Jezusbeeldjes, duiven en duikboten: elf manieren om drugs te smokkelen

Een 41-jarige vrouw uit Puurs overleed na het drinken van één slok rode wijn waarin een dodelijke dosis drugs zat. Drugssmokkelaars gebruiken wel vaker wijnflessen om MDMA of cocaïne in vloeibare vorm te transporteren. Maar ze bedachten door de jaren heen nog allerlei andere originele manieren om hun spul langs stijve, humorloze douaniers te moffelen.

➢ De cocaïne oplossen in een chemische stof of water en daar kleding of doeken in laten weken. Wanneer die op hun eindbestemming zijn, laat je ze weer opdrogen.

➢ De cocaïne mengen met andere materialen, zoals plastic, en er dan een object van vormen. Jezusbeeldjes zijn een oude favoriet, maar mensen hebben van alles van het witte poeder gemaakt, van gips voor gebroken armen tot hun eigen koffers.

➢ Bolletjes slikken. Dan slik je condooms vol poeder in, meestal heroïne of cocaïne, die je er aan de andere kant weer uit poept. Als je de drugs oplost in water, zijn ze op de röntgenapparatuur minder goed zichtbaar als onderdeel van de darmen. Deze methode wordt veel gebruikt in West-Afrika en het Caribisch gebied, maar het is buitengewoon riskant: als zo’n condoom scheurt en de drugs komen in je lichaam, ben je er geweest.

➢ Meeliften, waarbij de smokkelwaar verborgen is in een legale vrachtcontainer, de halve wereld rondreist en snel door havenarbeiders wordt uitgeladen zonder dat er een haan naar kraait. Hierbij komen de contacten van de maffia met de vakbonden goed van pas.

➢ In 2007 vatte de Amerikaanse grenspolitie een groep mannen in de kraag die aan de Mexicaanse kant van het hek een katapult aan het vastlassen waren. Het middeleeuwse belegeringswapen was geladen met twee reusachtige bundels cannabis.

➢ In 2005 arriveerden er twee triplexdeuren bij het huis van een burgerfamilie in Guildford, Surrey; ze werden opgehaald door een Colombiaanse bende en met een kaasrasp in flinters geschaafd. De politie betrapte hen op heterdaad toen ze er met industrieel oplosmiddel 17,3 kilo cocaïne aan wilden onttrekken, waarmee de deuren waren geïmpregneerd. Het plan werd gefinancierd door Paul Sneath, een vierentwintigjarige kostschooljongen en gesjeesd student die kort daarvoor 250 000 pond had geërfd en dacht dat het een goed idee was om die in coke te investeren. Als je dacht dat het zo wel burgerlijk genoeg is, reken je buiten zijn moeder, de lady’s captain van de Puttenham Golf Club, die haar medegolfsters later vertelde dat hij voor het skiseizoen vertrokken was.

➢ In 2011 zagen gevangenisbewakers in de noordoostelijke stad Bucaramanga in Colombia (waar anders?) een duif die moeite had om de gevangenis binnen te vliegen. Het pakje met vijfenveertig gram coke was veel te zwaar voor de arme vogel en ze streek neer pal voor de voeten van de cipier. Zes jaar later schoten bewakers in een gevangenis in Argentinië een andere duif neer die een rugzakje droeg met vijfenzeventig gram cannabis, slaappillen en een usb-stick (wat moeten gedetineerden in vredesnaam met een usb-stick? Muziek, porno, de plattegrond van de gevangenis...?).

➢ Cocaïnelabs waren veelal in Chili gevestigd, maar aan de goede tijden kwam in 1973 een einde toen president Salvador Allende bij een coup werd afgezet, wat voor generalissimo Pinochet de weg vrijmaakte om socialisten uit vliegtuigen te gaan gooien. Maar in 2005 beweerde Manuel Contreras, Pinochets voormalige opperspion, dat zijn baas in de jaren tachtig zo’n veertig kilometer buiten Santiago een clandestien laboratorium had laten bouwen, waar zijn chemicus Eugenio Berríos ‘zwarte cocaïne’ maakte, als bijverdienste naast de productie van saringas en chemische wapens, zijn normale taken. Zwarte cocaïne is gewoon normale cocaïne, gemengd met een paar andere stofjes zoals kobalt (om door kleurentests te komen) of actieve kool (om de geur te maskeren), waardoor het voor douaniers in Amerika en Europa vrijwel niet te detecteren was. Zwarte cocaïne dook opnieuw op in 2015, toen twee ton coke, vermomd als printerinkt, op weg naar Mexico werd ontdekt op het vliegveld El Dorado van Bogotá.

➢ In 2017 rolde de Argentijnse politie een drugsbende op die vanuit de Russische ambassade in Buenos Aires opereerde. Net zoals de slechteriken in Lethal Weapon 2 hadden ze het snode plan zestien koffers met cocaïne aan boord van een diplomatieke vlucht naar Moskou te laden, waar die zonder problemen door de gebruikelijke douanecontroles zouden komen.

➢ In 2014 pikten drugshonden op het vliegveld van Manchester de geur op van vijftig gram heroïne die zorgvuldig in een lading handgeweven tapijten uit Pakistan was verwerkt.

➢ Na de val van de Sovjet-Unie werd Russisch militair materieel in bulk verkocht aan de hoogste bieder. Een Israëlische ‘zakenman’ in Miami rook een kans en probeerde een kernonderzeeër van een marinebasis in Sint-Petersburg aan een Colombiaans kartel te verkopen. Hoewel de deal klapte, werd het drugsduikbootplan een paar jaar later werkelijkheid. Doe-het-zelfdrugsduikboten worden diep in de jungle, ver weg van spiedende ogen, gebouwd en zijn uitgerust met cabines voor de bemanning, gps, glasvezel en stille motoren, zodat ze niet opduiken op radarschermen. In 2000 vond de Colombiaanse politie aan de rand van Bogotá een schip in aanbouw dat dertig meter lang was, tot negen meter diepte kon duiken en tweehonderd ton coke tegelijk kon vervoeren.

Uit ‘Drugswereld. Avonturen in Narco-staten’ van Niko Vorobyov. Uitgeverij Volt.