Jonas Van Thielen eindelijk in 'Tegen de sterren op': 'Wees maar zeker dat iemand imiteren pijn doet'

In ‘De laatste show’ speelde hij lang geleden met veel zwier gedenkwaardige scènes uit Amerikaanse blockbusters en tv-series na, en in het theater schudde hij ooit ‘De Leeuw van Vlaanderen’-de-film uit zijn mouw. Verbazend dat Jonas Van Thielen pas vanaf dit achtste seizoen de cast van ‘Tegen de sterren op’ vervoegt. Toch?

Jonas Van Thielen «Goh, zelf ben ik toch niet zo zeker van mijn stuk. Ik kan wel wat stemmetjes nadoen, maar zoals mijn nieuwe collega’s een heel personage kunnen neerzetten, inclusief houding, mimiek en toon, daar kan ik alleen maar met jaloerse bewondering naar kijken. Guga Baúl, met wie ik trouwens al jaren bevriend ben, is pas echt een natuurtalent. In vergelijking met hem ben ik maar een amateurtje.»

HUMO Hoe raakt een amateurtje als jij in ‘Tegen de sterren op’ verzeild?

Van Thielen «Gewoon, via een telefoontje van het productiehuis: ‘We willen eens praten.’ Ik ben toen met hen gaan samenzitten, en ik heb gevraagd of ze me geen lijstje met personages konden doorsturen die ik mocht proberen onder de knie te krijgen. Een aantal van de namen op hun lijstje – Wim Opbrouck, bijvoorbeeld, en een rist politici – heb ik thuis ingestudeerd en ben ik vervolgens op een vergadering gaan voorstellen. Dat heeft hen blijkbaar voldoende overtuigd van mijn kunnen.»

HUMO Een perfecte Wim Opbrouck neerzetten, hoe begin je aan zoiets?

Van Thielen «Iedereen doet het uiteraard op zijn manier, maar ik luister vooral naar het stemgeluid van de persoon in kwestie. Heeft-ie een hoge of een lage stem? Resoneert zijn stem vanuit de borst of vanuit het hoofd? Hoe articuleert hij? Waar ligt zijn r? Spreekt hij nasaal, hees, stil, luid, traag, snel? Die analyse schrijf ik kort voor mezelf op, en vervolgens probeer ik mijn doel zo dicht mogelijk te benaderen. Mijn vrouw is zoals steeds mijn eenkoppige testpubliek, en zij stuurt bij waar nodig: ‘Een tikje hoger, nog wat hoger. Nu wat sneller – jajaja, dat is het!’»

HUMO Voor de draad ermee: wie ga je in ‘Tegen de sterren op’ imiteren?

Van Thielen «Naast Wim Opbrouck mag ik ook Wouter Van Besien al prijsgeven. De nakende verkiezingen in Antwerpen lenen zich natuurlijk voor politieke satire. En ik doe Kim Jong-un, al is dat een nogal groteske persiflage, geen waarheidsgetrouwe imitatie. Ook al omdat ik geen Koraans spreek, ik doe maar alsof (voegt de daad op komische wijze bij het woord).»

HUMO Wat ik me al langer afvraag: worden de geïmiteerde BV’s doorgaans vooraf op de hoogte gebracht?

Van Thielen «Niet door mij, alleszins. Maar ik kan me voorstellen dat de redactie dat in sommige gevallen wel doet, want een imitatie is doorgaans toch iets lastigs voor de persoon die geïmiteerd wordt. ‘Imitation is the sincerest form of flattery,’ zei Alex Agnew ooit over Guga’s griezelig goede imitatie van hem, maar wees maar zeker dat het ook bij hem een beetje pijn doet. Ik weet dat nog van de theaterschool, toen de hele klas mij begon te imiteren – da’s één van de basisoefeningen in de meeste theaterscholen. ‘O, nee, wandel ik echt zo raar?’ dacht ik. Nee, dan toch liever zélf imiteren.»