Jens Dendoncker: 'Een djoef op mijn muil van Alex Agnew'

Enkele uren nadat maandag seizoen twee van ‘Hoe zal ik het zeggen?’ zal ingaan, zullen de netjes in smoking of galajurk gehesen makers van dit amusante verborgencameraprogramma in New York te horen krijgen of ze er al dan niet een Emmy voor op zak mogen steken. Zou presentator, spilfiguur en uithangbord Jens Dendoncker z’n koffers al aan het pakken zijn?

Jens Dendoncker «Nee, ik ga niet.»

HUMO Je meent het.

Dendoncker «Jammer, hè? Maar mijn epilepsie speelt de laatste tijd weer op, en ik wil het risico niet lopen om een aanval te krijgen op het vliegtuig. Bovendien heb ik een paar opvoeringen van mijn show ‘Bang van Dendoncker’ gepland die ik liever niet afzeg. Maar ik heb besloten om van de nood een deugd te maken: ik heb alle leden van de productieploeg die niet meegaan naar de States bij mij thuis uitgenodigd om samen naar de eerste aflevering te kijken, en om daarna voor onze collega’s in New York te supporteren. Hopelijk is er een livestream.»

HUMO Het verbaast me dat jullie een tweede seizoen van ‘Hoe zal ik het zeggen?’ hebben kunnen afronden: jouw gezicht is intussen toch te bekend om nog incognito opnames te maken?

Dendoncker «Ja, daar zijn we snel achtergekomen. Vooral bij straatinterviews werd ik vaak herkend. Mensen antwoordden dan niet op de vraag die ik stelde, maar in de plaats hoorde je ze fluisteren: ‘Da’s dieje dikke van de VTM!’ Ik heb Tim (Van Aelst, red.) en Sofie (Peeters, red.) nog voorgesteld om een pak kilo’s af te vallen: ‘Morrel dan nog wat aan mijn coiffure en zet me een bril op, en ik kom er wel mee weg.’ Maar dat vonden ze geen goed idee: ‘We zijn bang dat je sympathieke uitstraling voor een deel samenhangt met die extra kilo’s.’ (lacht) Dus ja, dan hebben we lang en diep nagedacht over originele manieren om mij toch in de opnames gemoffeld te krijgen. En dat is gelukt, je zult wel zien.»

HUMO Voor welke opname van het nieuwe seizoen had je het meeste zenuwen?

Dendoncker «Voor die waarin we Alex Agnew beetnemen (te zien in de eerste aflevering, red.). We hadden één en ander maandenlang voorbereid met zijn vrouw, zijn beste vrienden en zijn dochter, en die hebben al die tijd gezwegen als het graf – hij wist echt van niets. Nu, Alex is inmiddels niet alleen mijn mentor, maar ook een vriend, en ik vreesde oprecht dat ik er onze vriendschap mee op het spel zou zetten. Ik had vooral schrik voor die ene nanoseconde waarin hij mijn kop in het oog zou krijgen, en alle puzzelstukjes in elkaar zouden vallen. Had hij me dan een djoef op mijn muil verkocht, ik had ’m dubbel en dwars verdiend.»