‘Karen Damen was de mooiste én de stoutste van K3'

Hip, vlot, knap, schrander en razend populair bij dames van alle leeftijden. Maar genoeg over onszelf: vandaag hebben we de eer om Conner Rousseau op de rooster te leggen, de man over wie toekomstige geschiedenisboeken zullen melden dat hij het Vlaamse socialisme van een gewisse dood heeft gered.

CONNER ROUSSEAU «Als jij me vraagt naar mijn hemel op aarde, dan denk ik automatisch aan De Barkentijn in Nieuwpoort, het jeugdvakantiecentrum van de Bond Moyson dat bijna veertig jaar lang door mijn vader is uitgebaat. Als kind ben ik er iedere zomer twee maanden op kamp geweest, en sindsdien ga ik geregeld terug als leider. Ik heb ontzettend veel mensenkennis opgedaan op die kampen, en ik ben er altijd op mijn pootjes terechtgekomen wanneer ik een moeilijk moment had in mijn leven. Nu nog steeds spaar ik mijn vrije momenten op om daar te zijn - dat lukt, omdat ik nog geen vriendin of kinderen heb. In de krokusvakantie, nog net voor corona, heb ik er een week lang opleidingen gegeven aan 16- en 17-jarigen die monitor wilden worden.»

HUMO Hoe ziet je hel op aarde eruit?

ROUSSEAU «Ik heb even in de hel gezeten toen ik een C-attest kreeg in het vijfde middelbaar. Als ik er nu op terugkijk, was het de praat niet waard, maar op dat moment stortte mijn wereld in. Plots had ik het gevoel dat ik er helemaal alleen voor stond, want mijn vrienden gingen allemaal naar het volgende jaar. Op de speelplaats zorgde dat voor de nodige gêne, kan ik me herinneren.

»En een tweede hels moment was toen mijn moeder (Christel Geerts, red.) niet werd herkozen als burgemeester van Sint-Niklaas, in 2012. Ik voelde me rot voor haar, omdat ik al sinds mijn kindertijd had gezien welke opofferingen ze zich altijd voor haar job had getroost. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog klein was, en sindsdien heeft mijn moeder jarenlang voor mijn jongere zus en mij moeten zorgen. Vóór zeven uur 's ochtends had ze al een middagmaal in elkaar gebokst - er stonden altijd potjes met briefjes op in de koelkast, precies zoals in de films - en ze was 's avonds altijd pas laat thuis. En toen ze voor haar tweede termijn als burgemeester ging, heb ik haar campagne geleid. Tien weken hebben we toen keihard gewerkt, maar ze is het dan toch net niet geworden, ook al had ze de meeste stemmen. Ik had het daar erg moeilijk mee: het voelde buitengewoon onrechtvaardig aan dat ze niet beloond werd voor haar opofferingen. Maar goed, ook dat is politiek.»

HUMO Aan welke mensen heb je een hekel?

ROUSSEAU «Aan mensen die veel praten en niets zeggen. Aan gefrustreerde types die nooit iets hebben bereikt, en dan maar de rest afbreken. Aan mensen die vlak voor me lopen te slenteren in het shoppingcenter - ik heb het nu niet over bejaarden. Aan mensen die hun best niet doen in het leven. En aan seuten die zich altijd inhouden, die bang zijn van alles. Je hebt maar één leven: ga ervoor. Is je volgende vraag van welk type mensen ik hou?»

HUMO Nee. Maar beantwoord 'm toch maar.

ROUSSEAU «Ik hou van lefgozers. Op die kampen in De Barkentijn komen veel kinderen uit de zwaardere wijken, vaak met een migratieachtergrond. Het zijn straatwijze kinderen die weten hoe het leven in elkaar zit, omdat ze er al op jonge leeftijd alleen voor stonden. Ze zijn niet snel onder de indruk, hebben een grote mond, wijken niet. Je kunt hen niet zomaar inruilen voor iemand anders, en daar hou ik wel van.»

HUMO Ergert je naaste omgeving zich ook weleens aan jou?

ROUSSEAU «Tuurlijk. Ik ben zeer direct, en niet iedereen kan daarmee om. En ik ben hyperactief, kan niet goed stilzitten. Dat was vooral op school een probleem, en nu soms nog steeds.»

HUMO Hoe kom je tot rust?

ROUSSEAU «Door naar oude grandslamwedstrijden te kijken. Een rare hobby misschien, maar mij ontspant dat. Ik tennis zelf ook, heel fanatiek zelfs, ondanks mijn eerder bescheiden niveau. Als je me ziet tennissen, zou je het nooit zeggen - ik loop te sakkeren en te roepen en de bal uit frustratie weg te meppen - maar ik ben op die momenten wel degelijk aan het genieten. Alleen kan ik echt niet tegen mijn verlies.»

HUMO Neem je ter ontspanning ook weleens een boek vast?

ROUSSEAU «Neen. Ik lees nota's en mails, en af en toe een artikel in bijvoorbeeld The Economist. Maar boeken lezen, dat is me wat te passief. Maar dat zal ook wel wat met de leeftijd te maken hebben, zeker? Met het ouder worden zul je vanzelf wel meer zin krijgen om rustig in een hoekje met een boekje te kruipen. Op dit moment laat mijn hyperactiviteit dat nog niet toe.»

