Jonge Leeuwen: Lauren (23) en Morgane (21), dochters van Geert Versnick en Lynn Wesenbeek

‘Droom groot,’ bezwoeren onze ouders ons altijd,’ zegt Morgane, en dat deden ze. Net als hun beide ouders. Al kwam er een abrupt einde aan het mooie verhaal van Lynn bij VTM en nu ook aan dat van Geert in de politiek.

'Na al die verhalen over papa in Bangkok voel je hard de nood tegen iedereen te zeggen: 'Het is niet waar! Het klopt niet''

HUMO Vinden jullie het een eng idee dat er nooit zekerheden zijn, hoe goed je ook bent of hoe hard je ook werkt?

Lauren Versnick «Dat is het leven. Het enige wat je kunt doen, is niet bij de pakken neerzitten en denken: hup! Reculer pour mieux sauter.»

Morgane Versnick «Toen mama op een ruwe manier bij VTM vertrok, waren we nog maar 16 en 17. Het drong nog niet zo tot ons door en we konden niet zoveel voor haar doen. Nu met papa is dat anders. De heisa rond hem doet me erg denken aan ‘Het schooltje’, de sketch uit ‘Willy’s en Marjetten’, en vooral aan de aflevering waarin alle ouders aan de schoolpoort staan door het gerucht dat juffrouw Greetje van het tweede geen vlees eet. ‘En als ze geen vlees eet, van wat leeft ze dan?’ is de vraag. ‘Van drugs natuurlijk!’ Ik vind het geweldig zoals ze daarin wijzen op de bekrompen stereotiepe conclusies die mensen trekken. Bij papa hebben de verdenkingen ook zulke proporties aangenomen, vind ik.»

HUMO In het interview in De Morgen heeft hij iedereen toch van repliek kunnen dienen, vond je niet?

Morgane «Mja, maar toch. Je kunt nog zo ad rem en grappig zijn, de perceptie kun je niet veranderen, hè. Mensen blijven hun eigen ideeën hebben over wat papa in Bangkok is gaan doen. Hij kan het allemaal plaatsen en zegt: ‘De mensen die me kennen, weten wel beter.’ Maar als kind beleef je het toch anders, je voelt hard de nood om tegen iedereen te zeggen: ‘Het is niet waar! Het klopt niet.’ Je wilt die perceptie toch kunnen omdraaien.»

Lauren «Wat de mensen denken, kan mij niet zoveel schelen. Wat ik erg vind, is dat papa bepaalde keuzes heeft gemaakt om zijn carrière te kunnen uitbouwen. Wij hadden een heel goeie papa aan hem, maar we zagen hem weinig. Het werk slokte hem helemaal op en dat heeft hem uiteindelijk ook zijn huwelijk gekost. Zoveel opgeven om dan zó te eindigen, jammer.»

Morgane «Politiek was zijn leven. Hij gaat nooit voor twee uur naar bed en om vijf uur is hij alweer op. Ik ga voor mijn examens altijd bij hem studeren, want als ik ’s nachts achter mijn bureau zit, weet ik dat hij ook werkt en ik altijd gezelschap heb.»

HUMO ‘Het is ook vreselijk voor mijn familie,’ zei hij. Worden jullie er persoonlijk op aangesproken?

Lauren «Op Facebook hebben mensen die ik niet ken privéberichtjes gestuurd als ‘Schaam je je niet?’ Ik heb daar niet op gereageerd. Het is mijn tijd niet waard.»

HUMO Dat doet me eraan denken dat jij op je 16de in Story al moest uitleggen waarom het uit was met je vriendje. Dacht je toen niet: ‘Nu vind ik het echt niet leuk om de dochter van te zijn?’

Lauren «Ik was aan het werk op een beurs toen een journaliste bij me langsliep en zei: ‘Hallo, ken je me nog? Hoe gaat het? Hoe is het met je vriendje?’ Ik vertelde haar dat het uit was. Ik heb haar drie minuten gesproken, denk ik, en de week erna stond dat verhaal in Story.»

