Jonas Van Geel: ‘Ik ben lang nog niet terug op het niveau waarop ik kan zeggen dat ik het leven graag zie’

Wie hem, zoals wij, enkel kent van de verrekijk, moet moeite doen om Jonas Van Geel te ontwaren in de bleke, schichtig om zich heen loerende figuur die zich die middag naar ons tafeltje in de schaduw begeeft. Something is rotten in the state of Denmark, zoveel is duidelijk, maar als heimelijke Dag Allemaal-lezer wist u dat natuurlijk allang.

JONAS VAN GEEL «Twee jaar geleden had ik je ongetwijfeld iets anders gezegd, maar op dit moment in mijn leven zou het voor mij de hemel op aarde betekenen om simpelweg een beetje geluk te ervaren. (Denkt na) ‘Dat klinkt zwaarder dan ik het bedoelde’, wilde ik zeggen, maar zo bedoelde ik het wél.»

HUMO Op dit moment ervaar je dus geen geluk in je leven?

VAN GEEL «Veel te weinig, alleszins. Er zijn zeker ook betere momenten, maar ik ben lang nog niet terug op het niveau waarop ik kan zeggen dat ik het leven graag zie. Met mijn excuses voor de zwaarmoedigheid, maar op de fiets op weg naar hier had ik mezelf voorgenomen om honderd procent eerlijk te zijn, en niks anders te zeggen dan wat ik echt wil zeggen. En het is nu eenmaal zo: Evelien (Bosmans, red.) en ik zijn nu al meer dan een jaar uit elkaar, maar het blijft ontzettend moeilijk.»

HUMO Is het niet lastig om op te treden als je je zo slecht voelt? Je schuimt deze zomer zowat alle Vlaamse stadsfestivalletjes af met Cleymans & Van Geel.

VAN GEEL «Jawel. Maar ik kan die knop wel omdraaien. Het helpt soms ook om op een podium te staan, al gebeurt het evengoed dat ik er me slecht bij voel. Het punt is: onze jongste plaat (‘We kunnen ons redden’, red.) gaat over wat me overkomen is, en tijdens optredens voelt dat weleens als het commercialiseren van verdriet. Of, rare vergelijking misschien, als het in de frietketel gooien van een coquille Saint-Jacques. Al was het nog erger toen we net uit elkaar waren en ik weer voor VTM begon te werken: zeer lastig om de vrolijke versie van mezelf boven te halen.

»Ach, het komt wel goed, daar geloof ik oprecht in. Alleen gaat het nogal traag.»

HUMO Waar vind je geestelijke verlichting?

VAN GEEL «In ongedwongen avonden met vrienden. En in films en tv-reeksen. En in lekker eten en drinken. En vooral ook in muziek.»

HUMO Welke muziek?

VAN GEEL «Op dit moment luister ik vooral naar Bon Iver, maar in het algemeen ben ik vooral een jazzliefhebber. Niks zo gezellig als een jazzplaat op de pick-up leggen, dat vindt mijn zoontje van 3, Charlie, ook. ‘Jazzplaat! Jazzplaat! Jazzplaat!’ roept hij dan. Er is ook een liedje waarop hij altijd begint te dansen: ‘Pata Pata’ (van Miriam Makeba, red.). Op zich fijn, alleen vind ik het zelf een onwaarschijnlijk kutnummer (lacht). Als tegenwicht probeer ik hem zachtjes Stromae op te dringen, wat stilaan effect lijkt te hebben.

»Trouwens, wat geestelijke verlichting betreft. Onlangs zat ik op YouTube naar een press junket te kijken waar Leonardo DiCaprio, Jonah Hill, Meryl Streep en nog een paar andere kleppers aan een lange tafel vragen van journalisten zaten te beantwoorden over de film ‘Don’t Look Up’. Ik moest echt kéíhard lachen met Jonah Hill: die had een digitale scheetmachine meegenomen waar hij zo nu en dan een prot mee liet, bijvoorbeeld wanneer Meryl Streep aan een serieuze uitleg over haar rol bezig was. Te dom voor woorden, ik weet het, maar ik kon er niet aan weerstaan.»

HUMO Krik je intellectuele profiel anders wat op door uit te wijden over je grote liefde voor de literatuur.

VAN GEEL (lacht) «Tien jaar geleden zou ik dat zeker gedaan hebben – om niet al te hard door de mand te vallen, zou ik vooraf samenvattingen.nl hebben geraadpleegd – maar nu denk ik: foert, waarom zou ik mezelf beter voordoen dan ik ben? Ook al omdat ik weet dat mijn vrienden me eens ferm zouden uitlachen als ze in de Humo zouden lezen dat ik niets liever doe dan dikke boeken verslinden. De waarheid is namelijk dat ik zelden in mijn leven verder dan de helft van een boek ben geraakt. Het ontbreekt me simpelweg aan concentratie. Jammer wel, want ik denk dat het goed is voor een mens om zijn horizon af en toe te verbreden, niet altijd maar op hetzelfde pad te blijven wandelen. Maar nee: het enige wat ik weleens lees – het is nu eenmaal wat het is – zijn folders of artikels over wijn.»

