Knight of Cups

Terrence toch.

Terrence Malick: er was een tijd dat die naam stond voor machtige cinema van hoogpoëtisch niveau (‘Badlands’, ‘Days of Heaven’, ‘The Thin Red Line’). Maar laat hem nóg een paar miskleunen maken als ‘To the Wonder’ en ‘Knight of Cups’, en de naam zal binnenkort alleen nog maar hoongelach opwekken. In ‘Knight of Cups’ volgt hij een man (Een filmproducent? Een regisseur? Een scenarist? Een bankbediende? Malick filmt in raadselen) die – nu eens in de gloed van de ondergaande zon, dan weer in de flonkerglans van de opkomende zon – door Los Angeles dwaalt. Tot daar de plot. Zijn regie-aanwijzingen aan zijn actrices (de man ontmoet tijdens zijn omzwervingen een hoop vrouwen) lijken maar uit één zin te hebben bestaan: ‘Huppel ballerinagewijs maar wat rond.’ En aan Christian Bale: ‘Wandel. En spring af en toe eens op een balustrade.’ Daar nog een streep klassieke muziek onder, een mijmerende voice-over (met holle frasen als ‘We leiden niet de levens waar we bedoeld voor waren’), en klaar. Luister, we zijn er zeker van dat al dat gehuppel, gehops en gehippel voor Malick van zeer grote betekenis is, en dat de cineast in ‘Knight of Cups’ zijn ziel heeft gelegd, maar wij zagen alleen maar – en we wikken onze woorden – potsierlijke hopsasa.

undefined