Joss Stone - LP1
Het scheelde geen haar of Joss Stone was nog voor Amy Winehouse gestorven: eerder dit jaar wilden twee gewetenloze frusten haar ontvoeren/afpersen/martelen/verkrachten.
En dat was voor één keer geen verzinsel van de Britse rioolpers, maar een goed voorbereid (lijkzak, forensisch pak, luchtfoto van het landgoed) en gelukkig klungelig uitgevoerd plan, dat de politie maar nipt wist te verijdelen.
undefined
Met dat soort gasten in de wereld is het misschien geen briljant idee om teksten te zingen zoals '... hurt me ... make me bleed'.
Vorig jaar nog leek Stones volgende cd een samenwerking met Solomon Burke te zullen worden - op Dranouter waren ze samen geweldig - maar Burke stierf later dat jaar abrupt aan een hartstilstand.
undefined
En dus is 'LP1' (vreemde titel voor een vierde cd, alsof ze haar verleden wil uitwissen) een klassieke soloplaat geworden.
Onlangs, tijdens haar uitstekende concert in het Rivierenhof, grapte Joss: 'Nu een paar door mij en crazy Dave geschreven nieuwe songs die jullie nog niet kennen. Da's handig, dan merkt niemand het als we ze slecht spelen.' Crazy Dave is Dave Stewart.
Die duikt, sinds zijn Eurythmics zijn geïmplodeerd, regelmatig op als sideman, zelfs bij de Bob Dylans en de Mick Jaggers van deze wereld. Ik vind zijn bijdragen steevast overschat - meer dan behoorlijke maar brave rocksongs heb ik sindsdien niet van 'm gehoord - en ook op 'LP1' levert hij songs ('Karma', 'Somehow') die, zullen we maar zeggen, eerder zouden thuishoren op een solo-cd van Mick Jagger dan op eentje van de Rolling Stones.
Voorts vind ik (het voltallige publiek van Rhythm & Blues Peer zal mij op het internet weer met pek en veren bekladden) dat rhythm & blues, net zoals reggae, bij uitstek een genre is waar middelmaat minder opvalt, of meer wordt getolereerd.
En Dave Stewart levert voorspelbare melodieën, clichématige gitaarriffs en inspiratieloze arrangementen. De beste songs, zoals 'Drive All Night' en 'Don't Start Lying to me Now', zijn geleverd door derden.
Samengevat: Joss Stone zingt beter dan ooit (Smokey Robinson noemde haar onlangs 'Aretha Joplin'), maar dit is niet haar beste werk.
