Jelle De Beule na de transfer: 'Bij VIER was 'De ideale wereld' vulgair, bij Canvas is het spits'
Nog niet zo lang geleden presenteerde ‘De ideale wereld’ de zogeheten ongepasticiteitsfactorcalculator, een wiskundige formule waarmee zowel professionele humoristen als amateurs wetenschappelijk kunnen natrekken of een grap in ethisch opzicht al dan niet door de beugel kan. Deze nuttige en ingenieuze vinding bracht me een recente cartoon uit Charlie Hebdo te binnen. Hij is van de hand van Riss, de nieuwe directeur de la publication van dat weekblad. Hij kan de aanslag nog navertellen.
'We mogen van één krant blijkbaar geen vaste waarde worden die drie avonden per week te zwaar op de concurrentie gaat wegen: op VTM, welteverstaan'
In de rechterbovenhoek van die cartoon zie je in een cirkeltje het aangespoelde lijkje van het jongetje Aylan: een schokkend beeld dat vorig jaar in landen met een normaal sterftecijfer en een hoge levensstandaard voor collectieve ontzetting zorgde. De cartoon zelf stelt twee likkebaardende mannen voor die met grijpgrage handen achter twee wegrennende vrouwen aan zitten. De kerels hebben het, met ogen die uitpuilen van geilheid, duidelijk op de derrières van die dames gemunt. De tekst luidt: ‘Wat was er van Aylan geworden als hij toch was opgegroeid?’ Niet iedereen zag de humor van de cartoon in, men maakte dan ook gewag van ongepasticiteit en erger.
Bij Woestijnvis, in het idyllische Vilvoorde, leg ik die cartoon voor de gezelligheid aan Jelle De Beule voor, helpdeskbediende en multifunctioneel medewerker van ‘De ideale wereld’.
Jelle De Beule «Ik snap het idee wel, maar als ik er als professionele humorist naar kijk, vind ik het slecht uitgevoerd. Bij ‘De ideale wereld’ vragen wij ons vaak af: ‘Als je kritiek op maatschappelijke verschijnselen uitoefent, spreek je dan namens jezelf of in naam van de samenleving?’ Ik denk niet dat een cartoonist van Charlie Hebdo zo rechts is dat hij beweert dat kleine asielzoekertjes die een barre zeereis overleven, per definitie tot borsten- en kontengrijpers uitgroeien. Volgens mij spot Riss juist met mensen die niet vies zijn van een gevaarlijke veralgemening als: ‘Die vluchtelingen zijn allemáál borsten- en kontenknijpers’, maar toch is het alsof Charlie Hebdo dat statement maakt, en daarom hapert er iets aan die cartoon. Ik begrijp ook dat veel mensen er aanstoot aan nemen.»
HUMO Riss heeft de aanslag op Charlie Hebdo overleefd. Hij heeft zijn collega’s en tevens zijn vriendenkring in luttele minuten zien vermoorden door twee aanstaande hemelbewoners. Mocht het mij overkomen zijn, dan zou ik me misschien ook niet meer afvragen of ik wel fijngevoelig genoeg ben in mijn werk.
De Beule «Ik lees die cartoon niet als een wraakneming. Nu, de redactie van Charlie Hebdo is gestorven voor haar ideaal: dit soort cartoons kúnnen publiceren. Maar ik zou mij als humorist bij deze cartoon afvragen: ‘Is dit de beste manier om dit soort inhoud over te brengen?’ Ik denk dat de cartoonist Zak het onderwerp anders had aangepakt: twee gemiddelde Vlamingen die over een heg met elkaar staan te kletsen. De ene zegt: ‘Wat zou Aylannetje over twintig jaar doen, mocht hij nog leven? En de andere antwoordt: ‘In konten gaan knijpen, natuurlijk!’»
HUMO Zonet noemde je jezelf een humorist. Dat heeft een mildere bijklank dan satiricus, terwijl ‘De ideale wereld’ toch als satirisch programma bekendstaat.
De Beule «Wij hebben niet om het etiket ‘satirisch’ gevraagd. Ik heb het liever over ‘humor over de actualiteit’, ook al omdat ik vind dat wij niet doorlopend de verplichting hebben om satire te maken. Ik ben geen satiricus, al zal er af en toe wel een satirisch element in mijn filmpjes sluipen. We krijgen geregeld te horen: ‘Qua satire mag het wel wat scherper’, maar dat is ons hoofddoel niet. Wat wij maken, is veeleer vrijblijvend absurdistisch, of kinderachtig, of platvloers, of hoe je het ook wil noemen. Ons opzet is: drie keer per week een humorprogramma maken, en daardoor kom je nogal snel bij de actualiteit terecht.»