HUMO Was je kwaad?

Lauren «Pff, als ik hoofdredacteur was geweest, had ik dat niet geplaatst. Er stond niets interessants in dat artikel. En de dag erna schilt iedereen er zijn patatten op.»

Morgane «Lauren is heel goed in ‘I don’t care’ denken.»

Lauren «Kijk, als ik een keuze maak, heb ik daar eerst goed over nagedacht. Hebben die keuzes daarna consequenties, dan neem ik die erbij. Morgane heeft vaker de neiging te gaan piekeren: ‘Had ik niet beter het andere gedaan?’»

HUMO Zou je soms meer willen zijn zoals Lauren, Morgane?

Morgane «Ja! Ik zeg constant dat ze de genen een beetje beter hadden mogen schudden. Het is echt frappant hoe extreem verschillend wij zijn.»

undefined

'Als wij onze kansen niet benutten, zal papa ons daar direct aan herinneren. Ik leef erg met het gevoel dat ik iets van mijn leven moet maken.'' Foto: Geert Versnick, Lauren, Morgane en Lynn Wesenbeek.

undefined

HUMO Waarin zou jij meer op Morgane willen lijken, Lauren?

Lauren «Haar humor en haar charisma zou ik wel willen hebben. Zij is supergrappig en iedereen vindt haar een schatje. Ik ben totaal niet grappig.»

HUMO En jou vinden ze geen schatje?

Lauren «Ja, een vriendin heeft dat ooit tegen mij gezegd. Dat is door die I don’t care-houding. Ik laat heel duidelijk merken: als jij een andere mening hebt dan de mijne, fijn. Ik gun je al het geluk in de wereld, maar wij hoeven niet per se samen een koffie te gaan drinken. Ik lig er niet wakker van als mensen mij niet tof vinden. (Tegen Morgane) Jij bent daar anders in. Je hebt een heel grote en hechte vriendengroep, acht of tien vriendinnen die alles samen delen, heel warm en knus. Ik heb vier vriendinnen, ieder uit een andere thuis, die ik altijd apart zie.»

HUMO Jullie zijn allebei beeldschoon. Aan die jeugdige frisheid en de Miss België-titel die ze daarmee won, heeft jullie moeder voor een groot stuk de start in haar leven te danken, vertelde ze al vaak. Lauren, jij werkt als model. Ben jij blij met je schoonheid?

Lauren «Ik sta daar niet zo bij stil. Als ik een kans krijg, ga ik er gewoon voor. Ik droomde ook niet van een modellenbestaan, ik wilde hoofdredactrice van Vogue worden. Als kind kon ik uren naar die prachtige wereld vol mooie kledij kijken. Ik verbeeldde me wat daar allemaal gebeurde en dat ik er het centrum van was.»

Morgane «We zijn opgegroeid met de boodschap ‘Dream big!’, hè.»

Lauren «Maar ook dat je voor die droom hard moet werken. Als klasgenootjes tegen ons zeiden: ‘In het weekend werken mijn ouders niet,’ dan begrepen wij dat niet. Papa en mama waren áltijd aan het werk: ’s ochtends, ’s avonds, in de week, in het weekend…

»Nu, ik was gefascineerd door mode en daarom heeft mijn moeder op mijn 16de aan Anouchka Balsing (gerenommeerde danseres en danslerares, red.) gevraagd of haar dochter Ann-Sofie, een ex-model dat toen achter de schermen bij ontwerper Dries Van Noten werkte, me niet eens kon meenemen. Daar ben ik de grote baas van het modellenagentschap Dominique Models tegengekomen, en zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik doe dat werk graag, maar ik heb óók mijn studie handelswetenschappen afgemaakt. En toen producent Emanuel Vanderjeugd me tijdens de Nacht van de Vlaamse Televisiesterren vroeg of ik bij zijn productiehuis Geronimo wilde komen werken, heb ik die kans meteen gegrepen. De dagen waarop ik niet voor Models Office werk, het agentschap waaraan ik nu verbonden ben, ben ik bij hem aan de slag.»

