Karl Vannieuwkerke: ‘Ik zat in de tribune dagdromend te kijken naar Sabine Appelmans’

Als een fysiek en psychisch uitgeput wrak: zo dachten wij de ernstig gedehydrateerde resten van wat ooit Karl Vannieuwkerke (50) was te zullen aantreffen na twee maanden achtereenvolgens het EK voetbal, de Tour en de Olympische Spelen van entertainende omkadering te hebben voorzien. Fout gedacht.

KARL VANNIEUWKERKE «Ik ben superfris en fit. Van mij had het nog wel een maandje langer mogen duren, al vrees ik dat het thuisfront daar minder enthousiast over zou zijn. Mijn partner Caroline had het op den duur echt wel gehad met die Olympische Spelen, wat ik ook perfect begrijp: voor haar kan het onmogelijk leuk geweest zijn dat ik almaar in het holst van de nacht opstond om beneden tv te gaan zitten kijken. Maar als de Red Lions om half vier tegen India spelen in de halve finale van het belangrijkste sporttoernooi ter wereld, dan is het voor mij onmogelijk om pas om zeven uur wakker te worden en de wedstrijd in uitgesteld relais te bekijken. Ik moet zelfs geen wekker zetten: om twintig over drie word ik automatisch wakker.»

HUMO Bouw je zo geen slaaptekort op?

VANNIEUWKERKE «Ik heb weinig slaap nodig, wat een enorme troef is in mijn stiel. Op jaarbasis raak ik wel aan zes uur per nacht, maar met vier tot vierenhalf uur nachtrust kom ik uitstekend de dag door. Nu, het gebeurde wel dat ik ’s middags even de ogen sloot terwijl ik in de zetel naar de Spelen zat te kijken: dan werd ik twintig minuten later als herboren wakker. Powernaps, ik heb daar een goeie gewoonte van gemaakt sinds ik zes jaar geleden met speekselklierkanker had af te rekenen. Ik heb steeds een kussen bij me, dat als een knuffel fungeert. Tijdens mijn powernaps leg ik het altijd op me: zo voel ik me geborgen.»

HUMO Komt zo’n powernap in de buurt van het hoogste lichamelijke genot?

VANNIEUWKERKE «Jazeker. Goeie seks mag er anders ook wel zijn, net als de voldoening die intensief sporten me geeft. Een tijdje geleden ben ik padel beginnen te spelen, redelijk gedreven zelfs. De energie die vrijkomt als ik na afloop van een partijtje een hete douche neem en alles van me af voel glijden: daar kan ik de rest van de avond mee voort.»

HUMO En na die douche een fris biertje van de tap met je sparringpartners?

VANNIEUWKERKE «Dat sociale gebeuren hoort er wel bij, ja. Al mag dat biertje ook een mojito zijn, tenminste wanneer het zo zonnig is als nu. Dat soort momenten geeft me brandstof om er weer tegenaan te gaan.

»Thuis drink ik bijna niks, tenzij er vrienden langskomen. Er is de laatste tijd vaak gezegd en geschreven dat er sinds de lockdown meer thuis wordt gedronken, maar die reflex had ik niet. Ik heb een leuk wijnkeldertje dat zo nu en dan wordt aangevuld – als we tijdens de Tour in een chateau te gast zijn, durf ik al eens een kistje te kopen – maar er wordt zelden een fles uit gehaald. Ik moet daar dringend eens iets aan doen.»

HUMO Hoe ben jij op culinair vlak tot extase te brengen?

VANNIEUWKERKE «Ik kan erg genieten van de culinaire hoogstandjes van chefs als Gert De Mangeleer en Kobe Desramaults. Al kun je me evengoed blij maken met goeie ribbetjes of een deftige pasta. Ik eet eerlijk gezegd wel wat te graag, wat met het ouder worden een steeds groter probleem wordt: ’t is lastiger om er de kilo’s weer af te krijgen. Ik zal natuurlijk nooit meer 59 kilo wegen zoals toen ik koerste, in 2002 en 2003, maar er mag inmiddels wel een kilootje of vijf, zes af. Tijdens zo’n sportzomer liggen er achter de schermen vaak overal repen, nootjes en chips voor het grabbelen, en ik kan daar helaas moeilijk van afblijven.»

HUMO Kook je zelf weleens?

VANNIEUWKERKE «Zeker: ik ben in principe de kok in huis. Mijn gamma varieert van doordeweekse Vlaamse boerenkost tot allerhande probeersels van culinair wat verfijndere aard. Zo rook ik geregeld mijn eigen zalm. Ik koop rauwe zalmfilets in Nieuwpoort: die pekel ik eerst, en vervolgens rook ik ze 24 uur in een rookkast, met allerlei kruiden erbij en met verschillende soorten hout, om tot de ideale smaak te komen. Een specialiteit de la maison, die gretig wordt afgenomen door familie en vrienden.»

HUMO Wat was de gelukkigste, en wat de minst gelukkige periode van je leven?

