Jean-François Gillet spreekt voor het eerst sinds zijn schorsing

Jean-François Gillet werd geschorst vanwege matchfixing bij zijn Italiaanse voetbalclub AS Bari. Na twee jaar zwijgen spreekt hij weer: 'Ja, ik zie een job bij de Belgische voetbalbond wel zitten.'

Twee jaar lang liet Jean-François Gillet de storm zwijgend over zich heen gaan. Hij hulde zich in koppig stilzwijgen toen hij in 2012 door de Italiaanse voetbalbond werd veroordeeld tot bijna vier jaar schorsing wegens matchfixing. Onlangs werd die straf teruggeschroefd. Maar daarmee is de ellende niet voorbij voor Gillet. Zijn reputatie is besmeurd, zijn voetbalcarrière staat op de helling en zijn grote droom om met de Belgische nationale ploeg mee naar het WK in Brazilië te gaan, ligt in scherven.

Tot voor kort was het leven goed voor de Luikenaar Jean-François Gillet. Hij was de derde nationale doelman en hij had een mooie carrière in het Italiaanse topvoetbal uitgebouwd. Het grootste deel van die carrière bracht hij door bij AS Bari, de ploeg uit de hoofdstad van het zuidelijke Apulië. Hij had zich daar bijzonder populair gemaakt. In 2010 werd hij er zelfs de speler met de meeste wedstrijden ooit op zijn actief. De toenmalige burgemeester overhandigde hem plechtig de sleutels van de stad.

Maar plots werd Gillet meegesleurd in de vloed van gerechtelijke onderzoeken die al een paar jaar over het Italiaanse voetbal spoelt. Het zogeheten Calcioscommesse-schandaal heeft duidelijk gemaakt dat het calcio op grote schaal door het fenomeen matchfixing is geïnfecteerd: het kopen en manipuleren van voetbalwedstrijden door Italiaanse maffiagroepen, bendes uit de Balkan en beroepsgokkers uit het Verre Oosten. Eén van de brandhaarden van het matchfixing was AS Bari. Het gerechtelijk onderzoek leidde daar tot twee omkoopdossiers. In het eerste komt de naam van Jean-François Gillet niet voor. In het tweede onderzoek wordt hij genoemd in verband met de wedstrijden van Bari tegen Treviso in mei 2008 en tegen Salernitana in mei 2009.

Tijdens ondervragingen door de carabinieri en de magistratuur kraakte de ene Bari-speler na de andere. Bijna collectief begon de ploeg bekentenissen af te leggen, en beschuldigden de spelers vooral ook elkaar. Maar één man bleef koppig zwijgen: Jean-François Gillet. Hij zei dat hij er allemaal niets mee te maken had en er ook absoluut niets van af wist. Die aanpak draaide verkeerd uit. Bij de Italiaanse voetbalbond geloofde men hem namelijk niet. En terwijl de spelers van Bari die bekenden ervan afkwamen met relatief lichte schorsingen, werd Gillet buitenmate zwaar gestraft: drie jaar en zeven maanden, de op één na hoogste straf in deze zaak.

In augustus 2013 wees een onderzoek van Humo uit dat Gillet wellicht ten onrechte zo zwaar werd gestraft. Het Italiaanse nationale sporttribunaal leek dat begin dit jaar te bevestigen: het verminderde Gillets straf van 43 maanden tot 13 maanden. Maar het sprak Gillet niet vrij. Hij werd nog steeds schuldig bevonden aan schuldig verzuim en aan onsportief gedrag.

Vandaag speelt Gillet niet meer bij AS Bari. Hij heeft nu een contract bij Torino FC, de kleine broer van Juventus in het Noord-Italiaanse Turijn. Maar Gillet heeft dit seizoen nog geen wedstrijd kunnen spelen, want hij blijft nog geschorst tot augustus.

Aan het kruis genageld

Het is een donkere, natte dag in Turijn. Gillet staat te wachten voor de winkel van Vodafone in de Via Roma, de voorname hoofdstraat van de stad. Hij speelt met zijn mobiele telefoon en is nogal kortaf als hij me meeneemt naar de One Apple, een koffiebar annex restaurant om de hoek.

‘Ik vind dit moeilijk,’ zegt Gillet, terwijl hij door zijn espresso roert. ‘Ik heb nog nooit een interview gegeven over mijn problemen. Ik heb besloten dat het nu tijd is om dat wel te doen. Omdat het zo erg gesteld is met mijn reputatie. En jullie zijn de enigen die deze zaak serieus hebben onderzocht, terwijl de andere Italiaanse en Belgische journalisten elkaars berichten bleven overschrijven.’

HUMO Tja, bij u moesten ze niet komen aankloppen. Waarom bent u eigenlijk al die tijd blijven zwijgen? Stoorde het u niet dat u aan het kruis werd genageld?

Gillet «Natuurlijk wel. Het was vreselijk. Voor mij én voor mijn familie, zowel de Italiaanse familie van mijn vrouw in Bari, als mijn familie in Luik, die niet wist wat er aan de hand was en die de wildste verhalen las in de kranten. Die veroordeling tot 43 maanden schorsing was dramatisch, maar ik wist dat ik onschuldig was en ik dacht dat mijn onschuld vroeg of laat wel zou blijken.»

HUMO Dus daarom reageerde u niet?

Gillet «Wat moest ik zeggen? Hoe onaangenaam al die verhalen in de pers ook waren, het belangrijkste was dat de mensen die er echt toe doen goed genoeg wisten dat ik onschuldig was: de directie van Torino en de mensen van de Belgische voetbalbond. Daar trok ik mij aan op. Marc Wilmots is altijd achter mij blijven staan. Hij kende het dossier. Hij wist wat er aan de hand was.»

HUMO Maar ook in het onderzoek bent u blijven zwijgen. U hield vol dat u van niks wist. Terwijl uw ploegmaats u uitgebreid beschuldigden. Waarom?

Gillet «Ik ben nu door het sporttribunaal veroordeeld wegens schuldig verzuim in verband met die wedstrijd tegen Treviso. Dus: voor het niet uitspreken van mijn vermoedens over die wedstrijd. Ik heb dat inderdaad niet gedaan. Ik heb mijn ploegmaats niet verlinkt.»

HUMO Als u dat wel had gedaan, had u misschien al in eerste aanleg strafvermindering gekregen. Dan had u naar het WK in Brazilië gekund.

Gillet «Hoe had ik dat kunnen doen, vertel me dat eens. Ik had niets concreets in handen. Er waren geen bewijzen, alleen wat aanwijzingen.»