Jonge leeuwen: Elise Roels (20), actrice in 'Thuis'. 'Mijn grootste angst: dat ik op een prachtige man afstap en dat hij zegt: 'Hé, Emma!''

Elise Roels speelt al sinds haar 14de Emma in 'Thuis' en is verknocht aan haar personage. Nu is het ook de centrale figuur in de hippe spin-off 'Secrets'.

Elise Roels «Nu weet ik het, hoor. Ik heb ze uit het hoofd geleerd: op VRT.nu, op de Facebookpagina’s van MNM, ‘Thuis’ en ‘Secrets’, op tv op Eén en op het YouTube-kanaal van Eén. Ik hou me niet zo bezig met sociale media, en ik hou ook niet van online kijken. Mijn broers en zus zitten altijd allemaal naar hun eigen schermpje te kijken. Ik vind dat niet gezellig. Ik val zo graag met het hele gezin in de zetel in slaap terwijl we naar een slechte film op Vitaya zitten te staren. Ik heb ook alleen maar een Instagram-account aangemaakt omdat fans van ‘Thuis’ ernaar bleven vragen.»

'Ik wist op mijn 14de niet wat een pedofiel is. Bij de mensen van Slachtofferhulp heb ik veel opgestoken'

HUMO Je maakt dus geen werk van je BV-schap?

Roels «O, neen. Ik zou het liefst in ‘Thuis’ spelen zonder dat het op televisie kwam. Ik zou geld geven om te kunnen spelen zonder bekend te zijn.»

HUMO Je had wel al heel jong de drang om op een podium te gaan staan en gezien te worden.

Roels «Hm. Eigenlijk kwam het idee van mijn ouders. Zij stelden voor om dictie te volgen omdat ze hoopten dat ik dan uit mijn schulp zou kruipen. Ik was vroeger een heel bedeesd meisje. Ik durfde zelfs niet te fietsen. Ik zat voor het eerst op een zadel toen ik al in het tweede leerjaar zat. Ik was bang van alles. Naar de bakker gaan was om een maagzweer van te krijgen! Dan moest ik praten tegen mensen die ik niet kende. Vreselijk!

»Dictie deed ik meteen graag, ook omdat ik merkte dat ik er goed in was. De leraar gaf me complimenten, en zelfs mijn klasgenoten vonden dat ik het goed deed. Dat gaf me zelfvertrouwen en kracht om mijn angsten te overwinnen. Het gaf me zo’n goed gevoel dat ik al snel bij de jongerenafdeling van het Mechelse Theater Korenmarkt ben beginnen te spelen. Daar raakte ik verknocht aan de sfeer achter de schermen en de zaal die aan je lippen hangt.»

HUMO Toen je auditie deed voor ‘Thuis’, was je pas 14.

Roels «Ja. Bij de Korenmarkt hadden ze een mail gekregen dat er audities waren voor een jong personage in ‘Thuis’ en daar zijn we toen met een hele ploeg naartoe gegaan. Eigenlijk ging ik vooral omdat ik Rosa in het echt wilde ontmoeten en wilde zien hoe het er tijdens de opnames aan toeging. Ik was helemaal in de war toen ik zag dat die niet in echte huizen plaatsvonden.»

HUMO En toen kreeg je de rol van Emma.

Roels «Totaal onverwacht. Ik had tijdens die auditie heel hard tegen mijn tv mama Katrien (De Ruysscher, red.), moeten schreeuwen. Ik vond het supermoeilijk om zo onbeleefd te zijn. Dat ligt totaal niet in mijn aard. Maar tegelijkertijd merkte ik dat ik het daarom juist heel fijn vond om te doen, me zo te laten gaan en dingen te doen die ik anders niet zou durven.»

HUMO Wat dat betreft, heb je in de rol van Emma je hart kunnen ophalen. In de eerste seizoensfinale moest je voor de webcam langzaam je bh-bandje laten zakken. Wat vonden je ouders daarvan?

