Kaleo op Rock Werchter: Confectieblues op steroïden
Lekkere bink, die zanger van Kaleo. Zou ons gerust eens over de achterbank van zijn Chevy mogen draperen, als wij de Griekse beginselen waren toegedaan tenminste. Euh ... De muziek? Ah, doet die ertoe?
Wat zag zanger JJ Julius Son er weer lekker strak uit, met zijn hyperafgeborstelde topmodellenkopje en opgepompte biceps. Yummy. Je zou zweren dat de boys net van de fitnesstoestellen kwamen. Wat ook zo was. De band zou in het Haachtse een fitness hebben bezocht, een aantal uurtjes voor de show. We zien het B.B. King of John Lee Hooker - aan wie Kaleo zijn sound ontleent - niet snel doen. Nu ja, wat the fuck weten wij eigenlijk?
De in Nashville residerende IJslanders begonnen er een kwartier te laat aan wegens technische problemen, wat óns geenszins deerde. Zeker, JJ Julius beschikt over een ronkende bluesstem en kan ontegensprekelijk een lekker mopje gitaar spelen. Alleen zingt hij in die mate theatraal-geaffecteerd - als een karikatuur van een zwarte bluesman - dat je er meewarig bij staat te hoofdschudden.
“Dude, drop the silly accent, you’re from Iceland”, mompelden wij misschien iets te luid want een aantal fans - niet verwonderlijk stuk voor stuk verliefd ogende dames - bliksemden ons meedogenloos neer. Wedden dat ze pepperspray in hun handtasjes bewaren?
Confectieblues
‘Automobile’ loensde onhandig richting Tennessee, ‘Alter Ego’ en ‘Pour Sugar On Me’ kwamen niet verder dan een cartoonversie van ZZ Top. Het volk aan de Main Stage vond dat zichtbaar te gek. Toegegeven, Julius zong bij momenten met een furie die de Leuvense blueskoning Big Bill groen had doen uitslaan. Moge hij immer en altijd op een Stella worden getrakteerd. Alleen: voor een écht spannende update van de blues moest u gisteren bij Jack White zijn.
Bij ‘Backdoor’ kregen wij plots zin in een kroegentocht, de hit ‘Way Down We Go’ begeleidde keurig de zonnesteek die onder ons schedeldak kroop. Jochei. Voor de rest alles helemaal toppie op dit uit de kluiten gewassen Werchterse braderijfeest, hoor. Zeker toen Julius het gewillige publiek trakteerde op een "olé-olé-olé" en diep graaide naar de voetbalziel van ons volkje. De leperd.
Kaleo? Zijn confectieblues is niet veel authentieker dan die van, pakweg, Rag N Bone Man. Voer voor bij een jeansreclame van Levi's in de nineties. Op de Memphis-crossroads plengt Beëlzebub vannacht bittere tranen.