HUMO Zou je voor ‘De ideale wereld’ een grap kunnen maken waarin het aangespoelde dode jongetje Aylan een rol speelt?
De Beule «Zien we het beeld van een dood kind in de branding, dan zeggen we bij ‘De ideale wereld’: ‘Shit’, en met ‘shit’ bedoelen we dan: ‘Hier doen we niets mee.’ En niet alleen om ethische redenen. We willen in ons humoristische programma de mensen niet meteen wegjagen met zo’n verschrikkelijk pakkend en krachtig werkend beeld. En daar dan nog een mop aan breien? Neen. Of beter: ik denk niet dat ik daartoe in staat ben.»
HUMO Een humorist stuit weleens op een taboe waar geen taboedoorbrekende humor van te maken valt.
De Beule «Aylan is daar een goed voorbeeld van: humortechnisch gezien zit er geen omkering in dat beeld – je kunt het met de beste wil van de wereld niet tot iets grappigs ombuigen. Naar aanleiding van Aylan kun je wel sarcastische humor over mensensmokkelaars maken, wat we toen ook gedaan hebben. Humor is altijd heel persoonlijk en iedereen bepaalt z’n eigen grenzen aan humor: wie ‘F.C. De Kampioenen’ grappig vindt, zal mijn soort humor wellicht grof of plat of pure vuilspuiterij vinden.»
HUMO Laatst was ik erg doordrongen van de noodzaak van satire, en ik voelde me ook opgelucht toen ik jullie verneukeratieve montage zag van de Iraanse president Hassan Rohani die een bezoek aan Rome bracht. Hij is het soort gematigde godsdienstfanaticus dat geen weet heeft van mensenrechten en weigert vrouwen de hand te geven. Om uitgerekend die fucker vooral niet voor het bedekte hoofd te stoten, werden allerlei naakte beelden in de Capitolijnse Musea afgedekt.
De Beule «’t Ligt nogal voor de hand dat we zoiets in ‘De ideale wereld’ aanpakken. Dat móét. Maar voor de rest ben ik ervan overtuigd dat de polarisering in deze tijd almaar toeneemt: de ware toedracht van die zwembadaffaire in Koksijde en van oudejaarsnacht in Keulen kennen we niet, want we vernemen er voortdurend tegenstrijdige berichten over. Wat moesten we bij ‘De ideale wereld’ aanvangen met die incidenten in Keulen? Op de demagogische en populistische kar springen, zo van: ‘Zie je nu wel! Asielzoekers komen onze vrouwen verkrachten!’ Tijdens een brainstorm bij ‘De ideale wereld’ gingen dan weer stemmen op dat de positie van de vrouw in Vlaanderen ook nog steeds te wensen overlaat. Dáár nu een klemtoon op leggen leek me in deze omstandigheden een beetje overdreven. ’t Was dus een moeilijke evenwichtsoefening. Ik merk ondertussen wel dat openlijk racisme bijna bon ton is.»
undefined
HUMO Heb je een ideaal of misschien wel maatgevend publiek voor ogen als je iets bedenkt?
De Beule «Neen, maar het studiopubliek is, hoe veranderlijk ook, ongetwijfeld een graadmeter. In de studio heb je niets aan maatschappijkritische grappen die alleen maar een glimlach teweegbrengen. Er moet een lach opklinken. Daardoor moeten we oppassen dat we niet naar steeds makkelijker humor grijpen, om die lach koste wat het kost uit te lokken. Een goed studiopubliek is voor mij niet al te jong en kan ervan verdacht worden al eens een krant te lezen, zodat het enige voorkennis heeft. Maar wij kunnen de kwaliteit van ons publiek natuurlijk niet bepalen, zodat we zo nu en dan tegen elkaar zeggen: ‘Wat een slecht publiek, hè? Ze lachen alleen maar als ze iemand in een YouTubefilmpje op z’n bek zien gaan.’ Nu ja, zulke filmpjes zijn ook onweerstaanbaar grappig (lacht). Geef dat publiek eens ongelijk. Maar goed, daarnaast wil ik me ook intelligente grappen kunnen permitteren, tongue in cheek, en als er om zulke grappen gelachen wordt, spreken wij van ‘een goed publiek’.»
undefined
'Otto-Jan heeft een neutrale rol in 'De ideale wereld'. Hij geeft voorzetten aan stoorzenders Sven de Leijer en mij. '
Gasten zonder mening
HUMO Laten we het eens over de gastenlijst van ‘De ideale wereld’ hebben. Soms denk ik dat nagenoeg iedere Bekende Vlaming in aanmerking komt voor een beurt in dat programma.