Morgane «Zou het niet kunnen dat Emanuel je ook heeft aangesproken omdat je groot bent en er goed uitziet? (lacht)»

HUMO Maar jij bent ook heel mooi, Morgane.

Morgane «Euh, ik zie mezelf eerder als charmant dan als mooi. Ik ben anders, kleiner. Lauren is een verschijning en ze loopt op een manier waardoor je wel naar haar móét kijken. Ik vang de aandacht van mensen op een totaal andere manier.»

HUMO Hoe dan?

Lauren «Met humor.»

Morgane «Of door een gesprek. Mensen zien mij niet meteen als ik ergens binnenkom. Ook omdat ik altijd te laat kom.»

Lauren (lacht) «Zie je nu hoe grappig ze is?»

HUMO Je moeder komt ook altijd te laat, zegt ze.

Morgane «Wij zijn dromers, hè. Ik vergeet altijd in te calculeren dat ik een afstand moet overbruggen om ergens te raken.»

HUMO Je zat ook eens 42 kilometer lang op een bus in de verkeerde richting zonder het te merken, vertelde je moeder.

Morgane (lacht) «Dat is al een paar jaar geleden. Ik had na de vijfde halte wel door dat ik nog maar weinig herkende van het straatbeeld, maar ik ben tot de laatste halte blijven denken dat het wel goed zou komen.»

Lauren «Ik zou na de derde halte meteen naar de buschauffeur gestapt zijn. Maar Morgane raakt niet snel in paniek.»

Morgane «Als een situatie er niet zo goed uitziet, denk ik al snel: ‘Wat vanzelf gekomen is, zal ook vanzelf weer weggaan.’»

Lauren «Ik was als kind heel angstig. Weet je nog dat we van papa moesten leren zeilen en we de eerste dag op zee maar aan die touwen trokken zonder vooruit te komen?»

Morgane «Ja, haha. Lauren stond naar papa te zwaaien alsof ze elk moment kon sterven, maar hij had niks door en zwaaide gewoon terug. Toen is ze in het water gesprongen en begon ze de boot te duwen, wat natuurlijk niet lukte. Ze riep toen heel hard ‘Help! Help!’ naar een andere boot, en die heeft ons naar de wal gesleept.

»Ik heb een jaar later wel mijn brevet gehaald.»

Lauren «Ik heb het daarna voor bekeken gehouden.»

Huilend naar buiten

HUMO Morgane, jij hebt geschiedenis gestudeerd, maar eigenlijk wilde je actrice worden.

Morgane «Ja, terwijl ik heel verlegen en timide ben. Maar als kind deed ik stemmetjes van Disney-tekenfilms na en imiteerde ik mama. Zij versleepte thuis alle meubels voor haar wekelijkse herinrichting van de kamers, ik deed haar na en merkte dat ik daarmee de schijnwerpers op mij kon richten op familiefeesten. Later raakte ik erg geïnteresseerd in hoe mensen in elkaar zitten. Ik deed niets liever dan in de bus om me heen kijken en bestuderen hoe iedereen zich gedroeg. En dan dacht ik: ‘Hoe cool zou het zijn – juist omdat ik zo verlegen ben – om iemand te zijn die dingen doet die ik niet durf?’ En dan te kunnen zeggen: ‘Het is maar een rol, hè, ik ben niet zo.’ (lacht) Daar je job van kunnen maken leek me het summum.

undefined

'Mijn man moet zelfstandig naar de supermarkt kunnen gaan, zijn was in de machine steken en strijken. Net zoals ik een lamp moet kunnen vervangen en een boor hanteren'

»Ik heb één keer auditie gedaan aan het conservatorium van Antwerpen. Het was echt een slachting, twee van de zestig kandidaten waren er toen door. Voor mij was dat een heel onprettige ervaring. Ik snap dat zo’n jury hard moet zijn, maar iedereen kwam er huilend buiten. Ik had vijf teksten moeten voorbereiden, en een originele manier om mezelf voor te stellen. Eenmaal binnen mocht ik alleen mijn naam zeggen en telkens als ik aan mijn tekst begon, zeiden ze na drie zinnen: ‘Volgende!’ Na de derde tekst heb ik gevraagd: ‘Doe ik iets verkeerd? Moet het anders?’ ‘Neen, neen,’ zeiden ze. Ik ben er hooguit twee minuten binnen geweest. Ik had niet het gevoel dat ik iets had kunnen laten zien.»