Roels «Ze konden het perfect plaatsen. Alleen mijn opa en oma hadden het er lastig mee.»

HUMO De man aan de andere kant van de webcam was Danny, een pedofiel, die jou zou ontvoeren. Later bleek dat je papa een verkrachter is en je grootmoeder een moord heeft gepleegd.

Roels «Ik heb toen gezegd: ‘Is het niet wat véél?’ Maar het is ‘Thuis’, hè. Er moet drama in zitten.»

HUMO Wist jij op je 14de wat een pedofiel precies is?

Roels «Neen. Ik ben voor die scènes met mensen van Slachtofferhulp gaan praten en ik heb daar veel opgestoken. Ik wist toen helemaal niet dat meisjes zich laten vangen door oudere mannen die zich op het internet voordoen als jongens. Toen ik dat hoorde, dacht ik: ‘Misschien wel goed dat ik die ervaring in ‘Thuis’ meegeef en meisjes daarvan bewust maak. Mij zou zoiets nooit overkomen. Ik ben daarvoor veel te argwanend. Ik bescherm mezelf en hou dingen zoveel mogelijk zelf in de hand – net als mijn mama. Daarom ben ik ook pas heel laat met Facebook begonnen. Ik vertrouwde het allemaal niet. Ik aanvaard ook alleen maar vriendschapsverzoeken van mensen die ik persoonlijk ken. Mijn ouders hamerden daarop. Zij werken allebei in het onderwijs en weten wat de sociale media kunnen aanrichten.»

HUMO Zoals toen iemand een valse Facebookpagina met jouw naam had gemaakt...

Roels «...waarop stond dat ik zwanger was van mijn tv-broer. Weet je dat, als je mijn naam in Google intikt, als tweede woord ‘zwanger’ verschijnt? Ik begrijp mensen die dat doen echt niet. Volgens mij raak je alleen maar in de war als je je te veel in hun hoofd probeert te verplaatsen. Wie gaat er nu voor zijn scherm zitten om zulke gemene dingen te schrijven als: ‘Emma heeft nog steeds dezelfde stomme kop.’ Dat is een bericht van lang geleden, maar het spookt nog door mijn hoofd. Waarom stoppen mensen niet met mij te volgen op Facebook als mijn hoofd hun niet aanstaat?»

HUMO Je hebt met je ouders de afspraak gemaakt dat je niet meer zou lezen wat er over je geschreven wordt.

Roels «Dat was toen ik begon te puberen. Toen heb ik het even moeilijk gehad. Je weet dan nog niet helemaal wie je bent, hè. En ik dacht: dat acteren doe ik in ieder geval goed. Dat gaf me houvast. Als je dan opeens leest: ‘Die Emma kan echt niet acteren’, haalt dat je helemaal onderuit.»

HUMO Had je daarom op je 16de een dipje, zoals je het zelf noemt?

Roels «Dat was toen ik op school een B-attest kreeg. Ik had echt geen zin meer in school. Ik speel wel in ‘Thuis’, dacht ik, en deed helemaal niet meer mijn best. Ik moest toen naar het TSO, en naar een andere school. Dat viel tegen. Op mijn oude school kende iedereen mij als Elise het latinistje, die in de leerlingenraad zat. Op mijn nieuwe school was ik voor iedereen Emma. Ik heb er nooit de kans gekregen om te laten zien wie Elise is. Ik was volle bak mijn identiteit aan het vormen en kon bij alle mensen die ik leerde kennen nooit uitmaken of ze me interessant vonden omdat ik leuke, flauwe moppen vertelde of omdat ik in ‘Thuis’ speelde.»

Mooie mannenbenen

HUMO Al die seksuele verhaallijnen in je puberteit, dat lijkt me ook niet evident. Als ik in de buurt van mijn dochter van 13 het woord seks nog maar uitspreek, duikt ze al onder haar stoel.

Roels «Haha, mijn broertje nu ook. Ik ben daar toen iets sneller volwassen in moeten worden.