De Beule «Die illusie zijn wij ondertussen wel kwijt. Ook die gasten zijn een kwestie van persoonlijke smaak, en mijn persoonlijke smaak zegt dat zo’n centrale gast op z’n minst een mening moet hebben, die voor mijn part ook onderbouwd mag zijn. Van gasten die Otto-Jan alleen maar gelijk geven en variëren op ‘Jaja, het is me wat’ zijn we niet gediend. Een gast mag ook wel grappig zijn, maar dat is geen must. Als hij of zij maar openstaat voor ónze onnozelheid. Wij kunnen gasten op dat gebied niet vooraf testen – ’t blijft gokken. De test is de uitzending zelf en komt dus altijd te laat (lacht). Als een gast goed is, mag hij terugkomen. Iemand als wiskundige en filosoof Jean Paul Van Bendegem, bijvoorbeeld, die een mening heeft en onderhoudend over van alles kan praten: je voelt je geëntertaind en je steekt ook nog iets op van die man. Hij is zowat de ideale gast voor ‘De ideale wereld’. Politici vind ik dan weer moeilijke gevallen: ze hebben wel een mening, maar die is altijd afgevijld om vooral niemand voor het hoofd te stoten, zodat het eigenlijk geen mening meer is.»
HUMO Ach, de meeste gasten zitten er toch maar voor spek en bonen bij. Ze zijn veeleer figuranten, in sommige gevallen zelfs nuttige idioten.
De Beule «Ze zijn vooral ons klankbord, en ook wel onze aangevers, maar ze mogen van mij best ietsje méér zijn.»
HUMO Otto-Jan Ham neemt aan het eind van ‘DIW’ afscheid van jullie met een zin als: ‘Jullie waren er ook, en dat doet me altijd, op één of andere manier, contractueel plezier.’ Wat zegt de toon – distantie – van die tekst over jullie rolverdeling?
De Beule «Zijn rol in het geheel is neutraal. Hij registreert het nieuws en is niet kwistig met meningen, al steekt hij weleens een bevlogen monoloog af. Nog het meest geeft hij voorzetten aan stoorzenders Sven de Leijer en mij. In zijn rol móét hij een soort dedain voor ons hebben, zo van: ‘Die twee doen het net niet goed genoeg.’»
HUMO Wat is volgens jou een ideale werkrelatie in jouw vak?
De Beule «Bij Neveneffecten had onze werkrelatie veel met vriendschap te maken – we waren geweldig close. Ik werk voor ‘De ideale wereld’ nog altijd met Koen De Poorter samen, die al jaren een heel goede vriend van me is.»
undefined
'Bij 'Basta!' konden we maar geen knopen doorhakken. We hebben er Mark Uytterhoeven als autoriteit bij moeten halen.'
HUMO Koen De Poorter is, in tegenstelling tot de andere Neveneffecten, veeleer in de luwte gebleven. Ik denk dat hij daardoor onderschat is.
De Beule «Ongelofelijk onderschat, want hij is een toptalent. Zijn filmpjes voor ‘DIW’ behoren tot de classics van ‘DIW’. Hij heeft een zeer snel gevoel voor humor. Hij is zich bewust van zijn beperking als acteur, maar de klusser Didier speelt hij uitstekend. Hij maakt ook veel powerpointpresentaties. Ik kan er blind op vertrouwen, want bij de repetitie zie ik meteen: ‘Ongelofelijk grappig.’ En inderdaad: hij zoekt de voorgrond niet op – hij verkoopt zichzelf niet. Maar we hadden het over werkrelaties: het nadeel van vriendschap in werkrelaties is dat ze de hiërarchie opheft, wat dan weer tot beslissingsproblemen leidt. De besluiteloze democratie binnen Neveneffecten deed aan de Weimarrepubliek denken. We gaven allemaal wel aan wat we niet oké vonden, maar nooit werd er eens een knoop doorgehakt. Dat was tijdens ‘Basta!’ een dusdanig probleem dat we er Mark Uytterhoeven als autoriteit bij hebben moeten halen. We hadden toen een verlicht despoot nodig, maar ondertussen zijn we zelf allemaal beter geworden in verlicht despotisme. ’t Is ook makkelijker om te aanvaarden dat iemand de autoriteit van een programmaonderdeel is. Maar goed, vriendschap is nu ook weer geen voorwaarde om goed te kunnen samenwerken.»