Lauren «Een casting voor modellenwerk is ook keihard, hoor. Soms krijg ik zelfs de tijd niet om mijn kaartje met mijn maten af te geven. Na één blik zeggen ze al: ‘Ga maar weer naar buiten.’»

HUMO Je moeder vertelde dat ze vaak meer moeite heeft met al die afwijzingen van jou dan jijzelf.

Lauren «Ik kan daar goed mee om. Mentaal vraagt het wel iets van je, maar op dat vlak ben ik meer zoals mijn papa. Ik ben iets rationeler dan mijn mama en minder emotioneel. De mening van mijn naaste familie vind ik heel belangrijk, maar wat de rest denkt, kan ik snel plaatsen.»

HUMO Wat is er nu van je grote droom geworden, Morgane?

Morgane «Mijn ouders vonden dat dromen wel oké, maar ze stonden erop dat ik eerst iets studeerde wat later meer zekerheid zou bieden. Er zijn wel enkele kleine gevechten geweest, want ik wou absoluut naar het kunstsecundair onderwijs, maar nu ben ik blij dat ik een bredere opleiding heb gevolgd en daardoor geschiedenis heb kunnen studeren. Nu, ik wist eigenlijk totaal niet wat ik wilde. Ik heb eerst rechten geprobeerd, maar dat was me te abstract. Gek genoeg ga ik het, nu ik mijn bachelordiploma geschiedenis op zak heb, toch nog eens proberen.»

Lauren «Ik heb nooit getwijfeld. Ik had economie-moderne talen gevolgd en ik was als kind al ondernemend, dus ik dacht: daar moet ik iets mee doen. Ik hou van plannen en organiseren, daar kan ik me bij Geronimo goed in uitleven. De eerste vergadering daar was wel heavy. Ik kende helemaal niets van producties voor een film of een reportage en iedereen was er met vakjargon aan het goochelen. Maar door mijn logisch denkvermogen op scherp te stellen en goed te luisteren had ik op het einde wel door wat het allemaal ongeveer betekende.»

Morgane «Jij durft dat. Ik zou vooraf zoveel mogelijk opgezocht hebben om beslagen op het ijs te komen en een goede indruk te maken.

»Lauren heeft ballen aan haar lijf, ze heeft een houding van: ‘Ik kan iets en als het niet meteen lukt, dan regel ik het wel.’ Ze beweegt ook heel makkelijk tussen de mensen. Ze praat met iedereen en zegt waar het op staat.»

Oog uitboren

HUMO Met welk manbeeld zijn jullie opgegroeid? Je moeder groeide op bij haar moeder en haar zus, en jullie waren ook met z’n drieën thuis. Een echt matriarchaat.

Lauren «We zijn opgevoed met het idee dat een vrouw evenveel kan als een man, en als je iets wilt, moet je daar zelf voor zorgen. Dat geeft veel meer voldoening. Ik wil ook dat mijn man zelfstandig naar de supermarkt kan, zijn was in de machine kan steken en kan strijken. Net zoals ik zelf een lamp moet kunnen vervangen en een boor kunnen hanteren.»

HUMO Jullie kunnen gaten boren en lampen vervangen?

Lauren «Ik wel.»

Morgane «Ik ben zelfredzaam, maar ik kan geen boor vasthouden. Dat wordt thuis ook vermeden, omdat ze bang zijn dat ik iemand zijn oog zou uitboren.»