HUMO Wijnfanaat?

VAN GEEL «Een zware. Al ben ik zeker geen kenner. En ik ben ook echt niet het type dat een foto op Instagram zal posten wanneer-ie een fles meursault opentrekt. Ik vind wijn gewoon lekker, en het boeit me om er iets meer over te weten te komen.»

HUMO Heb je een voorkeur?

VAN GEEL «Chardonnay kan me doorgaans wel bekoren. En in het algemeen ben ik nogal into Italiaanse wijnen. (Denkt na) Nee, schrap dat maar. Als ik dat volgende week teruglees, zal ik denken: hoor mij nu praten.»

HUMO Lekker eten doe je ook graag, vertelde je net al.

VAN GEEL «Ja, ik heb dat van mijn ouders meegekregen. Vroeger gingen we vaak uit eten, zelfs als er amper geld was – mijn ouders waren acteurs, dus de periodes van veel en weinig geld volgden elkaar constant op. Ik herinner me nog goed dat we, als ze in Brussel moesten spelen, vaak bij een Griek gingen eten, en soms ook oesters in de Rue des Bouchers – een tourist trap van jewelste, natuurlijk, maar zij wisten uiteraard dat ene restaurant te vinden dat wél goed was. Die gezelligheid, die drukte aan tafel: als kind vond ik het heerlijk. Het is ook even ontsnappen aan de realiteit, hè? Het idee van: we amuseren ons hier en nu, morgen is voor morgen.

»Inmiddels zijn mijn ouders in de Dordogne gaan wonen, waar ze de traditie van goed gaan eten hebben voortgezet. Altijd als ik er kom, doen we wat we vroeger ook al deden als we op reis waren in Frankrijk: oesters slurpen in de baai van Arcachon – er zijn daar veel kwekerijen. Op gastronomisch vlak zijn oesters voor mij altijd de top geweest.»

HUMO En op lichamelijk vlak?

VAN GEEL «Seks, zeker? Al ervaar ik ook een geweldige lichamelijke sensatie wanneer we op het juiste moment en voor het juiste publiek een goed concert geven. Onze jaarlijkse optredens op de Gentse Feesten, minus de voorbije twee coronajaren dan, zijn wat dat betreft altijd hoogtepunten geweest. De Korenmarkt, voor ons is dat de wei van Werchter. Een vriendin heeft ons ooit omschreven als twee jongens die U2 nadoen op een salontafel: ik weet ook wel dat onze muziek niks is voor de gemiddelde Humo-lezer, maar ik ben er zeker van dat je haar gelijk zult geven als je ons daar in actie ziet.»

HUMO Waar heb je een hekel aan?

VAN GEEL «Het gepiep van de wasmachine wanneer de was klaar is. Ik zat vanmorgen thuis rustig een koffie te drinken met Charlie, en toen was het daar weer, dat he-mel-tergend dwingende geluid. Echt, ik kan er niet tegen.

»En waar ik ook een hekel aan heb, zijn mensen die niet benoemen waar het over gaat. Ik hou van oprechte, eerlijke communicatie: da’s de reden waarom ik graag in Nederland werk.

»Onlangs, na een optreden, haalde onze mixer nogal fel uit naar onze bassist, een al wat oudere Nederlander die Hein heet. Die was namelijk te laat geweest voor de soundcheck – ’t was blijkbaar iets te gezellig in de backstage. Later die avond, in ons WhatsApp-groepje, was Hein één en al lof: ‘Daar hou ik van, dit soort emotie. Dankjewel om dit te zeggen!’ Toen ik dat las, dacht ik: kijk, zo kun je daar dus ook op reageren. Wij Belgen zouden veel sneller in het defensief gaan, terwijl uiteindelijk niemand daar baat bij heeft. Door het rotjaar dat ik achter de rug heb, besef ik nog meer hoe belangrijk het is om te weten wat je aan iemand hebt.

»Gisteren zette diezelfde Hein trouwens iets op WhatsApp waarvan ik dacht: dit moet op een T-shirt. We hadden opgetreden op de Grote Markt van Aalst, en hij schreef: ‘Ik heb de ballen uit mijn broek genoten.’ (lacht) Schitterend, toch?»

HUMO Over de ballen uit je broek genieten gesproken: wie is je favoriete onenightstand?

VAN GEEL «Goh… Doe maar Margot Robbie. ’s Avonds thuis mag ik graag naar latenightshows kijken, zeker wanneer Ricky Gervais van de partij is: altijd lachen met die kerel. Maar Margot Robbie is wat mij betreft al bijna net zo grappig. Ik heb haar ooit live gezien bij Jimmy Kimmel, toen ik als voorbereiding op ‘Jonas & Van Geel’ twee weken in L.A. was: geweldig was dat. En een heel gezellig iemand blijkbaar ook: dat heeft Matthias Schoenaerts me een keer gezegd.

»(Mijmerend) Ja, een avondje met Margot Robbie aan tafel, dat lijkt me wel iets.»

HUMO Óp tafel misschien ook?

VAN GEEL «Dat heb jij gezegd.»

‘I Can See Your Voice’ vanavond om 20.35 op VTM