undefined
HUMO Wat voor mens is je naaste collega Sven de Leijer?
De Beule «Ik hoor vaak dat mensen geen vat op hem krijgen.»
HUMO Ik associeer hem met verkopers van encyclopedieën die, vóór het internettijdperk, van deur tot deur gingen. Ik heb een sterk vermoeden dat hij nog steeds een 26-delige Winkler Prins aan een analfabeet zou kunnen slijten.
De Beule «In ieder geval zijn wij twee uitersten. Hij behaagt, en ik niet. Als ik probeer te behagen, pakt dat meestal averechts uit. Sven wíl ook behagen: onderwerpen waar een scherp randje aan zit, gaat hij liever uit de weg. Voor de rest is zijn humor heel Vlaams: hij houdt van plaagstootjes, van licht leedvermaak ook. Dat kun je altijd weer merken als hij voor publieksopwarmer speelt: ‘Al lang een koppel? Ik zie dat het niet meer lang zal duren.’ Dat soort werk (lacht). En mensen vinden dat altijd grappig, want dat ís het ook. ’t Werkt feilloos. Ik zou nooit voor een menigte kunnen plaatsnemen en grappig doen. Dat kan Sven wel.»
'Ik benader humor vaak technisch: ik hoef niet doorlopend een vrolijke frans te zijn om mijn werk te kunnen doen'
HUMO Ik herinner me dat je een goede imitatie van Geert Hoste in huis hebt, maar aan stand-upcomedy heb je je nooit gewaagd.
De Beule «Ik zou falen als stand-upcomedian. Je kunt volgens mij ook niet spélen dat je een stand-upper bent. Uytterhoeven heeft me ooit gezegd dat ik ook geen presentator zou kunnen zijn. Ik kan wel een karikatuur van een presentator spelen, maar het echte presentatiewerk is niet aan mij besteed. Ik heb er de kwaliteiten niet voor. Ook niet voor stand-upcomedy: ik ben te onzeker over de kwaliteit van mijn humor om die voor een zaal te brengen. Als je het publiek ook maar het minste signaal geeft dat je niet al te veel vertrouwen hebt in wat je staat te doen, dan begint het meteen bloed te ruiken.»
HUMO Ik ga ervan uit dat je stemming geen constante is, dat je dus niet voortdurend opgeruimd bent, en toch moet je beroepshalve almaar op humor uit zijn. Wat voor innerlijke spanning levert dat op?
De Beule «Ik benader humor vaak technisch, waardoor ik mijn werk toch enigszins kan loskoppelen van de stemming waarin ik toevallig verkeer. Zelfs al ben ik moe, geïrriteerd of katterig, toch kan ik altijd nog inschatten of een grap werkt of niet, en dan heb ik het louter over het systeem ervan, over het mechaniek. Ik hoef dus niet doorlopend een vrolijke frans te zijn om mijn werk te kunnen doen.»
HUMO Kun je je permitteren om te zeggen: ‘Vandaag gaat het niet’?
De Beule «Dat heb ik ooit één keer gedaan. Ik weet niet meer precies waarmee ik toen bezig was, maar ik kwam er maar niet uit, waardoor ik forfait heb moeten geven. Maar meestal laat mijn eergevoel me dat niet toe. Ik móét iets afleveren, en daarbij ga ik telkens weer een soort wedstrijdje met mezelf aan.»
HUMO Denk je dat je je talent kunt kwijtspelen? Of dat het op één of andere manier op kan raken?