»Nu, wat ik het moeilijkst vond, was dat ik moest spelen dat ik zwaar verliefd werd op mijn gitaarleraar, terwijl ik nog nooit echt verliefd was geweest. Mijn eerste verliefdheid beleefde ik dus op het scherm.»

HUMO Je was op de lagere school toch al eens verliefd geweest op je turnleraar?

Roels «Aaah, ja! Meester Christof. O, ik ga er bijna van blozen. Dat was echt de perfecte turnleraar: zwart stekeltjeshaar, mooie benen… Dat heeft in de krant gestaan, hè. Het artikel heeft zelfs in de leraarskamer gehangen. Echt gênant. Maar toch, als ik hem nu zie, denk ik nog steeds: wauw!»

HUMO Leek hij op Michaël Pas? Dat is ook een man van wie je hart sneller gaat kloppen, heb ik gelezen.

Roels «Ja, Michaël Pas vind ik een prachtige man: die stoppelbaard en dat wilde haar... Dat is wat me aantrekt, een ruig kuiken. Want vanbinnen is hij volgens mij een heel zachte, lieve mens. Hij heeft wel al een zoon van mijn leeftijd, geloof ik, maar goed.»

HUMO Je hebt liever dat mannen wat ouder zijn?

Roels «Ja, want kerels van mijn leeftijd moeten precies nog uit hun ei kruipen.»

HUMO Wat zoek je in een relatie?

Roels «Het moet zeker niet iemand zijn die voor mij springt. Hij moet ook ambitieus zijn, en passioneel met iets bezig zijn. En ik heb ontdekt dat hij moet begrijpen waar ik mee bezig ben. Ik heb pas Kaatje gespeeld in het toneelstuk ‘Kaatje is verdronken’ van Alex van Warmerdam, een absurde rol waar ik niet meteen mijn weg in vond. Ik had behoefte om daar met mijn toenmalige vriend over te praten, maar het lukte maar niet. Daar is het op stukgelopen, denk ik.»

undefined

HUMO Was ‘Kaatje is verdronken’ te absurd voor jou?

Roels «Neen, het is het beste stuk dat ik al heb mogen spelen.»

HUMO Het is wel iets héél anders dan ‘Thuis’.

Roels «Juist daarom was het zo zalig. In dat stuk mocht ik me smijten, het mocht erover zijn, we mochten mensen choqueren. Het personage van Kaatje stond wel heel ver van mij af: ze was van alle kanten misbruikt, en ze werd begluurd door een getikte tuinman. Daarom heb ik toen ook even gedacht: hoe moet ik dat spelen terwijl ik nooit iets ergers heb meegemaakt dan een dooie hamster? Maar ik ben gewoon all the way gegaan en het is me gelukt.

»Eigenlijk sta ik het liefst op het podium. Daar heb ik nog minder remmingen dan voor de camera. Ik vind het ook zalig om de reacties van het publiek te voelen. Dat kan me echt naar de top stuwen. In het theater moet ook elke minuut meteen goed zijn. Die druk heb ik graag: als ik het verpest, heeft honderd man dat gezien en zullen ze daarover praten. En ze zullen het niet leuk vinden, want ze hebben voor de voorstelling betááld. Daar gaat mijn adrenaline van stromen en dan presteer ik beter.»

HUMO Waarom hield je zo van de rol van Kaatje?

Roels «Omdat ze totaal anders is dan ik. Ik zou het verschrikkelijk vinden om mezelf te moeten spelen. Ik merk ook dat ik vaak opeens met een Hollands of West-Vlaams accent begin te praten als ik me ongemakkelijk voel. Of ik begin heel idioot te doen. Ik kruip dan in een rol omdat ik op die manier makkelijk met die moeilijke situatie kan omgaan. Het is een manier van ontsnappen.

»Als kind had ik ook veel last van stress. In de kleuterklas en in de lagere school vierden we altijd carnaval en elk jaar had ik daar zoveel zenuwen voor dat ik zo ziek werd dat ik niet kon gaan. Ik was bang om tussen veel mensen te zijn, bang om me te verkleden, bang dat er iets mis zou gaan omdat het geen gewone schooldag was. Elk carnavalsfeest heb ik bij mijn oma en opa op de zetel doorgebracht.»

