Jonge Leeuwen: Violet Braeckman (17), actrice in 'Salamander'

Nog maar net zeventien is ze, Violet Braeckman, en ze studeert gewoon Latijn-Grieks, acteert in haar vrije tijd in kinder- en jeugdtheater Kopergietery en mocht al eens meedoen in ‘Aspe’. Nu speelt ze in ‘Salamander’ de ondertussen al flink getraumatiseerde Sofie Gerardi, dochter van Paul – Filip Peeters – Gerardi.

Ze doet dat knap, ook al staat Violets eigen onbekommerde leven mijlenver af van dat van Sofie – die, nu haar moeder vermoord is, op bevel van haar monomaan tegen de misdaad strijdende vader ondergedoken zit.

Violet ligt eigenlijk maar van één ding wakker: haar zorgeloosheid. Ze wil zo graag actrice worden, maar, denkt ze: ‘Kan dat wel, diep en doorleefd spelen als je als kind zo weinig narigheid meemaakt?’ ‘Maar,’ voegt ze daar zacht – en ook wel een beetje trots – aan toe: ‘Filip Peeters heeft een paar keer gezegd dat hij me heel naturel vond spelen. Dus misschien kan ik het toch?’

Ze is ermee begonnen toen ze zes was, zegt ze in het café van de Kopergietery in Gent.

Violet Braeckman «Ik kom hier al tien jaar. Toen ik zes was, heb ik voor het eerst meegedaan aan een musical, als het jongste kind in ‘The King and I’. Ik vond het meteen heerlijk: spelen en dansen en samen met anderen iets maken. Mijn moeder is styliste: ze werkt voor theater en televisie.

»In de loods waar we wonen, staan rekken vol kleren. Alle kostuums van ‘Aspe’ en ‘Salamander’ komen van bij haar. Ook voor ‘De kotmadam’ leverde ze lang geleden de kostuums, en soms werkt ze voor de Kopergietery. Als kind ging ik vaak met haar mee en wilde ik me ook verkleden, en zelfs meedoen: zo is het eigenlijk begonnen.

»Ken je het nummer ‘Don’t Stop Me Now’ van Queen? Ik heb die cd uit de kast van mijn ouders gehaald. Dat is echt een nummer voor mij. Ik ben heel open en enthousiast, soms een beetje té. Enthousiast zijn is natuurlijk goed, omdat je dan vol overgave je verhaal aan het publiek vertelt. Maar soms vind ik dat ik me moet leren intomen, om de groep wat meer tot haar recht te laten komen.»

HUMO Je lerares Engels schrijft op haar blog dat je verlegen bent, maar daar merk ik niks van.

Violet «Ze is een vervangster, ze kent me niet zo goed. Ze wilde me voor haar blog interviewen over ‘Salamander’, maar dat zou iedereen op school dan lezen en ik ben niet zo iemand die in de klas loopt te roepen: ‘Ik ben een filmster!’ Op school ben ik liever gewoon bij mijn vrienden, het moet niet over mij en mijn acteerprestaties gaan.»

HUMO Als je graag gewoon één van hen bent, is op televisie komen of op een podium gaan staan dan wel een goed idee?

Violet «Dat vraag ik me soms ook af. Het ene moment ben ik zeker van mijn stuk: dit ben ik en dit is wat ik wil doen. Maar het volgende moment stel ik me vragen over mezelf: ben ik wel goed bezig als ik zo opga in mezelf? Wat wil ik eigenlijk echt? Ik heb mensen rond me nodig, vrienden. Zelfs op een podium. Juist dat samenwerken met anderen doe ik zo graag. Ik droom helemaal niet van monologen of zo, dat is echt niks voor mij.»

HUMO Toch ben je ambitieus: je speelde ook al mee in ‘Aspe’. Kwam je daar ook in terecht via je moeder?

Violet «Neen, via de Kopergietery. En naar de auditie voor ‘Salamander’ mocht ik gaan omdat ik door ‘Aspe’ in het bestand van het productiehuis Skyline zit. Ik loop niet van auditie naar auditie om zoveel mogelijk op tv te komen.

»Naar die van ‘Salamander’ was ik bijna niet gegaan omdat we toen net met de Kopergietery in Amsterdam zaten en ik het daar zo naar mijn zin had. Maar mijn moeder zei: ‘Ga toch maar, anders krijg je misschien spijt.’ Toen ze haar vroegen voor de styling van ‘Salamander’, had ik haar meteen gevraagd of er toevallig geen rol in zat voor een meisje van mijn leeftijd.

»Ik maak stiekem wel plannen voor later, maar ik weet niet of dat goed is. Of je niet beter van dag tot dag leeft en ziet wat er op je afkomt. Maar ik zou later toch graag naar het conservatorium gaan en daarna proberen in het theater te raken. Ik sta liever op een podium dan voor de camera.

»Op een podium kan ik me beter uitleven. Je bent er vrijer, je hoeft niet te letten op: ‘Hou ik mijn hoofd wel goed in het licht?’ Wat ik wel leuk vind aan film, is dat je een mooi eindresultaat hebt waar je naar kunt kijken. Niet dat ik graag naar mezelf kijk, maar ik kijk wel elke zondag naar ‘Salamander’. Samen met een heleboel vrienden, die daar speciaal voor bij ons thuis komen.»