Jean Blaute logt: dinsdag 14-07-2009
Poeske Scherens Cavendish heeft vandaag weer eens met groot overwicht gewonnen. Een tamme rit wegens geen oortjes, het peloton was kwaad en zelfs bang. Allez, 't is goed voor één keer. Morgen weer koersen hé jeanetten.
Als wielerfan moet je kritiekloos durven te zijn: men aanvaardt de koers as is. Met al zijn gekonkel, schandalen, commercie en charlatanerie. Dat werkt heel bevrijdend, ook op uw dienaar. Ik vertrouw niets of niemand meer, politiekers, artiesten, pausen, TV-worsten... Ze liegen er maar op los en ik doe niets liever dan ze te ontmaskeren en in hun hemd te zetten. Alternatieve genezers: weg ermee; paranormaal begaafden: woeha; buitenaards bezoek: toon mij eerst uw lidkaart E.T.; Nostradamus: komaan zeg. Joke Schauvliege nog aan toe...
Onze vetarme pedaleurs, da's andere koek. Die mogen mij alles wijsmaken, zolang ze maar hard genoeg doortrappen, op hun pedalen welteverstaan. Het kan mij geen zak schelen of ze oortjes in hun kop hebben of epo in hun gat. Vlammen moeten ze, koers maken, waaiers vormen, ploegentaktiek en spurtmanschap etaleren. Landschapsvriendelijk in beeld gebracht, passioneel becommentarieerd door Michel Wuyts, bijgestaan door de koersgeleerden José of Tom. Tveertig, tvijftig, tsestig, tseventig, tot de ketting eraf vliegt.
Als prepuber was ik als autochtoon der Vlaamse Ardennen al gek op de koers. Op mijn splinternieuwe Peugeot met 4 dérailleur-vitessen vloog ik solo over berg en dal. In mijn verbeelding probeerde ik het uitgebluste peloton te volgen, naast mij reed mijn held Rik Van Looy, fris en arrogant. Wij voerden technische gesprekken over fietsmerken, tubes, drinkbussen en de mooie rode truitjes van Faema. Ik droeg mijn petje net zoals De Keizer: niet helemaal naar beneden getrokken zoals de ouwe zakken, neen, het iets te kleine petje zo hoog mogelijk op de strijdlustige kop, klepje omhoog en niet van die onnozele riempjes eroverheen. Heel sexy eigenlijk. Al wist ik dat toen nog niet. Ik heb Rik toen nog plechtig beloofd dat ik hem in Ronse niet zou voorbij steken.
Als kleine opdonder zou ik een groot klimmer worden, ja, die gevreesde Berendries vond ik toen meer een soort van vals plat. Het tij zou spoedig keren.
De puberteit. Ik bespaar u een hoop afgezaagde gemeenplaatsen, 't is heel simpel: het snokken beperkte zich niet langer tot 'aan het gekromde stuur'... Het peloton mijner dromen bestond niet langer uit Edgar Sorgeloos, Gilbert De Smet en andere Rikken. Brigitte Bardot, Sofia Loren en zelfs Prinses Paola maakten nu de dienst uit. Roger De Vlaeminck zou tien jaar later zeggen: 'de poepers liggen er na 200 km af'. Ik wist dat in 1964 al en moest daar niet eens 200 km voor rijden, laat staan poepen.
Ik bleef wel wielerfan, tot op vandaag. Ook in tijden dat dit totaal uncool was, een beetje zoals duivenmelken en accordeonmuziek. Blijven supporteren. Ik hou wel van een beetje uncool, ook nu nog. Durf er zelfs wat mee te koketteren. Onlangs nog: op sandalen en met jagershoedje op de kalende kop naar Rock Werchter. Cool hoor! Heb daar veel gratis pintjes gekregen van bezorgde jongeren.
Gisteren op Canvas + een cadeau uit de wielerhemel: de heruitzending van 'Confrontatie der Wielergoden' (1979). Een feest. Legendarische hilarische televisie. Merckx zat er nog heel hanig bij, nog maar net een jaar met koersen gestopt en nog niet van het leven geprofiteerd. Rik Van Looy en Rik Van Steenbergen lang uitgezakt in de fauteuil, whiskeytje en sigaretje in de hand. The good life! Op de vraag 'Wat is voor jullie klasse?' had Eddy geen antwoord, hij wist het niet. Van klasse gesproken. De Keizer van Herentals zei dat het zo'n beetje alles bijeen was, de oudere Rik lag toen al bijna in slaap. Rik 1 vond trainen niet zo belangrijk en Rik 2 was gestopt met koersen omdat hij niet graag meer trainde als het regende. 'Wie is volgens jullie de grootste aller tijden?' vroeg de amper herkenbare Mark Van Lombeek. Van Steenbergen zei zonder een seconde na te denken dat dit uiteraard Merckx was. Van Looy antwoordde niet op die vraag. De sloeber.
Over tien jaar op Canvas +: Boonen, Cavendish en Armstrong in de fauteuil. Joint tussen de lippen, Breezerke bij de hand en een lijntje coke op de glazen salontafel? I don't think so.
Ik zag zonet een foto van Grace Jones in de nieuwe Humo en dacht: 'Hé, daar heb je Poeske Scherens weer'. Kijk maar eens goed, dames. In Duffel noemen ze dat 'een zomerpruim'.
Tot morgen!
Jean
Tournée générale
Canvas, dinsdag, 21.20 u.