De Beule «Neen, ik denk dat je alleen maar beter kunt worden, maar de smaak van het publiek evolueert wel. Over twintig jaar zal ik me mijn humor en mijn humoristische referentiekader van nu niet meer kunnen permitteren. Je raakt gedateerd. Misschien is mijn soort humor over twintig jaar de meest voor de hand liggende humor. Dan zal ik ook zeggen: ‘Voor mij hoeft het niet meer.’ Maar mijn humortechnische vaardigheden zal ik wellicht nooit verliezen.»
HUMO Je zei me ooit dat je in je middelbareschooltijd bepaald een streber was. Heb je daar iets aan overgehouden?
De Beule «De drang om hard te werken, elke dag weer. Maar de streber die ik nu ben, is meer rock-’n-roll dan de vroegere editie: ’t gaat niet meer om het instuderen van Latijnse woordjes en negens halen, hè. Ik zou mijn werk ondertussen met minder inspanning kunnen doen, maar dat krijg ik niet over m’n hart. Ik houd vaak wedstrijdjes met mezelf, maar ik meet me ook met anderen. Hier op de redactie van ‘De ideale wereld’ zijn dat onder anderen Koen De Poorter en Bart Van Peer. Als hun filmpje goed is, denk ik: ‘Dat wil ik overtreffen.’ Of anders: ‘Morgen maak ik ook zoiets.’ Zo motiveer ik mezelf. ’t Is een competitie zonder na-ijver. En ik kan nog altijd mijn meerdere erkennen.»
HUMO Als ik je in ‘De ideale wereld’ zie zitten, denk ik soms dat je au fond een cynicus bent.
De Beule «Cynisme zal wel een vorm van humor zijn die ik af en toe gebruik, maar ik ben niet cynisch. Ik ben geëngageerd, en ik kan me oprecht opwinden over misstanden, maar als ik dat uitspeel, ben ik op tv niet zo’n grappig personage, denk ik. Pas op, ik kan over heel veel zeuren en klagen, maar toch geloof ik dat alles uiteindelijk wel goed zal komen. We hadden laatst Gunter Lamoot te gast in ‘DIW’. ’t Ging over de autoconstructeur Opel, die óók met software gesjoemeld zou hebben. Reactie van Lamoot: (in het West-Vlaams) ‘Zo gaat dat toch? Je weet toch dat het zo gaat?’ Die fase van het cynisme is me vreemd. Ik kan nog altijd schrikken van cynisme, en ik ga er niet a priori van uit dat iedereen de kluit belazert. Ik zou dan ook nooit echt cynisch willen worden.»
Frontaal in de aanval
HUMO Elf jaar geleden interviewde ik alle Neveneffecten in één klap – jullie werkten toen nog maar pas bij Woestijnvis. Bij die gelegenheid zei Jonas Geirnaert: ‘’t Is altijd de bedoeling geweest dat we ooit van Neveneffecten zouden kunnen leven.’
De Beule (lacht) «Dat is ondertussen aardig gelukt. Maar evident was het niet. Ik denk dat we op het juiste moment de televisiewereld zijn ingestapt, en dan nog wel bij Woestijnvis…»
HUMO Toen de plek waar elk aanstormend talent wel wilde werken.
De Beule «Ja. Wij waren het meest onwaarschijnlijke viertal. We hadden geen ervaring, en we kwamen ook nog met de vreemdste humor aanzetten. We hebben bij Woestijnvis uitgebreid mogen oefenen, lange tijd zónder concrete resultaten zelfs, waardoor ik wel zeker weet dat we op het juiste moment op de juiste plaats zaten.»
undefined
'Bij VIER was 'De ideale wereld' 'vulgair', bij Canvas is het 'spits''
HUMO Ik denk dat er nu anders tegen Woestijnvis wordt aangekeken dan vroeger. Het lijkt alsof het een minder sympathieke uitstraling heeft.
De Beule «Het zou een bedrijf als een ander zijn geworden: dat hoor je vaak. Er is wel één en ander veranderd sinds er een contract met de VRT is uitgelekt waaruit bleek dat televisie maken veel geld kost. Dat was zo te zien een schok voor heel Vlaanderen. Daarna kwam VIER er, én een grote Amerikaanse speler. We kregen te maken met een bedrijf dat vooral winst moest maken, maar zo kan ik er nog altijd niet over denken. In mijn eigen coconnetje zijn we nog altijd diezelfde jongens onder elkaar als vroeger – voor mij is er dus eigenlijk niets veranderd. Ik heb nog steeds het gevoel dat we weinig verantwoording moeten afleggen voor de onzin die we maken. Om die reden heb ik na een halfjaar bij VIER ook niet gezegd: ‘En nu ga ik naar de VRT.’ Op VIER hebben we toch maar mooi ‘De ideale wereld’ mogen maken. Pas na verloop van tijd bleek dat de zender wel degelijk een andere context was, waarbinnen ‘De ideale wereld’ steeds moeilijker verdedigbaar was.»