HUMO En nu is het je grote droom om, naast actrice, ook oorlogsjournalist te worden. Je studeert journalistiek en in elk interview vertel je dat je Rudi Vranckx wilt zijn.

Roels «Ja. Ik ben echt zo veranderd, en dat is allemaal gekomen door in ‘Thuis’ te spelen. Nu, ik verlang er niet naar om aan het front de kogels om mijn oren te voelen suizen. Ik wil vooral mensen vertellen wat er in de wereld aan de hand is, zodat ze niet voor verrassingen komen te staan, zoals mij afgelopen zomer in Palestina is overkomen. Ik was daar op een studiereis voor jonge storytellers en ik ben daar erg geschrokken. Ik had een totaal verkeerd beeld van de situatie daar. Ik was tot dan toe eerder pro Israël. Ik had in artikels gelezen waarom de Joden na de Tweede Wereldoorlog dat land hadden ingenomen en ik had de indruk dat het hun goed recht was. Maar toen ik daar was, zag ik dat de Palestijnen hun rechten zijn afgenomen, dat ze in de Gazastrook geen elektriciteit hebben. Ik was de eerste dagen echt in shock. Ik heb ook gezien hoe moslims die in Jeruzalem op straat aan het bidden waren, omdat ze niet in de moskee mochten, door het Israëlische leger werden weggetrapt en met traangas bestookt. Echt vreselijk. Toen dacht ik: ik wil dat iedereen weet hoe het hier echt aan toegaat. Ik moet dat vertellen. Maar als ik als Elise ga roepen: ‘Ik wil de Palestijnen redden! Kijk hoe erg het hier is!’, is er natuurlijk geen mens die luistert, laat staan dat ze me zouden geloven. Daarvoor moet je iemand als Rudi Vranckx zijn. Ik wil zo graag iets veranderen. Ik weet het, het is naïef, maar ik wil echt iets dóén.»

'Er wordt minder rekening gehouden met het brave schaap dan met diegene die op zijn strepen staat.'

HUMO Ambitieus.

Roels «Dat heb ik van mijn papa. De Roelsen zijn enorme doeners, allemaal mensen die er meteen invliegen als ze een idee hebben. Heel gedreven ook. Ik heb veel directeurs in de familie.»

HUMO Maar wat doe je liever: op het podium met jezelf bezig zijn of, zeg maar, de Palestijnen redden?

Roels «Ik wil het allebei. Ik zou echt niet kunnen kiezen.»

HUMO En zou je makkelijker kunnen zonder ‘Thuis’ en ‘Secrets’ of zonder het podium?

Roels «Het podium zou ik liever niet missen. Ik zou graag met Marie Vinck en Geert Van Rampelberg spelen.»

HUMO Vroeger was je idool toch Nathalie Meskens?

Roels «Ja, maar ik heb nu meer mijn richting gevonden. Ik ben geen comédienne, geen showbeest. Mijn ding ligt in andere aspecten van acteren, zoals Veerle Baetens dat bijvoorbeeld doet. Haar bewonder ik enorm. Ik zou maar wat graag internationaal doorbreken zoals zij. Of in een Franse serie spelen, want ik spreek zo graag Frans. Soms ga ik gewoon naar Brussel om die taal om me heen te horen. Ik ervaar daar ook graag al die verschillende culturen.»

Peper in het gat

HUMO Toen het gastpersonage Karima in ‘Thuis’ ten tonele verscheen, waren veel kijkers verontwaardigd dat een moslima met een hoofddoek meespeelde.

Roels «Echt? Wat jammer. Maar de mensen die op de Facebookpagina van ‘Thuis’ en op hln.be reageren, dat is maar een klein deel van de ‘Thuis’-kijkers. Mijn oma en opa kijken ook naar ‘Thuis’ en zij zouden zoiets nooit schrijven.»

