Johan Museeuw en Stijn Devolder
In aanloop naar de Ronde van Vlaanderen bracht Onze Man Stijn Devolder, de winnaar van vorig jaar, en zijn jeugdidool Johan Museeuw, die Vlaanderens mooiste zelfs drie keren won, samen voor een interview.
Stijn Devolder, gebronsd en afgetraind, wil zo snel mogelijk naar binnen: een verkoudheid zo vlak voor de Ronde van Vlaanderen kan hij missen als zadelpijn. Johan Museeuw, bezorgd om de klappertandende Devolder, maant fotograaf Stephan Peleman aan tot spoed en dirigeert de winnaar van de vorige Ronde snel naar de behaaglijkheid van de hotellobby. Zelfs daar blijft Museeuw (z'n vaderlijke zelf): 'Moet jij hier niet zitten, Stijn? Hier kun je je benen strekken.' Devolder, beleefd en nog steeds wat bedeesd voor zijn jeugdidool, bedankt.
Devolder houdt niet van interviews, maar praten over die Ronde van Vlaanderen van 2008 is het liefste wat hij doet: hij stráált telkens als de herinnering aan die fabuleuze koers ter sprake komt.
Het was nog ruim vijfentwintig kilometer. De Eikenmolen, maar vooral de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg lagen nog te wachten. De favorieten Boonen en Cancellara hadden nog geen trap te veel gegeven: zij wachtten hun moment af. Maar toen demarreerde Devolder - z'n derde aanval al. Het onwaarschijnlijke gebeurde: de Belgische kampioen overwon in z'n eentje de laatste heuvels en vocht een secondestrijd uit met de achtervolgers.
Enkele Quotes van Devolder en Museeuw
Museeuw «Kijk, de eerste keer dat je zo'n topklassieker aan het winnen bent, geloof je het niet. Je hebt geen referentiepunten, het is een totaal nieuwe en ongewone situatie.»
Museeuw «'t Is zo'n typische vraag als je een klassieker hebt gewonnen: 'Wat ging er door je heen toen je solo naar de meet reed?' Simpel: je voelt niets, je hoort niets, je ziet niets. Er is maar één doel: zo rap mogelijk naar de aankomst. Je gaat door de muur, vér voorbij de pijngrens. Je bent op zo'n moment alleen op de wereld - in een trance, als het ware.»
Devolder «In 1993 was ik dertien - ik koerste nog niet eens. Maar ik zat wél de hele dag voor de televisie, want ik was een grote fan van Johan. Ik vond zijn overwinning van 1995 de mooiste: op de Muur reed hij Andrei Tsjmil eraf, en dat was in die tijd toch wel de vijand van alle Museeuw-supporters. Maar de indrukwekkendste zege is zonder twijfel die van 1998: zijn demarrage op Tenbosse was subliem.»
Devolder «Ik kom ook maar uit een arbeidersgezin. Mijn ouders hebben hard moeten werken om iets te bereiken in het leven. Ik heb de eerste jaren van mijn carrière moeten vechten om mijn plaatsje te veroveren in het peloton. Dat vergeet ik niet.»
Devolder «Ik begrijp sommige renners niet: als ze niet goed rijden, zoeken ze een andere trainer. Ik vind: trainen moet je zélf leren. Je moet niet blindelings de adviezen van een ander volgen. Ik heb nu nét hetzelfde gedaan als vorig jaar: geen Milaan-Sanremo gereden, maar zaterdag met de ploeg op het parcours van de Ronde verkend - zes uur, iets van een tweehonderd kilometer. En 's zondags heb ik nog eens hetzelfde rondje gereden, op mijn eentje.»
Museeuw «Dat is het probleem als je meteen aan de top staat: over het algemeen is je carrière dan korter. De stress en de druk zijn véél groter dan wanneer je drie, vier, vijf jaar kan rijpen in de schaduw. Dat heeft Stijn kunnen doen, maar nu is het gedaan: met minder dan een overwinning in de Ronde of Parijs-Roubaix zal het publiek niet meer tevreden zijn. Bij Boonen gaat het zelfs zover dat het niet goed is als hij niet én de Ronde én Roubaix wint in hetzelfde seizoen.»
Test uw kennis van de voorjaarsklassiekers met onze Wielerquiz
undefined
