Jinnih Beels: ‘Het verlies van mijn moeder, op mijn 3de, was de hel op aarde, létterlijk’

One-hundred-and-éééighty redenen om gemankeerd dartswonder en schepen voor Onderwijs en Jeugd in Antwerpen Jinnih Beels over haar geilste geneugten en genoeglijkste genietingen uit te horen, niet in de laatste plaats omdat het ons de gelegenheid biedt om eens ongestoord op het vers gerestaureerde Schoon Verdiep rond te neuzen. De moeite! Net als G.I. Jinnih’s antwoord op de vraag naar haar plat préféré.

JINNIH BEELS «Toen ik nog politiecommissaris was, toerde ik geregeld in een combi door de stad met mijn collega Marem. We hadden niet altijd de tijd om deftig te eten, en dus passeerden we weleens langs de drive-in van de McDonald’s of de Quick. Dan deden we een wedstrijdje: om het meest cheeseburgers eten. Hij heeft er ooit acht na elkaar verorberd, zelf ben ik gestrand bij vier (lacht). Erg om te zeggen, maar nu nog altijd vind ik dat er weinig boven een goeie cheeseburger gaat, of het moeten twéé goeie cheeseburgers zijn. Al ben ik – uiteraard – ook een groot liefhebber van de Indiase keuken, zoals ze die bijvoorbeeld in het nieuwe Antwerpse restaurant Curryosity serveren. Die geuren en smaken brengen me terug naar mijn prille jeugd in Calcutta.»

HUMO Welke voorstelling hebt u bij de hemel op aarde?

BEELS «Op onze huwelijksreis in Jordanië, dertien jaar geleden, zijn mijn echtgenoot en ik een paar dagen door de woestijn getrokken. De oorverdovende stilte en de volstrekte verlatenheid die ik daar ervoer, waren vreemd genoeg ontzettend troostrijk. Ik hunker ernaar om het nog eens opnieuw te beleven, maar voorlopig stel ik me meer dan tevreden met het gelukzalige gevoel dat me altijd overvalt bij een zomerse regenbui. De geur die dan vrijkomt, doet me terugdenken aan de keren dat ik met mijn neefjes en nichtjes in ons blootje door de straten van onze sloppenwijk rende, telkens wanneer het moesson was. En dat is niet een beetje regen zoals hier, hè? Het is een stortbad.»

HUMO Hebt u ooit in uw leven iets meegemaakt dat de hel op aarde benaderde?

BEELS «Het verlies van mijn moeder, op mijn 3de, was ongetwijfeld de grootste klap die ik ooit te verwerken heb gekregen. De hel op aarde, létterlijk. Al heb ik me ook intens ongelukkig gevoeld toen ik, na een verschil in visie met toenmalig Antwerps korpschef Serge Muyters – overigens één van de beste bazen die ik ooit heb gehad – naar Mechelen ben overgeplaatst. Niks tegen Mechelen en de Mechelaars, integendeel, maar voor mij was het erg zwaar om het korps waar ik mijn hele carrière had doorgebracht te moeten verlaten. Anderhalf jaar lang ben ik vervolgens iedere dag met lood in mijn schoenen opgestaan, en met tegenzin gaan werken. Al heb ik het nooit laten merken aan mijn omgeving – ik ben nu eenmaal van nature iemand die veel voor zichzelf houdt. Ik heb geen seconde geaarzeld toen ik de kans kreeg om terug te keren naar Antwerpen.»

HUMO Waar hebt u een hekel aan?

BEELS «Ego’s. Enfin, toch bij mensen die zich als gevolg van hun ego neerbuigend gedragen ten opzichte van anderen. Ik krijg er al mijn hele professionele leven mee te maken, in de politiek nog meer dan bij de politie, en het moet gezegd: ’t zijn vooral mannen die zich eraan bezondigen.

»Een graad erger nog zijn narcisten. Ik heb al met enkele narcisten gewerkt – vaak zaten ze op cruciale posities – en dat was telkens onwaarschijnlijk moeilijk. Narcisten hebben geen vrienden, hè? Ze hebben handlangers of prooien. En als je, zoals ik, geen handlanger bent en weigert om als prooi te dienen, dan krijg je problemen.»

HUMO Leest u graag?

BEELS «Zeer graag. De laatste jaren doe ik het uit tijdsgebrek wat minder, maar als tiener verslond ik boeken, letter- lijk.»

HUMO U meent het. Smaakten ze?

BEELS (lacht) «Ik was destijds geabonneerd op vijf of zes bibliotheken, en per bib leende ik om de maand vijf of zes boeken. Dus tel maar op.»

HUMO Wat las u?

BEELS «Vooral krimi’s, en af en toe ook stripverhalen zoals Suske & Wiske en Jommeke. Mijn vader vond dat allemaal maar niks: hij kwam dan met boeken als ‘De Bello Gallico’ van Caesar aanzetten, en vertelde me dat ik mijn zakgeld niet kreeg als ik ze niet las. 10, 11 jaar was ik: kun je ’t je voorstellen? En hij overhoorde me om zeker te zijn. Toen vond ik dat allemaal maar niks, maar nu ben ik er hem dankbaar voor: ik heb er een blijvende liefde voor de Griekse en Romeinse oudheid aan overgehouden.»