Lauren «Als er verhuisd moet worden, plannen we dat altijd op een dag dat Morgane er niet bij kan zijn.»

'Morgane: 'Ik denk dat papa in mij de jongen herkent die hij vroeger was. Hij was net als ik een brokkenpiloot.'

Morgane «Ik ben ook het kakkernestje en daar maak ik graag gebruik van. Ik word graag geknuffeld door mama. Lauren doet dat ook, hoor. Ze is niet zoveel ouder, maar ze is echt wel Mijn Grote Zus. Ik ben heel nonchalant en chaotisch, terwijl zij haar hele leven al op orde heeft. Ik blijf maar studeren, ik ga nu bijvoorbeeld toch nog die studie rechten beginnen.»

Lauren «Dat is nu dé joke thuis. Morgane is superverstandig, maar een hele dag achter haar bureau zitten staat haaks op haar karakter. En uitgerekend zíj wil een tweede universitair diploma halen.»

HUMO Lauren was degene die altijd hoge cijfers wilde halen, terwijl Morgane maar net genoeg studeerde.

Morgane «Ze noemen dat: geslaagd met grote zelfvoldoening (grijnst).»

HUMO Waarom doe je het jezelf aan te blijven studeren, terwijl je je bureau haat?

Morgane «Omdat ik nog altijd niet weet wat ik wil doen. Ik zou graag iets sociaals doen, iets waarbij ik anderen in hun leven help.»

HUMO Toen je net zei dat het menselijke gedrag je boeide, dacht ik: waarom is ze geen psychologie gaan studeren?

Morgane «O, zeg dat niet! Doe me nu niet opnieuw twijfelen! Ik heb het vaak overwogen.»

HUMO Laat me raden: je vader vond het niks.

Morgane «Hm, nee. Omdat ik sterk op papa lijk, had hij vroeger de neiging te zeggen dat wat hij had gedaan, ook een goede keuze voor mij zou zijn – rechten, dus. Daar heb ik me lang tegen proberen af te zetten, maar nu niet meer.»

HUMO Waarin lijk je op hem?

Morgane «Ik denk dat papa in mij de jongen herkent die hij vroeger was. Hij was net als ik een brokkenpiloot.»

Lauren «Papa zijn vader is gestorven toen hij 2 was. Zijn mama stond er toen op haar 30ste alleen voor. Zij was overdag lerares in de verpleegstersschool en werkte ’s nachts als verpleegster bij rijke gezinnen. Hij is heel snel moeten opgroeien, en al vrij snel kwamen de klassieke verantwoordelijkheden van de man op zijn schouders terecht. Om zijn studie te betalen heeft hij allerlei jobs gedaan, van pompbediende tot bouwvakker. Maar hij ging ook veel uit. Hij was geen echte student en was constant aan het uitdokteren hoe hij door zijn examens kon raken zonder te veel boeken te moeten inzien.»

HUMO En hij kan ook geen boor vasthouden.

Morgane (lacht) «Nee, nog steeds niet. Hij is ook, zoals ik, heel onstuimig en eigenwijs. Hij doet alles op zijn manier.»

HUMO Zijn jullie weleens in de Luchtbal geweest, de Antwerpse wijk waar je moeder is opgegroeid?

Morgane «Neen, maar onze ouders hebben wel vaak benadrukt dat wij in een heel andere situatie zijn opgegroeid dan zij. Dat wij zoveel meer kansen hebben. En als wij die kansen niet benutten, zijn we daar zelf verantwoordelijk voor. Ik leef dus erg met het gevoel dat ik absoluut iets van mijn leven moet maken. Daarom kan ik niet kiezen en blijf ik maar studeren. Hoe zal het me ooit lukken met al die tegenstrijdigheden in mij, om iets te vinden dat 100 procent bij mij past? Ik weet het niet. Als ik daar te veel over nadenk, verlamt me dat en denk ik: was ik maar zoals Lauren. Zij wou zo snel mogelijk klaar zijn met haar studie en voor het leven gaan.»