HUMO Wegens de kijkcijfers.
De Beule «Ja, maar doordat we ‘De ideale wereld’ gewoon bij Canvas konden voortzetten, heb ik het afscheid van VIER toch niet als een breuk ervaren. Ik heb achteraf ook nooit gedacht dat ik daar niet bij paste. Aan het eind waren er gesprekken aan de gang over de frequentie van ‘De ideale wereld’: één keer per week? Twee keer? VIER wilde niet meteen helemaal van ons af, maar wilde een bezinningsperiode inlassen, ook om te zien wat er ondertussen zoal zou gebeuren. En ineens bleek Canvas geïnteresseerd. Over die kijkcijfers heb ik me nooit schuldig gevoeld: een programma als ‘De ideale wereld’ kan nooit permanent 500.000 kijkers halen. Tussen de 250.000 en 270.000 kijkers is volgens mij al heel tof, en als je meer kijkers wil, moet je gewoon een ander programma maken.»
HUMO Welke eisen heeft Canvas gesteld?
De Beule «Geen. We hebben één keer samengezeten met een delegatie van Canvas. We vroegen toen proactief: ‘Wat moet er veranderen?’ Dat vonden ze een bizarre vraag. Er waren geen voorwaarden aan onze overstap verbonden. Ik las een tweet waarin iemand over zijn ouders zei dat ze ‘De ideale wereld’ bij VIER ‘vulgair’ vonden, en nu het bij Canvas zit, vinden ze het ‘spits’.»
HUMO Laatst deden de Vlaamse Onafhankelijke Televisieproducenten (VOTP) hun beklag bij minister van Media Sven Gatz dat Woestijnvis alweer grote happen uit het budget van de openbare omroep nam.
De Beule «Ik heb geen idee van de budgetten, en ook mijn producer niet. Zij krijgt een budget om drie keer per week ‘De ideale wereld’ te maken, maar ze weet niet hoeveel geld Canvas inbrengt. Het zakelijke aspect wordt erg afgeschermd, en het interesseert me ook maar matig. In Het Nieuwsblad las ik dat we een redactie van vijftig man zouden hebben, wat onzin is. Het hele programma wordt met 30 man gemaakt: redactie, eindredactie, regisseurs, monteurs, grafici, producers, onlinemensen, cameramensen én wij. Dat valt dus mee. Ik voel me helemaal niet aangesproken als iemand zegt dat wij van ‘De ideale wereld’ een te grote hap uit het budget van de openbare omroep nemen. Canvas wil dat geld aan ons besteden, en daarmee uit. Het is toch niet zo dat die producenten drie maanden geleden, toen Canvas in woelig water zat, een voorstel hebben gedaan voor een dagelijks humoristisch studioprogramma, of wel misschien?»
HUMO ’t Valt me op dat er in zekere gedrukte media, die ik uit collegialiteit niet bij naam noem, steeds ijveriger stemming wordt gemaakt tegen ‘De ideale wereld’, en bij uitbreiding vreemd genoeg ook tegen Canvas. Dat zal jou vast ook al opgevallen zijn, jij, die voor je werk meer kranten moet lezen dan gezond is.
De Beule «Ik heb de indruk dat ‘De ideale wereld’ bestreden moet worden. Er moet volgens mij verhinderd worden dat we een vaste waarde worden die drie avonden per week iets te zwaar op de concurrentie gaat wegen: op VTM, welteverstaan. ’t Gaat om een persoonlijk initiatief – één krantenjournalist levert daar grote inspanningen voor. Ik noem hem graag de voorzitter van het fanblad van VTM, want in die sfeer schrijft hij ook. Alles wat niet van VTM is, benadert hij in zijn eenmansactie ongelofelijk kritisch, en alles van VTM wordt – zeer voorspelbaar – vanzelf de hemel in geprezen. Vorige week lanceerde hij een smerige frontale aanval op ons: hij heeft ons geringste kijkcijfer aangegrepen om te beweren dat we het niet goed doen op Canvas. Terwijl je moet weten: gemiddeld zijn onze kijkcijfers met 30 procent gestegen. We halen de beste cijfers van Canvas! En in ’t voorbijgaan noemde hij ons Chirojongens, waarmee hij ongetwijfeld wil zeggen dat we kampvuurnummers brengen, terwijl we op tv-gebied tot de meest professionele Chirojongens van Vlaanderen behoren. Dat zou hij moeten weten. Pas op, dat hij ons Chirojongens noemt, vind ik prima in een column, maar niet in een stuk dat zich op feitenmateriaal laat voorstaan.»
