Kobe Ilsen in 'De drie wijzen' & 'Over eten': 'Ik ben een lijfelijke mens en dat leidt tot misverstanden'

‘Mijn haters gaan zware tijden tegemoet,’ grijnst Kobe Ilsen. Toch als ze de gewoonte hebben om op Eén af te stemmen: vanaf woensdag 5 april dribbelt hij in ‘Over eten’ opnieuw hand in hand met Danira Boukhriss Terkessidis – Niét! Zijn! Lief! – door de wereld van de voedingsindustrie. En op zondagavond blaast hij het stof van de klassieker ‘De drie wijzen’. ‘Ik doe mijn werk gewoon dolgraag. Aan een muzikant vraag je toch ook niet waarom hij elke dag speelt?’

'Danira Boukhriss is een prachtige vrouw, maar we hebben geen seksuele gevoelens voor elkaar'

Na een afwezigheid van achttien jaar is ‘De drie wijzen’ in een nieuw jasje gehesen. Vroeger werkte ‘de moeder aller panelshows’ met drie vaste wijzen: Walter Grootaers, Gerty Christoffels en Jacques Vermeire. Nu wisselt het panel week na week van samenstelling.

Kobe ILSEN «Vaste panels zijn niet meer van deze tijd. Dat zou ook een enorm risico zijn, want wat doe je als de mayonaise niet pakt? In je eerste seizoen heb je zoveel mogelijk topnamen nodig om kijkers te lokken. Vergeet niet dat al wie jonger dan 30 is, ‘De drie wijzen’ niet kent. Dat format staat nochtans als een huis. Het is het oudste spelletje ter wereld: liegt iemand of niet? Maar het programma wordt gemáákt door de drie vertellers, en de chemie tussen hen. In één aflevering hebben we Bart De Pauw, Tom Lenaerts en Maaike Cafmeyer in het panel zitten. Dat is een brok tv-geschiedenis in je studio, hè.»

HUMO Heb je zelf op grote namen gejaagd, zoals Erik Van Looy dat doet voor ‘De slimste mens’?

ILSEN «De meesten heb ik zelf opgebeld, maar Jeroen Meus heb ik vorige zomer op Ibiza ontmoet. We hebben er een legendarische avond beleefd. Ik ga niet in details treden, maar sindsdien zijn we wel vrienden (grijnst). We zijn allebei gepassioneerd door tv. Als maker wil hij net als ik van begin tot einde betrokken zijn bij een programma. Daar hebben we al úren over gepraat.

»Na Jeroen vielen de andere dominostenen snel: Gert Verhulst, Tom Waes, Olga Leyers, Bart Peeters, Erik Van Looy... Het criterium voor de wijzen was dat het goede verhalenvertellers moeten zijn. Als Maaike een verzekeringscontract voorleest, hang je nóg aan haar lippen. En niemand is sneller dan Sven De Leijer. Hij bouwt zijn verhalen zo slim op dat hij zichzelf voorzetten geeft én de bal zelf binnenkopt.

»Tijdens de opnames heb ik me zo goed geamuseerd dat ik vergat dat we in een tv-studio zaten. Ik hoop dat we elke zondag voor een fijn gezinsmoment kunnen zorgen, waarbij de kinderen zich met natte haren in hun sponzen pyjama voor de tv nestelen samen met hun ouders, die nog een fles wijn hebben gekraakt voor de werkweek begint. Zo heb ik ‘De drie wijzen’ vroeger ook beleefd.»

HUMO Woensdagavond trap je ook het tweede seizoen van ‘Over eten’ af. Klopt het dat je je daarvoor een indigestie bent gaan eten in een Kempense snackbar?

ILSEN «Ik heb geprobeerd om de Vulkaan van Balen op te eten: een uitgehold brood met een kilo spaghetti bolognese erin, plus vier satés en een vuurburger. Goed voor 2,4 kilo. Het is de grootste portie die je in België kunt bestellen. Als je weet dat er hongersnood heerst in Oost-Afrika, is dat natuurlijk decadent. Onze porties worden almaar groter. Als je vijftig jaar geleden popcorn bestelde in de cinema, kreeg je een zakje van 60 gram. Nu is dat een emmer. Toen ik klein was, zaten er blikjes cola van 33 cl in de drankautomaten, nu halveliterflessen.