HUMO Adina, één van je vriendinnen in ‘Secrets’, die wordt gespeeld door Désirée Viola, draagt een hoofddoek. Heb jij in het echt ook vriendinnen die een hoofddoek dragen?

Roels «Ja. En als ze bij mij thuis komen, zetten ze die gewoon af. Als ik met hen mee naar huis ga, doe ik voor de deur mijn schoenen uit. Ik vind dat leuk, die verschillen. Nu, ik heb in Mechelen altijd in de klas gezeten met moslims en we hebben op school veel gediscussieerd over het dragen van die hoofddoek. Ik besef dat het een complexe kwestie is. Ik sta voor alles open, maar of een lerares in het katholiek onderwijs een hoofddoek moet kunnen dragen, dat weet ik niet. Mag een leraar in een gemeenteschool met een paternoster voor de klas staan? Dat weet ik ook niet.

»De meesten van mijn vriendinnen dragen hun hoofddoek uit overtuiging. Dat vind ik mooi. Maar ik ken ook meisjes die ’m afdoen als we gaan winkelen, en hem snel weer opzetten als ze naar huis gaan, omdat ze dat moeten van thuis. Dat vind ik dan weer jammer. Maar ja, er zijn ook kinderen in mijn klas die hun communie móésten doen. Terwijl het echt niet was gebeurd als ik dat niet had gewild.»

HUMO Je bent heel anders dan Emma, hè. Je weet hoe je voor jezelf moet opkomen.

Roels «Emma doet te hard haar best om in de smaak te vallen, maar pleasen is volgens mij niet gezond. Je moet wel altijd je beste beentje voorzetten, maar je mag jezelf nooit wegcijferen voor anderen. Daar wordt niemand beter van. Het is ook niet zo dat, als jij rekening houdt met anderen, anderen dan automatisch rekening houden met jou. Integendeel, ik heb al gemerkt dat er vaak minder rekening wordt gehouden met jou als braaf schaap dan met degene die op zijn strepen staat. Als ik mijn vakantiedagen heb doorgegeven en ze vragen me op een paar van die dagen toch naar de set te komen, zeg ik nu: ‘Nee, dat doe ik niet.’

»Ik probeer Emma ook wat meer peper in haar gat te strooien in ‘Secrets’. Heb je dat al gemerkt?»

HUMO Ik zal erop letten. Kijk je eigenlijk uit naar de ‘Thuis’-evenementen voor de fans?

Roels «De ‘Thuis’-dagen vond ik erg intens. Ik kom altijd huilend thuis. Ik ben van nature nuchter, en als ik daar kom, ben ik me ervan bewust dat ik maar een gewoon meisje ben, maar toch. Als er een hele dag mensen staan aan te schuiven om met jou op de foto te mogen en soms beginnen te huilen als ze me zien, dan wringt er iets als je daarna thuiskomt. Maar dat mensen er zo van genieten om me te zien, daar geniet ik wel van. Het is zo verwarrend.»

HUMO Je hebt waarschijnlijk veel aanbidders.

Roels «Dat valt best tegen, hoor (lacht).»

HUMO Stel dat je nu een perfect ruig kuiken ziet, durf je dan op hem af te stappen?

Roels «Nee. Ik wou dat ik dat durfde. Er is wel iemand – ik hoop dat hij dit leest (giechelt). Hij is vioolbouwer, denk ik, echt volledig mijn type. Ik kom hem overal tegen: op café, in het station... Ik lach dan naar hem en hij lacht altijd terug, en dan zeg ik tegen mezelf: ‘Komaan, ga naar hem toe.’ Maar ik doe het niet.»

HUMO Wat is het ergste wat er zou kunnen gebeuren?

Roels «Dat hij zegt: ‘Ha, ik ben fan van ‘Thuis’.’ Dat is mijn grootste angst: dat ik een prachtige man zie, ik op hem afstap en dat hij zegt: ‘Hé, Emma!’ Ik zou hem meteen een mot geven.»