HUMO Zit je daarmee?
De Beule «Ja, want het is een strijd met ongelijke wapens. Daarmee bedoel ik dat ik me nooit zou verlagen om iemand op die manier aan te vallen. Er zit voor ons niets anders op dan het te incasseren. Er wordt over onze ruggen een ordinaire concurrentieslag uitgevochten, die uiteraard niets met journalistiek te maken heeft.»
HUMO Van de Neveneffecten altegader ben je altijd al de vaardigste acteur geweest. Ik meen te zien dat je ook steeds meer zin in acteren hebt gekregen.
undefined
De Beule «Ik ben er ook ambitieuzer in geworden. Ik speel mee in ‘Callboys’, de nieuwe serie van Jan Eelen, waarin ik voor het eerst naturalistisch moet acteren, en dus iets anders moet tonen dan de resem mannetjes die ik voor sketches heb klaarzitten. Voor het eerst in mijn leven kon ik een week nadenken over tien regels tekst, wat ik magisch vond. Iets totaal kunnen uitpuren en eens niet op routine spelen! Ik heb ook met succes auditie gedaan voor een rol in ‘De dag’, de serie die Jonas Geirnaert samen met Julie Mahieu heeft geschreven. Hoewel Jonas één van mijn beste vrienden is, heb ik die rol echt moeten verdienen, en maar goed ook. Ook de regisseur van ‘De dag’, die voor mijn rol iemand anders op het oog had, koos uiteindelijk voor mij. Van nepotisme kan er dan ook geen sprake zijn. Ik denk dat ik acteren het meest bevredigende facet van al mijn bezigheden vind, ook in de sketches van twee en een halve minuut die we voor ‘De ideale wereld’ maken.»
Radiofonische scheet
HUMO ‘Stella ontdekt stiekem haar grote, zááálige liefde Alexander… tot ook zij in de spotlights komt te staan.’ Enig idee waar ik deze zin vandaan heb?
De Beule (lacht) «Ja, hoor. Het is een wervende zin op de cover van ‘Sterrenregen’, een boek van mijn vrouw Sylvia Van Driessche, die nu al aan haar vierde boek aan het werken is.»
HUMO Ze is jarenlang hoofdredactrice van Joepie geweest, een tienerblad dat ooit een begrip in zijn genre was en nu de weg van veel papieren media is gegaan en niet meer bestaat. Nu ja, het verschijnt nog vier keer per jaar als special.
De Beule «Sylvia is er lang voor het zover was weggegaan, maar ook toen kon ze al merken dat jonge tieners hun popnieuws ergens anders vandaan halen. Online, waar het bovendien gratis is. Maar ze is nog om andere redenen weggegaan bij Joepie: kinderen. We hebben er ondertussen drie.»
HUMO Drie kinderen is bovengemiddeld in Vlaanderen. Het betekent ook dat je een groot gezin hebt. Als je lid bent van de Gezinsbond, geniet je tot het eind van je dagen 50 procent korting bij de NMBS.
De Beule «Wat onze uiteindelijke ambitie was (lacht). Maar goed, die drie kinderen hebben voor een andere organisatie van ons gezin gezorgd. Liesbeth Homans zei ooit in ‘De ideale wereld’: ‘Een vrouw die thuisblijft voor de kinderen: hoe conservatief’, wellicht om me uit mijn tent te lokken. Maar mijn vrouw heeft nog altijd een beroepsleven: ze werkt freelance voor een krant en ze schrijft boeken voor meisjes tussen de 12 en de 16, een doelgroep die ze perfect kent. Ze heeft een inkomen en ze kan zich creatief ontwikkelen.»
