Jhumpa Lahiri - Een tijdelijk ongemak

Het literaire pad van de Bengaals-Brits-Amerikaanse Jhumpa Lahiri schittert als was het bezaaid met diamantjes. Vorig jaar kreeg ze voor haar bestseller 'Vreemd land' de Frank O'Connor International Short Story Award. De jury besloot geen shortlist uit te brengen, omdat de concurrentie niet eens aan Lahiri's tenen kon knabbelen. Al even succesvol was haar - nu pas vertaalde - debuut 'Een tijdelijk ongemak'(Meulenhoff) uit 1999, dat de Pulitzer Prize wegkaapte.

Net als 'Vreemd land' is het een sierlijke verhalenbundel over immigranten.

'Een tijdelijk ongemak' maakt met het titelverhaal een entree om u tegen te zeggen. Sjoba en Sjoekoemar krijgen een briefje in de bus van de elektriciteitsmaatschappij: ze zullen vijf dagen zonder stroom zitten, met excuses voor het tijdelijke ongemak. In het donker slagen de twee er voor het eerst na de dood van hun baby in om met elkaar te praten. Om de beurt vertellen ze elkaar iets: 'De kleinigheden waarmee ze elkaar, en zichzelf, hadden gekwetst of teleurgesteld.' Sjoekoemar hoopt op een nieuwe start. Maar terwijl de bekentenissen in belang toenemen, wordt duidelijk dat zijn vrouw met het spel enkel hun nakende afscheid heeft voorbereid.
Niet simpel om na zo'n straffe start te bevestigen, en dat lukt Lahiri ook niet overal. Twee verhalen over geïsoleerde vrouwen in een flatgebouw vallen bijvoorbeeld flauw uit. Wél raak is 'Ziektetolk': een gids in India verliest zich in een fantasie over een getrouwde vrouw. Tot zij op de proppen komt met een geheim waarop hij geen antwoord weet te verzinnen en zijn dagdroom uiteenspat. Sterk is ook 'Het derde en laatste continent', waarin een Bengaalse man in Amerika een kamer huurt van een 103-jarig besje, terwijl hij wacht op zijn echtgenote met wie hij onverschillig in een gearrangeerd huwelijk is gestapt.
'Een tijdelijk ongemak' is de meesterproeve van een groot talent. Jhumpa Lahiri is een blijvertje.