Jonge Leeuwen: Viktor Verhulst (24), zoon van Gert Verhulst. 'Ik ben bang dat de mensen me niet moeten, ik ben met een arrogante kop geboren'

Lang verkoos Viktor Verhulst de rust boven het licht van een volgspot. Dat was een hele klus, met televisiefiguur, ondernemer annex bobtailfluisteraar Gert als vader en K3-zangeres Marthe als – intussen gewezen – liefje. Ondertussen weet hij dat DNA zich niet laat dirigeren. En dus hield Viktor de afgelopen maanden als redacteur bij ‘Gert Late Night’ mee de Evanna drijvende en debuteerde hij maandag knap in ‘De slimste mens ter wereld’. En toch: ‘Ik ben bang dat de mensen me niet moeten, ik ben met een arrogante kop geboren.’

'Ik heb mijn vader altijd moeten delen met Samson, maar dat vond ik geweldig'

HUMO Ik kom in vrede, Viktor, ook al strijdt jouw voetbalclub – Beerschot Wilrijk – tegen de mijne – KV Mechelen – voor de titel in 1B.

Viktor Verhulst (Fijntjes) «Is die titel op dit moment dan jullie grootste zorg?

»Vroeger was ik inderdaad een trouwe Beerschotsupporter. Op mijn 16de stond ik in de spionkop mee te brullen, en was ik euforisch wanneer ze wonnen en woest wanneer ze verloren. Maar ik ben m’n interesse in voetbal kwijtgeraakt. Op een bepaald moment ben ik fanatiek het wielrennen gaan volgen. Eigenlijk vind ik koers veel opwindender.»

HUMO Nochtans is wielrennen erg berekend geworden, en dus ook saaier.

Verhulst «Aanvankelijk vond ik dat ook. Maar ik heb zelf een jaar gekoerst, en zo leerde ik hoe vernuftig het allemaal in elkaar zit. Dat denkwerk, dat schaken! Wat ook meespeelt: ik heb het gehad met het theater in het voetbal. De koers heeft ondanks alles iets heroïsch. Een coureur valt, raapt zichzelf bij elkaar en rijdt vervolgens nog 100 kilometer met een gebroken schouder. Voetbal is een festival van kleine pijntjes geworden. Zie jij ze nog, de gasten die met het mes tussen de tanden spelen, de mannen met baarden?»

HUMO Hoe was je eigenlijk bij de fiets terechtgekomen?

Verhulst «Op mijn 17de deed mijn opa mij zijn ouwe koersfiets cadeau. Daardoor raakte ik bezeten door fietsen, en algauw liep die hobby uit de hand. Ik heb een jaar gekoerst bij de beloften, maar daarna begon ik te werken, en die combinatie was moeilijk. Nu rijd ik nauwelijks nog. Zo zit ik in elkaar: ik kan niet iets een beetje doen. Als ik ergens voor ga, ga ik er helemáál voor.»

HUMO Omdat je een competitiebeest bent?

Verhulst «Valt het zo hard op? (Grijnst) Ja, toch wel. Ik ben geen goeie verliezer. Maar ik kan het wel al beter verstoppen dan vroeger. Je moet – in de sport, in je werk, in je privéleven – groots zijn in het verlies, en nederig in de overwinning. Maar dat is niet altijd zo makkelijk.»

HUMO In dat hoge streven lijk je op je vader.

Verhulst «Mogelijk. (Denkt na) Het is allicht de reden waarom hij zover is geraakt, ja.»

HUMO Probeer jij eens een formule voor succes te bedenken? Wat maakt dat sommigen hun droom verwezenlijken, en anderen niet?

Verhulst «Ik geloof in de klassieke factoren: talent, hard werken en geluk. Die drie moeten een beetje met elkaar dansen.»

HUMO Geluk speelt dus ook een rol?

