Jimmy Cliff - Rebirth
Jimmy Cliff – many mooie rivers ge-crossed, maar ondertussen al jaren gesetteld in de confectiereggae – heeft met 'Rebirth' een plaat gemaakt waarop hij klinkt alsof hij weer twintig is: de sound is die van Kingston in de late sixties, ska en rocksteady geven de maat aan én Cliff heeft nog een keer liedjes geschreven die hart en benen doen huppelen.
De man die we daarvoor moeten bedanken is producer Tim Anderson, gitarist en kopstuk van Rancid, het Amerikaanse punkgroepje van de skahit 'Timebomb'. Hij heeft Cliff weer uit zijn kot gekregen, onder andere met een song van zichzelf: 'Ruby Soho'. De Rancid-versie is een plat rockende hommage aan The Clash, die van Cliff lijkt wel een Studio One-klassieker uit 1966. Van een redelijk spectaculaire make-over gesproken.
De kreet 'One More' had uit de keel van een jonge Bob Marley kunnen komen – een tour de force voor een man van 64 – en de ballad 'Cry No More' smaakt als de Godfather of Rocksteady Alton Ellis en mango: zoet, maar met een hint van peper. Joe Higgs' reggaestandard 'World Upside Down' wordt hier een skastomper en in 'Outsider' maakt Cliff Stax-soul op Jamaïcaanse wijze klaar. Vijf uitschieters waar het plezier vanaf spat. Onvergetelijk – zoals 'The Harder They Come', 'Wonderful World, Beautiful People' of 'You Can Get It If You Really Want It' – zijn ze niet, maar met feestelijk kunt u ook al vijf keer drie minuten tevreden zijn.
undefined
