuizen en in de toekomst Parking C in Wemmel te betrekken; er was de ophefmakende afgang van Anthony Vanden Borre; we beleefden de nog vulgairdere tifotoestanden bij Standard Luik, iets verderop in de wereld werden de verdachten Blatter en Platini nog net niet in boeien afgevoerd; in Manchester waren de persconferenties van Louis van Gaal beter dan de wedstrijden van zijn team; FC Valencia benoemde Gary Neville als coach, hoewel Gary nog geen uur een team had getraind; Chelsea dook naar de degradatiezone en José Mourinho, inmiddels ontslagen, telt tevreden zijn afkoopsom van 40 miljoen euro, met in de wachtkamer caretaker Guus Hiddink, die met het Nederlandse elftal hopeloos had gefaald en zijn marktwaarde dus zag stijgen – Van Gaal moet nog één keer verliezen voor hij kan innen; Messi kreeg last van nierstenen.
De positieve berichten kwamen uit België.
De Rode Duivels klommen op naar de eerste plaats van de FIFA-ranking. Kevin De Bruyne werd niet alleen voor 70 of 80 miljoen door Manchester City gekocht, hij maakte dat bedrag ook vanaf de eerste minuut waar. Hazard werd Speler van het Jaar in Engeland en mag, ondanks zo nu en dan bleke vertoningen in het shirt van de nationale ploeg, volgens Marc Degryse zo langzamerhand worden betiteld als de beste Belgische voetballer aller tijden.
undefined
Vanhaezebrouck.
Er zit op het eerste gezicht weinig Chinees aan Hein, maar hij is de absolute naamgever van dit voorbije jaar: het Jaar van de Buffalo.
Zijn contract werd vorige week door AA Gent opgehoogd naar een bedrag dat bij zijn nieuwe status van toptrainer past. Van Vanhaezebrouck wordt gezegd dat hij zich ‘niet gek laat maken’, een term die hem tekortdoet. Misschien is het wel zo dat gek maken zijn specialiteit is, en het enige wat hij kan. Heel België is in de ban van de Buffalo’s, iedereen is ondersteboven van Gent, de dag vóór het beslissende duel tegen Zenit Sint-Petersburg liet zelfs mister Michel Verschueren, een monument van een oud-manager van Anderlecht, zich fotograferen met een indianentooi op het hoofd. Sport verbroedert.
Die vederdracht, het embleem en symbool van AA Gent, maakt indruk. Ik zag alle logo’s van de zestien overgebleven clubs in de Champions League in een krant, dat van AA Gent is met afstand het mooist. Het kan een Europees icoon worden. Ik weet zeker dat de spelers van VfL Wolfsburg, de volgende tegenstander van Gantoise, tijdens de loting met enig ontzag naar het embleem van Gent keken toen het op de televisie verscheen.
De kunst is dit te beseffen. AA Gent moet nu doorgaan. Alle schroom afleggen en zich niet gek laten maken door reputaties op hun retour: Chelsea, Manchester United, Real Madrid, Benfica, Ajax.
Maar AA Gent mist het ware geloof voor de grote sprong. Na de gunstige loting tegen VfL Wolfsburg was de helft van de spelersgroep in mineur: ach, wat jammer, Messi komt niet. Messi, kerstwens van de gewone man, droom van ied’re provinciaal. Wil je zó graag uitgeschakeld worden in ruil voor zijn shirtje? Was je van plan het een uur voor de aftrap in de kleedkamer van Barça af te smeken? Ik kan die naam, Messi, in verband met volgende tegenstanders niet meer horen.
Een collega-analist tegen wie ik dat zei, vroeg smalend of AA Gent dan de Champions League kon winnen. Het moet je ambitie zijn. Of je moet op zijn minst doen alsof. Nederigheid, zelfs ten opzichte van Messi en Neymar, lijkt me de verkeerde instelling voor een profvoetballer. Respect is oké, wilde ik eraan toevoegen, maar ik hield me in. Respect is een hol FIFA-begrip, weg ermee. Go, Buffalo, go!