Verhulst «Ja, op twee manieren. Je hebt het geluk waaraan je geen verdienste hebt: geboren worden in het welvarendste deel van de wereld, bijvoorbeeld. Of – een geheel fictief voorbeeld – opgroeien als zoon van een gevierde mediaondernemer zonder financiële zorgen (lacht). Maar daarnaast heb je ook wat ik het afdwingbare geluk noem. Je kunt thuis in je zetel zitten mokken omdat je maar niet krijgt wat je toekomt. Maar je kunt ook actief zijn, de dingen najagen, en weer rechtstaan nadat je gevallen bent. Ik ben ervan overtuigd dat je op die manier het geluk aan jouw kant krijgt.»

HUMO Wat is jouw talent?

Verhulst «Ik vind dat een heel moeilijke vraag. Op mijn leeftijd zijn er maar weinigen die dat al precies weten.

»Pas in de afgelopen drie jaar ben ik echt opgebloeid. Daarvoor had ik geen idee van wie ik was, en wat ik met mijn leven wilde. Ik was een slechte student: ik deed niets. Tot het vijfde middelbaar lukte dat wel, maar toen ging het mis. Ik werd volkomen apathisch, en deed in de klas zelfs de moeite niet meer om iets te noteren. Het resultaat: ik moest mijn jaar overdoen. Met veel ploeteren heb ik uiteindelijk mijn diploma middelbaar gehaald, en daarna ben ik handelswetenschappen gaan studeren. Maar daar was het hetzelfde liedje: geen interesse en dus ook geen resultaten. Pas drie jaar geleden kwam er beterschap.»

HUMO Wat is er toen veranderd?

Verhulst «Eindelijk durfde ik mezelf de gedachte toestaan dat mijn geluk weleens in de media zou kunnen liggen. Dat is jarenlang een no-go geweest voor mij. Het was een onbewust verzet, denk ik nu, het verlangen om uitdrukkelijk níét in de voetsporen van mijn vader te treden. En ook wat angst, misschien? Het zijn grote voetsporen, hè. Enfin: op een bepaald moment heb ik ingezien dat ik mijn eigen veto tegen werken in de media maar eens moest opheffen.»

HUMO Hoe kwam je tot dat inzicht?

Verhulst «Ik werkte op de klachtendienst van Plopsaland, en in het weekend kluste ik bij als verkoper van merchandising op de Studio 100-shows. Daar raakte ik gefascineerd door hoe die shows in elkaar zitten. Ik voelde dat er ook in mij iets creatiefs borrelt. Toen ben ik met de CEO van Studio 100 gaan praten.»

HUMO Niet met je vader?

Verhulst «Natuurlijk heb ik het er thuis ook over gehad. ‘Regel het maar,’ zei mijn vader, ‘maar ik wil er voor niets tussen zitten.’»

HUMO Hoe hadden je ouders gereageerd toen het zo slecht ging op school?

Verhulst «Het was vooral mijn moeder die zich met mijn schoolprestaties bezighield en erop stond dat ik mijn best deed. Maar toen ze merkte dat het in het vijfde middelbaar misging, besefte ze dat ik steun nodig had, geen verwijten.

»Mijn vader heeft me ook altijd veel vertrouwen gegeven. Zelfs toen ik totaal niet wist wat ik met mijn leven wilde. Hij geloofde dat ik wel op m’n pootjes zou terechtkomen. Niet onlogisch: hij heeft zichzelf ook een weg naar boven moeten graven, hè. Hij weet dat je in het leven soms geduld moet hebben, dat het niet met een vingerknip komt.»

HUMO Wat bewonder je het meest aan hem?

Verhulst «Zijn intelligentie, gecombineerd met zijn bedachtzaamheid. Hij kan een uur zitten zwijgen aan een tafel waarrond een geanimeerd gesprek woedt, om dan plots met één scherpzinnig zinnetje te komen dat alles samenvat. Daar sta ik elke keer weer van te kijken.