»‘Over eten’ moet meer zijn dan de grote calorieshow. We willen mensen een spiegel voorhouden: waar zijn we mee bezig? We zijn het land van de varkenskwekerijen. Zelfs in shampoo, brood en kogels worden varkensresten verwerkt. Maar de snuiten, ogen en oren verschepen we naar China, omdat wij ze niet lusten. Ginder zijn dat delicatessen! Daar kun je toch vragen bij hebben? Waarom gebruiken we die snuiten niet? Maak er desnoods gehakt van.»

HUMO Sabbel je op onbewaakte momenten graag op stierentestikels?

ILSEN «We hebben in de uitzending balls and brains gekookt. De eerste keer dat je zo’n varkenskloot in je mond stopt, is best raar. Maar een mossel ziet er ook vreselijk uit, en dat eten we allemaal.»

HUMO Heb jij sinds ‘Over eten’ lekkernijen van je menu geschrapt?

ILSEN «Bloedworst, sinds ik weet hoe die wordt gemaakt. En snoepjes, zoals de gummibeertjes die Peter Sagan altijd in zijn mond propt: pure gelatine met suiker en kleurstoffen erin. Heerlijk, maar zó slecht voor je lijf en je tanden.

»Verder heb ik weinig aangepast. Ik weet beter wat ik eet, maar ik bezondig me soms nog aan vetzakkerij. Je kunt ‘Over eten’ en álle kookboeken vervangen door één saaie boodschap: geniet, maar met mate. Eet gerust eens friet met biefstuk, maar niet elke week. Wij willen de kijker niet bang maken, dat gebeurt al te veel. Ik hoor soms mensen zeggen: ‘Pff, je mag níks meer eten, dus eten we maar ongezond.’»

HUMO Over Tournée Minérale en Dagen Zonder Vlees wordt in sommige kringen ook cynisch gedaan.

ILSEN «Dat zijn fantastische initiatieven. Je kunt mensen niet langer bewust maken door hen vriendelijk op de schouder te tikken. Je moet ze haast een klets in hun gezicht geven, en Tournée Minérale is zo’n klets. Als honderdduizend mensen daaraan meedoen, ga je als vlotte drinker automatisch over je eigen verbruik nadenken.

»Zelf heb ik ook een alcoholloze maand ingelast voor ‘Over eten’. Ik sliep er beter door en ik vond het leuk dat ik kon sporten om sterker te worden, en niet om de smeerlapperij van de dag ervoor uit te zweten. Sindsdien ga ik bewuster met alcohol om. Maar die ene maand volstond wel, want ik voelde me een asociale mens worden. Normaal ga ik naar elke thuismatch van Antwerp kijken, maar voetbal is een pak minder interessant met een spuitwatertje in je hand. Op dag 32 heb ik een Duvel besteld (lacht).»

HUMO Hoe zwaar was het om de opnames van beide programma’s te combineren?

ILSEN «Het was heftig. Ik heb meer dan dertig dagen aan een stuk gewerkt, maar daar word ik voor betaald. Het viel trouwens samen met mijn alcoholvrije periode, waardoor ik sowieso minder zin had om op stap te gaan. Ik heb zelfs de promotie van Antwerp naar eerste klasse gemist, omdat we die avond opnames hadden voor ‘De drie wijzen’.

undefined

'Ik heb leren leven met imperfecties, bij mezelf en bij anderen. Iedereen moddert maar wat aan, alleen zijn sommigen daar beter in dan anderen'

»In drukke periodes evolueer ik naar een soort kluizenaarschap. Mijn vrienden weten dat ik dan weinig contact zoek. Alleen mijn dagelijkse uurtje sporten kan ik niet missen. Had ik een gezin gehad, dan had ik nu misschien een scheiding aan mijn broek. