Johnny Cash - American VI: Ain't No Grave
Wrange humor die Johnny Cash bij leven & welzijnbehaagd zou hebben: zijn tweede postume 'American Recordings'-plaat begint met 'Ain't no grave to hold my body down'. We kunnen daar aan toevoegen: '… nor keep him from singing'. Al moet u dat laatste vooral niet letterlijk nemen, want in zijn laatste levensmaanden was het voornamelijk declameren, steunen en amechtig kreunen wat Cash deed.
Bij de release van 'American V: A Hundred Highways' in 2006 had producer Rick Rubin het al laten verstaan: van de laatste sessies in de Cash Cabin in Hendersonville, Tennessee bleven nog genoeg goeie opnames over om ooit een definitief slot aan de American Recordings te breien. Dat is nu met 'American VI: Ain't No Grave' gebeurd - bijna zeven jaar na de dood van Cash in september 2003, op zijn achtenzeventigste verjaardag (26 februari) en zestien jaar na de allereerste, spraakmakende 'American Recordings'.
De opnames voor 'Ain't No Grave' dateren van 2003, toen Cash onverwacht zijn vrouw en toeverlaat June Carter had verloren en zijn eigen einde voelde naderen. Hij wist met zichzelf nergens anders blijf dan in de kleine studio aan de overkant van de straat. Om daar, op de momenten dat zijn wankele gezondheid dat toeliet, met Rubin en zoon John Carter Cash de liedjes op te nemen die na zijn dood door ouwe getrouwen als Mike Campbell en Benmont Tench (van The Heartbreakers), Matt Sweeney en Smokey Hormel schroomvol op muziek werden gezet.
Het resultaat is een slotakkoord in de geest van 'A Hundred Highways' (dezelfde sessies, herlees de recensie op humo.be): ascetisch en dwingend. Americana, gospel, country, tot zelfs de Hawaïaanse klassieker 'Aloha Oe' toe - van Kris Kristofferson, Sheryl Crow, Tom Paxton en anderen, met als hoogtepunt Cash' eigen onuitgegeven '1 Corinthians 15:55' - over afscheid, dood en vergankelijkheid. Schrijnend & ontroerend, niks nieuws & toch weer indrukwekkend. Ain't no grave to hold Cash down.