»Hij is mijn klankbord, zowel professioneel als privé. Wanneer ik een beslissing moet nemen, ga ik naar hem. En meestal zegt hij dan: ‘Ja, doe maar.’ En soms: ‘Probeer het misschien zó eens.’»

undefined

'Tot voor kort had ik nooit gedacht dat ik ooit iets op het scherm zou doen: daar ben je veel te kwetsbaar. Maar nu sluit ik niet uit dat ik ooit het gezicht word van een programma ''

HUMO Hoe was het om met je vader samen te werken bij ‘Gert Late Night’?

Verhulst «Dat liep goed. Het is nu ook weer niet zo’n uitzonderlijke situatie, toch? Ik bekijk het gewoon als de bakker en zijn bakkerszoon. Het is ook niet zo dat ik aan mijn vader zit vastgeklonken. Binnenkort ga ik voor SBS (eigenaar van de zenders VIER en VIJF, red.) aan iets werken waar hij niets mee te maken heeft.»

Arrogante kop

HUMO Hoe is het om op te groeien met een vader die op televisie zijn innige vriendschap met een sprekende hond belijdt?

Verhulst «Ik heb mijn vader altijd moeten delen met Samson, maar dat vond ik geweldig. Ik ben van de Samsongeneratie, hè: onze kindertijd werd gedirigeerd door een pratende bobtail. Nu nog zet ik in het weekend soms een aflevering op. Ik heb ook meegewerkt aan ‘Throwback Thursday’, de grote show in het Sportpaleis naar aanleiding van twintig jaar Ketnet. Ik stond daar met tranen in mijn ogen. Net als mijn vader ben ik een nostalgicus.»

HUMO Hoe was de relatie met je zus Marie?

Verhulst «Als kind vlogen we elkaar voortdurend in de haren. Ik terroriseerde haar mentaal, zij mij fysiek – niet omgekeerd, nee, dus eigenlijk leverden we een mooie bijdrage aan de bestrijding van genderstereotypen (lacht). Sinds we niet meer onder hetzelfde dak wonen, is onze relatie grondig veranderd. Ten goede, ja: we zijn maatjes nu. We spreken zelfs regelmatig met z’n tweeën af. Dat was vroeger echt ondenkbaar. Het is het typische verhaal van een broer en een zus die volwassen worden, en de waarde van een nauwe familieband beginnen in te zien.

»Al van jongs af was Marie de wilde en de dromerige van ons twee. Ze was altijd op zoek naar actie, terwijl ik net rust verkoos. Ik vind het mooi om te zien hoe we naar elkaar toegegroeid zijn: Marie heeft aan nuchterheid gewonnen, ik aan dadendrang.»

HUMO Jullie ouders zijn gescheiden toen jij 9 was.

Verhulst «Als kind ben je vooral met jezelf bezig. Niet zozeer met het verdriet van je ouders: daar had ik pas achteraf oog voor. Het heeft wel mijn kijk op de liefde bepaald. Het geloof is een beetje weg, ja: ik weet niet of mensen wel écht gelukkig kunnen worden van één liefde. Het is wat je al van jongs af ingelepeld krijgt in Disneyfilms, maar ik weet niet of we als mens wel gemaakt zijn voor die ene, allesomvattende relatie.»

HUMO Je klinkt heel realistisch – ontgoocheld zelfs.

Verhulst «Ik heb gewoon nogal een nuchter oog voor hoe het altijd weer loopt: verliefd zijn wordt houden van, en dan ebt de passie weg en neemt de routine het over. Begrijp me niet verkeerd: ik ben helemaal niet verbitterd, hoor. Ik vind het nog altijd heerlijk om verliefd te zijn – het is zo’n overrompelend gevoel dat je helemaal opeet. En het is toch niet per definitie érg dat een relatie eindigt? Mensen veranderen, en dus bestaat het risico altijd dat je van elkaar weg evolueert.