HUMO Ben je ook te hyperactief om rustig van een kunstwerk te genieten?

ROUSSEAU «'t Is te zeggen, ik heb gewoon te weinig tijd om naar musea te gaan. Al ben ik twee jaar geleden wel naar het Rijksmuseum in Amsterdam geweest, omdat de Gouden Eeuw me mateloos interesseert. De Verenigde Provinciën, het VOC (Vereenigde Oostindische Compagnie, red.), het ontdekken van de wereld vanuit dat kleine Nederland: ik kan me daar helemaal in verliezen.

» En rekenen we muziek ook tot de kunstwerken? Want ik luister zowat de hele dag door naar muziek. Doe ik een work-out of ben ik aan het sporten, dan zet ik wat steviger muziek op om extra energie te krijgen. En als ik me moet concentreren, dan luister ik naar rustige muziek.»

HUMO Wat zijn je favorieten?

ROUSSEAU «Vroeger was ik een grote fan van 50 Cent: ik kende al zijn liedjes en clips. Maar tegenwoordig ben ik meer thuis in het stevigere beatwerk, en in urban à la Drake en Cardi B. Die laatste vooral omdat een paar kinderen op ons kamp zowat de Belgische versie van Cardi B zijn. Althans: ze zijn even grofgebekt.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

ROUSSEAU «De vijftig Amerikaanse staten uit het hoofd opschrijven. Ik geef er mezelf vijf minuten voor: als het lukt - en het lukt vrij vaak - dan ben ik altijd even heel tevreden over mezelf: 'Ha, mijn geheugen werkt nog goed, ik ben scherp.' Zo heb ik een paar maanden geleden ook een periode gehad waarin ik alle landen van de wereld wilde weten liggen. Dan speelde ik een spelletje op de computer waarbij je een lege kaart van de wereld kreeg, en moest aanduiden waar wat ligt. Aardrijkskunde, ik vind dat sowieso tof, ook op lokaal niveau. Wat mij bijvoorbeeld altijd heeft geïntrigeerd, zijn kleine steegjes. Een gekke gedachte misschien, maar iedere keer wanneer ik er eentje passeer - en dat gebeurt vaak, want de ruimtelijke ordening in België is compleet fucked-up - denk ik: waar zou dat steegje naartoe leiden?

» Trouwens, over geestelijk genot gesproken: vorige zomer kreeg ik halverwege een korte vakantie in Zuid-Frankrijk plots het aanbod om naar een driedaagse meeting in Washington te gaan, in het hoofdkwartier van de Democraten - iemand anders uit Europa had afgezegd, en ik mocht in zijn plaats. Toen ik vernam dat onder meer de campagneleiders van Justin Trudeau, Bernie Sanders, Jacinda Ardern en Alexandria Ocasio-Cortez er kwamen spreken, heb ik mijn vakantie maar opgegeven en ben ik zo snel mogelijk naar Washington gevlogen. Geen seconde spijt van gehad. In het begin liep ik wel compleet verloren omdat mijn 4G daar niet werkte, maar de meeting zelf was zeer leerrijk. Het ging bijvoorbeeld over hoe extreemrechts en populisten dezer dagen de progressieven in de verdediging duwen omdat ze hen volkomen overschreeuwen. De vraag was dus: hoe kun je met een positief verhaal de negativo's in de verdediging duwen? De lessen die ik daar geleerd heb, probeer ik nu toe te passen: ik wil de SP.A opnieuw aanvallender laten zijn, niet op een negatieve maar op een positieve manier.»

HUMO Tijd om de inwendige mens te versterken. Wat schaft de pot?

ROUSSEAU «Wat mij betreft: frieten met gyros, een klassieker op onze kampen. Idealiter met een goeie kwak appelmoes erbij. Mijn oma maakt de beste appelmoes ter wereld, ze doet er onder meer koffie in.»

HUMO Wat drinken we daarbij?

ROUSSEAU «Geef mij maar een 'Jack sport', da's een glas Jack Daniel's met cola zero erbij. Sport van sportief, omdat het cola zero is (knipoogt).»

HUMO Wat beschouw jij als het opperste lichamelijke genot?

ROUSSEAU «Ik heb nogal wat stress, zoals je wel kunt vermoeden. Eén keer om de drie, vier weken ga ik daarom naar een fasciatherapeute, die op mijn ademhaling en mijn energiebanen werkt. Geen voodoo, hè? 't Is allemaal erkend. Het werkt parasympathisch, op je bloedbanen en stresspunten, en het is werkelijk met niets te vergelijken. Als ik een uur op die tafel heb gelegen, heb ik altijd het gevoel dat ik over een fluwelen tapijt wandel, en dat de wind door mijn haren waait.»

HUMO Komt de lichamelijke liefde ook ergens in je top tien voor?

ROUSSEAU «Bwa ja, maar da's een cliché-antwoord. En ik hou niet van cliché-antwoorden.»

HUMO Fijn! Want ik wilde je nog naar je favoriete onenightstand vragen.

ROUSSEAU «Karen Damen. Ik ben opgegroeid met K3: drie mooie meisjes, maar de rosse was de mooiste én de stoutste. Ik zie haar nu nog altijd graag bezig: een joviale, toffe, heel gewone vrouw. (Droog) Wel jammer dat ze van haar rode haar is afgestapt, natuurlijk.»