HUMO Is drie kinderen een weloverwogen aantal, of heeft het meer met de schorre maar daarom niet minder onweerstaanbare roep van de natuur te maken?
undefined
De Beule «Neenee, we hebben erover nagedacht. We komen allebei uit een gezin met drie kinderen en daar hebben we de beste herinneringen aan. Als ik nu zie hoe mijn ouders met mijn kinderen omgaan, is het alsof ik mijn eigen kindertijd herbeleef. ’t Is zelfs een uitvergroting van wat ik zelf als kind ervaren heb. ’t Scheelt niet veel of ik ben jaloers op mijn kinderen als ze weer eens naar mijn ouders toe mogen.»
HUMO Had je aanleg voor het vaderschap?
De Beule «Ja. Mijn zus is vrij vroeg moeder geworden, en haar kind, mijn neefje, was vaak bij ons. Al vrij snel kwam ik dus in contact met een klein kind, en dat bleek me prima te bevallen. Ik merkte ook dat kinderen graag met me speelden, en ik speelde graag met hen. Ik wilde ze per se zelf, en liefst véél. Sylvia is vijf jaar ouder dan ik, zodat we wegens het leeftijdsverschil vrij snel aan kinderen moesten beginnen.»
undefined
'Een huis afbetalen, verantwoordelijk zijn voor mijn kinderen, in de file staan: gekker moet de grotemensen- wereld niet worden'
HUMO Is een leeftijdsverschil van vijf jaar op één of andere manier significant?
De Beule «Nu niet meer, maar vroeger wel: ik was 19 toen ik haar leerde kennen. Ik moest nog aan het hoger onderwijs beginnen, en dan ging ik ook nog animatiefilm studeren, een richting die geen enkel vooruitzicht op werk bood, laat staan op werkzekerheid. Ik vind het nog altijd fantastisch dat mijn vrouw, die toen al werkte, toch voor mij gekozen heeft en me ook geweldig heeft gesteund. Ze had, als ze dan toch in de buurt van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten rondhing, ook een praatje met een aankomende architect kunnen aanknopen, hè? (lacht)»
HUMO Over enkele weken word je 35. Denk je weleens dat je jeugd nog niet helemaal op is?
De Beule «Neen, die is voorbij. Dat merk ik aan gasten hier op de redactie die tien jaar jonger zijn dan ik: toch een andere generatie. Ik vertoon zelfs al bepaalde verschijnselen van de oude zak. Ik kan behoorlijk zeuren over hoe die jonge gasten met hun iPhone in de weer zijn: dat eeuwige swipen. Zelfs als ze maar enkele seconden vrij hebben: toch nog even swipen. De angst om eventjes géén informatie binnen te krijgen. Ik kan me daar ongelofelijk aan ergeren. Ik heb niet eens een iPhone. Ook het egocentrisme van Facebook, Twitter en Instagram bevalt me voor geen meter. Voor mijn werk zou ik die sociaalnetwerksites meer in de gaten moeten houden, omdat ik tv-programma’s maak voor mensen die daar vaak mee bezig zijn, maar ik kan het niet opbrengen. Nu ja, ik héb al een gigantisch forum: de televisie. Vandaar wellicht dat ik geen behoefte heb aan Facebook, Twitter of Instagram. Dat mensen die bekend zijn van de televisie ook niet van Twitter weg te slaan zijn, verbaast me. Enfin, ik ben er trots op dat, dankzij onze Twitterrubriek, de zin ‘Dat is een Twittertegel waard’ stilaan courant taalgebruik is. Hij betekent: ‘Deze tekst is van een ongelofelijke banaliteit.’»
HUMO Om daarmee te contrasteren wil ik je tot slot een recente gedachte van Arnon Grunberg voorleggen: ‘Thuis ben je waar de grotemensenwereld op gepaste afstand blijft.’
De Beule «Daar valt iets voor te zeggen. Helemaal volwassen ben ik niet. Ik moet een huis afbetalen, verantwoordelijk zijn voor mijn kinderen en op weg naar mijn werk in de file staan, maar gekker dan dat moet de grotemensenwereld voor mij niet worden. Ik zal me nooit laten verleiden tot gepraat over de bonus-malusregeling, en ik wil vooral onnozel blijven. En blijven vinden dat het heerlijk is om in een radioprogramma voor de microfoon een scheet te laten (lacht).»
