Khalid maakte het zichzelf wel heel makkelijk in de Lotto Arena

Vorig jaar in de AB, zondagavond in de Lotto Arena. Ergens daartussen groeide Khalid uit van een Amerikaanse tiener – young, dumb and broke – tot een wereldster. Te groot te snel, zo bleek.

‘Intiemer dan vanavond zal u Khalid niet meer kunnen zien,’ zo voorspelde collega (vvp) correct na Khalids triomftocht in de AB vorig jaar. Hij bofte met Khalids mooie stem, zijn strakke begeleidingsband en de overtuiging die hij in songs als ‘Young Dumb & Broke’ en ‘American Teen’ legde. Een jaar later stond een andere Khalid op het podium. Zijn mooie stem kon je nauwelijks horen in de Lotto Arena. Niet alleen omdat de muziek zijn zang te vaak overstemde, maar simpelweg omdat Khalid weinig zélf heeft gezongen. Hij telde tijdens een strofe graag af naar het refrein en slenterde vervolgens over het podium terwijl het publiek zijn woorden zong. Tijdens ‘Young Dumb & Broke’ – nochtans zo’n mooie en persoonlijke popsong - opende hij nauwelijks zijn mond, tijdens ‘Location’ keek hij vooral naar zijn dansers die elk om beurt een solo deden. Zo nu en dan leek het alsof Khalid tóch werkelijk aan het zingen was, maar dan liet hij de microfoon zakken en weerklonk zijn stem nog even luid vanop een bandje. Hij deed ‘Coaster’ zonder backtrack en dat was een zeldzame verademing.

undefined

Khalid liet zijn nummers vaak in elkaar overvloeien waardoor ik elke noot herkende, maar nog nauwelijks vatte welk nummer hij nu precies aan het zingen was. Al snel klonk elke track hetzelfde: een geluidsbrij van slome grooves en aanstekelijke refreinen. ‘Talk’, ‘Location’, ‘Saved’ en afsluiter ‘Saturday Nights’ maakten indruk, de rest ben ik alweer vergeten.

Behalve een occasionele ‘I love you’ of ‘Thank you’ zocht Khalid weinig interactie op met zijn fans. Naar het einde toe stapte hij even van het podium en liet hij een filmpje spelen waarin hij, begeleid door een melige piano, uitgebreid praat over zijn journey die leidde tot de dag dat hij de sleutel van zijn thuisstad El Paso kreeg van de burgemeester. Een waardevol verhaal, maar ik had het Khalid liever zelf horen vertellen in plaats van ook dát vanop een bandje te moeten horen. Na een dik uur verlaat Khalid definitief het podium. Een half uur te vroeg, zonder een volwaardige climax, bisronde of afscheid.

undefined

Ik heb popsterren als Drake en Lorde al zien zwóégen, honderd procent van zichzelf geven, om hun fans een prachtige avond te bezorgen. Khalid maakte het zichzelf gemakkelijk. Hij rekende op zijn band, zijn dansers, zijn vele hits en jullie – zijn lieve fans – om er een onvergetelijk concert van te maken. Waarom zou hij nog zijn best doen? Zijn ziel blootleggen? Werkelijk álles geven? Hij scoort namelijk hits op automatische piloot. Het enige dat hij tegenwoordig nog moet doen, is opdagen en eens mooi glimlachen. Khalid is weer een talent dat te snel te groot is geworden. Zonde.