»Ik ben in het algemeen nogal nuchter en realistisch. Een beetje te, zelfs, in die zin dat ik weinig romantiek toelaat. Ik geloof in de liefde, maar niet in de eeuwige liefde. En ik geloof in dromen, maar niet in onbereikbare dromen.»

undefined

undefined

'Ik geloof in de liefde, maar niet in de eeuwige liefde. Ik weet niet of we wel gemaakt zijn voor die ene, allesomvattende liefde.'

HUMO Is er iets wat je graag zou veranderen aan jezelf?

Verhulst «Ik ben van nature nogal schuchter. Vooral in grote mensenmassa’s kruip ik makkelijk in mijn schulp. Ik zou graag iets losser door het leven lopen, wat minder gereserveerd zijn.»

HUMO Enig idee waar die schuchterheid vandaan komt?

Verhulst «Het is de angst dat mensen me niet moeten. Het helpt ook niet dat ik geboren ben met een arrogante kop. Je lacht, maar het is echt zo: ik kijk altijd eerder ernstig, een tikje verwaand – terwijl ik helemaal niet verwaand ben. Zie je mij op straat lopen, dan denk je: ‘Oei, dat lijkt me geen vrolijke mens.’

»Nu, tegenwoordig gaat het beter. Ik vorm al een tijdje een dj-duo met Kobe Ilsen, en elk weekend spelen we voor een publiek van een man of duizend. Dat doet me groeien: ik durf die massa in de ogen te kijken, en het helpt me om te geloven dat mensen me appreciëren. Daarom is meedoen aan ‘De slimste mens ter wereld’ ook zo’n belangrijke stap voor me. Het verbaasde me dat ik het daar in die stoel zo ontzettend plezierig vond.»

HUMO Hoe heeft Erik Van Looy je overtuigd?

Verhulst «Zoals hij het altijd doet: met een bombardement van sms’en en telefoontjes. Ik durfde aanvankelijk niet: ik was bang om compleet af te gaan. Maar Erik bracht me toch aan het twijfelen, en uiteindelijk stuurde hij me dat ene berichtje dat de doorslag gaf: ‘Soms moet je springen in het leven, zeker als je sterke vleugels hebt.’ Ik dacht: ja, hij heeft gelijk! Ik heb de afgelopen jaren een evolutie doorgemaakt. Tot voor kort had ik bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik ooit iets óp het scherm zou doen: veel te kwetsbaar. Maar nu sluit ik niet uit dat ik ooit het gezicht word van een programma. Het is geen brandende ambitie, maar het mag.»

HUMO Je bent pas 24: je hebt nog zoveel tijd om uit te zoeken wat je past.

Verhulst «Maar het is nu ook weer niet zó jong dat alles eindeloos lijkt. Als tiener leef je in een oceaan van tijd, hè. Als twintiger besef je plots dat elke keuze je naar ergens leidt, maar ook iets uitsluit.

»Mijn ouders waren 26 toen ze me kregen, en ik ben nu 24. Die gedachte heeft wel tot een soort van quarterlifecrisis geleid. Want ik wil absoluut kinderen, en het liefst niet te laat. Ik heb het zelf ondervonden: het is zo fijn om jonge, vitale ouders te hebben. Maar betekent dat dan dat ik er nu al aan moet beginnen? Daar denk ik soms wel over na. Want ik wil van elk stukje van mijn leven het beste maken. Dat hebben alle mensen die ik bewonder met elkaar gemeen: dat ze uit alles het beste weten te halen.

»Ken je ‘Leef’, dat nummer van André Hazes jr.? Een fantastisch nummer. De tekst zoemt vaak door mijn hoofd: ‘Leef alsof het je laatste dag is...’»

HUMO (Vult aan) ‘Leef, alsof de morgen niet bestaat.’ Goeie tip, inderdaad.

Verhulst (Onverstoord) «‘Leef, alsof het nooit echt af is’. En een Hazes spreek je niet tegen, hè.»