HUMO Ze heeft het ook niet altijd makkelijk: geen cola drinken, geen fastfood eten. Is het niet vermoeiend, Lauren, om constant met je gewicht bezig te moeten zijn? Je krijgt er al eens een vreetbui van, hoorde ik.

Lauren «Ja, dat is zo. Ik eet heel graag, maar ik moet opletten. Mijn vriend weet dat ook, dus toen ik gisteren een ijsje wilde, zei hij: ‘Neen, dat mag niet!’ Dan denk ik meteen: ‘Watch me.’ En dan koop ik dat ijsje. Ik heb af en toe van die aanvallen, meestal als ik me niet zo goed voel. Dan denk ik: ‘En nu even lekker ongezond.’ Dan smeer ik een boterham met choco, en daarna was ik het mes en het bord goed af, zet ik alles terug in de kast en doe ik alsof er niets is gebeurd (lacht).»

Liefdesjunkie

HUMO Geloven jullie ondanks de scheiding van jullie ouders nog in de eeuwige liefde?

Morgane «Het zou toch spijtig zijn als ik daar op mijn 21ste niet meer in zou geloven!»

HUMO Wat zoek jij in een man?

Morgane «Ik wil een man die humoristisch is, dat vind ik namelijk een teken van intelligentie. Hij moet ambitieus zijn en veel zelfvertrouwen hebben – héél belangrijk.»

Lauren «En heel veel liefde geven (lacht).»

Morgane «Ja. Mijn man moet mij veel liefde en aandacht geven. Voor mij is dat brandstof. Ik ben een liefdesjunkie: love me, love me, love me!»

HUMO Liefdesjunkie, wat een mooi woord.

Morgane «Ja, hè. Ik heb eerst mama zo genoemd. Maar ik ben net als zij, heb ik gemerkt nu mijn relatie na twee jaar is afgesprongen. Mijn moeder heeft op jonge leeftijd haar eigen moeder verloren en ze heeft het ook moeilijk met afscheid nemen. Ik kan zelf heel moeilijk loslaten. Ik blijf proberen een relatie te redden, ook al doet de ander al lang die moeite niet meer. En ik wil alleen maar zotte liefde, de ik-kan-niet-zonder-u-liefde. Ik ben nog niet bereid daarvan af te stappen.»

HUMO Terwijl je moeder al vaak heeft gezegd dat passie op een bankje aan de zee eindigt, alleen.

Morgane «Met een hondje. Ik weet het. Maar toch…»

Lauren «En wat als je vasthoudt aan die vurige liefde? Je bent lang samen, je werkt allebei hard, er komen kinderen en opeens krijg je een coup de foudre voor iemand anders? Dan denk je: ‘Ah, dát is liefde.’ Terwijl je twee maanden of twee jaar later ook bij die partner fouten begint te zien. Aan iedereen scheelt er wel iets. Het gras is nooit groener aan de overkant. Neem nu Angelina Jolie en Brad Pitt...»

Morgane (duikt weg) «O, neen! Lauren, please!»

Lauren «Dat die uit elkaar gingen, daar kon ik niet bij. Zij hadden toch echt alles: twee fantastische carrières, zes kinderen, elkaar... Wat wilden ze in hemelsnaam nog meer?»

Morgane «Gelukkig zijn, misschien?»

Lauren «En wat is dat dan? Oplaaiende vlammen?»

Morgane «Ik weet wel dat je niet je hele leven verliefd kunt zijn, maar ik kan heel goed vasthouden aan het idee dat ik iemand ooit supergraag heb gezien. Iets te goed, denk ik.»

Lauren «Ik ga ver in de liefde, maar alleen als mijn partner hetzelfde doet. Ik wil mezelf nooit helemaal verliezen.»

Morgane «Je hebt gelijk. Evenwicht moet er zijn. Zoals tussen ons. (Pakt haar zus stevig vast) Samen zijn we perfect. Of toch bijna.»