HUMO Wat is het laatste boek dat u gelezen hebt?

BEELS «‘Amerikanen’ van Steven de Foer. Aanrader, het geeft een heldere inkijk in hoe Amerikanen denken.»

HUMO Hoe denken ze?

BEELS «Heel anders dan wij, alleszins. Zo conservatief dat ze daar zijn! Neem nu hun zogenaamde recht op het dragen van een wapen, helemaal zelf geïnterpreteerd trouwens, want dat staat niet letterlijk in de grondwet. Het ene schooldrama na het andere, en toch staat het niet ter discussie!

»Ik ben twintig jaar bij de politie geweest, en als ik een late dienst had gehad, mocht ik mijn wapen mee naar huis nemen. Ik heb me daar altijd ongemakkelijk bij gevoeld, zeker toen ik een kind in huis had. Ook al had ik een Glock die je op slot kon draaien, en stopte ik ’m thuis in een kluis. Maar in Amerika vinden veel mensen dat dus de normaalste zaak van de wereld: bizar.

»Hoelang is de Amerikaanse verkiezingsnacht alweer geleden, twee jaar? Ik heb die thuis van a tot z zitten volgen, tot ’s morgens vroeg. ‘Jij bent zot,’ zei mijn echtgenoot, maar ik probeer nu al zes jaar te begrijpen hoe mensen op iemand als Donald Trump kunnen stemmen; waarom ze ervan overtuigd zijn dat die man het beste met hen voorheeft. Niet dat ik het antwoord gevonden heb: het blijft voor mij onbegrijpelijk.»

HUMO U windt zich op.

BEELS «Zo ben ik nu eenmaal.

»Toen mijn man met mij wilde trouwen, nam mijn vader hem apart: ‘Ben je zeker dat je de hand van mijn dochter wilt? Ze is zoals een tropische orkaan: ze raast over je heen, en achteraf weet je niet wat je is overkomen.’ ‘Ik dacht destijds dat hij aan het zeveren was,’ zei mijn echtgenoot een tijdje terug. ‘Maar inmiddels begrijp ik precies wat hij bedoelde.’ (lacht)»

HUMO Wat is voor u het hoogste op artistiek gebied?

BEELS «Ik hou van alle soorten kunst, maar ik ben met name geïnteresseerd in architectuur, in mooie gebouwen.»

HUMO Dan zit u hier op uw plaats.

BEELS «Ja, hè? En binnenkort opent ook het KMSKA weer de deuren: een prachtig monument, dat de stad allure geeft. Maar het mooiste gebouw dat ik ooit met eigen ogen heb gezien, is toch de Taj Mahal. Ik ben er twee keer geweest: één keer overdag en één keer bij maanlicht, toen het veel minder druk was. Om dan de koelte van dat marmer te voelen: onvergetelijk.»

HUMO Hoe bent u op lichamelijk vlak naar het nirwana te voeren?

BEELS «Ik kan ontzettend genieten van het soort fysieke afzien waarbij je geest en lichaam op den duur één worden.»

HUMO U doelt op uw deelname aan ‘BV Darts’?

BEELS (lacht) «Nee, op de Dodentocht, bijvoorbeeld. Twee keer heb ik die 100 kilometer gewandeld, en binnenkort (op 12 augustus, red.) doe ik het nog eens. Je verlegt dan echt je grenzen, hè? ‘Wat ben ik hier in godsnaam aan het doen?’ vraag je je meermaals af, maar het gevoel dat je krijgt zodra je de eindmeet hebt overschreden, benadert een delirium.

»Wat voor ‘BV Darts’ geldt, geldt ook voor de Dodentocht: ik kan moeilijk nee zeggen tegen een uitdaging. Als jij me straks vraagt of ik zin heb om met jou de Mount Everest te beklimmen, dan zeg ik zonder nadenken ja. Ook al kan ik niet klimmen, zie ik op tegen de ontberingen en heb ik hoogtevrees.»

HUMO Welke stoere hunk – niet uw echtgenoot, bedoel ik – mag boven aan de top op u wachten?

BEELS «Ik twijfel tussen twee mannen: Kevin Costner en Idris Elba. Met de films van Kevin Costner ben ik opgegroeid, en Idris Elba speelde een uitstekende rol in ‘Luther’, één van de betere Britse misdaadreeksen. ’t Zijn bovendien allebei knappe venten, al vrees ik dat ze dik zullen tegenvallen in het echt. Ik zie er op tv ook beter uit, omdat ik dan geschminkt ben.

»Ha, weet je wie er ook nog bij mag? Javier Bardem. Minder knap dan die andere twee misschien, maar ook hij is een grote man die kracht uitstraalt.»

HUMO Is dat…

BEELS «…mijn type? Mijn echtgenoot is dokwerker geweest: ik vermoed dus van wel.»