VANNIEUWKERKE «De gelukkigste periode beleef ik nu, heb ik de indruk. Ik doe mijn werk graag en ik heb een evenwichtig privéleven. Van veel meer durf ik niet te dromen, tenzij misschien van wat beter weer op mijn vrije dagen. En de minst gelukkige periode van mijn leven maakte ik mee toen ik kanker had: ik leefde toen vrijwel constant in angst en onzekerheid. Enfin, de hel op aarde was dat nu ook weer niet, zelfs niet op het moment dat ik de diagnose kreeg. Ik dacht toen vooral: wat moet ik doen om hier zo snel mogelijk van af te raken, en weer verder te kunnen?»

HUMO Lees je graag?

VANNIEUWKERKE «Ja, maar ik heb er de tijd niet voor. Als we op vakantie gaan, neem ik weleens een boek mee, meestal een biografie van een sporter, maar zelfs dan stel ik vast dat ik er niet toe kom om meer dan dertig bladzijden te lezen. Maar elke morgen lees ik wel zowat alle kranten op het onlineplatform GoPress. Dat rendeert aan een talkshowtafel: er zitten veel verschillende sportweetjes in mijn rugzak, en die komen me geregeld goed van pas.»

HUMO Wat bezorgt je het opperste geestelijke genot?

VANNIEUWKERKE «Iets wat ik al een paar jaar niet meer heb gedaan: samen met mijn VRT-collega Bart Aerts bij mij thuis het wielerjaaroverzicht monteren. Normaal gezien krijg je een halve dag of een dag als je iets moet monteren: begrijpelijk vanuit het standpunt van de opdrachtgever, al beknot het natuurlijk wel het creatieve proces. Ik vind dat je, zoals wij vaak deden, ook eens moet kunnen zeggen: ‘Kom, we gaan een uurtje golfen of tennissen, en daarna werken we weer verder.’ Je maakt je hoofd even leeg, waardoor je vaak frisse ideeën krijgt.»

HUMO Welke artistieke uitingen kunnen je het meest bekoren?

VANNIEUWKERKE «Ik ben vooral een liefhebber van architectuur: ik volg behoorlijk wat architectuur-accounts op Instagram, en ben een groot bewonderaar van Vincent Van Duysen, een architect die vooral met beton werkt. Eén van zijn mooiste projecten in België is Valke Vleug, een wijndomein tussen Mechelen en Meise waar ik vorige zomer Ruud Vormer en zijn vrouw Roos America te gast had voor ‘Vive la vie!’. Je moet er natuurlijk voor zijn: het is een stijl die vrij kil kan overkomen. Maar door de kundig aangebrachte houtaccenten slaagt hij er toch in om een soort harmonie met de omgeving te creëren die mij wel aanspreekt. Mocht ik ooit opnieuw bouwen, dan zou het zeker in die stijl zijn.»

HUMO Je bent zelf ook creatief.

VANNIEUWKERKE «Ik ontwerp al eens onnozele dingetjes, ja. Voor mezelf heb ik ooit een mancave ontworpen, en aangezien ik goed uit de voeten kan met Adobe-programma’s – Illustrator en Photoshop, met name – heb ik ook al eens een aantal T-shirts ontworpen, onder meer voor ‘Vive le vélo’ en ‘Kom op tegen kanker’. Een hobby, meer is het niet. Maar wel een plezierige hobby.»

HUMO Voor we overgaan tot het moment waarop we allemaal zitten te wachten: weet je nog wie je twintig jaar geleden als je ultieme vlam-voor-één-nacht hebt gekozen?

VANNIEUWKERKE «Francesca Vanthielen?»

HUMO Correct.

VANNIEUWKERKE «Het is er nooit van gekomen, mocht je je dat afvragen. Ik heb haar zelfs nog nooit ontmoet.»

HUMO Wie kies je deze keer?

VANNIEUWKERKE «Als je het mij vraagt, is Lolo Jones wel een optie, een Amerikaanse hordeloopster die op de Winterspelen ook ooit in het bobsleeën heeft meegedaan. Een knappe en intrigerende vrouw, die iets van een tijgerin heeft: dat bevalt me wel.»

HUMO In ‘Van hier tot in Tokio’ bekende je, terwijl Sabine Appelmans naast jou zat, dat je op je 17de hopeloos verliefd was op haar.

VANNIEUWKERKE «Ja, maar op die leeftijd ben je snel verliefd. En Sabine was nu eenmaal een mooi Vlaams meisje dat uitblonk in de sport die ik zelf ook beoefende. Als ze in België speelde, in Waregem bijvoorbeeld, ging ik weleens met vrienden kijken: dan zat ik te dagdromen op de tribune. Ik had dat jaren eerder ook voor de televisie met Nadia Comaneci, de Roemeense turnster die ooit een perfecte score van tien punten haalde op de Spelen. En jaren later ook met die andere tennisspeelster, Anastasia Myskina, met haar huskyogen. Ik herinner me een foto van haar waarop ze naakt op een paard ligt. (Mijmerend) Ja, ja… Dat zijn van die zaken die je toch bijblijven.»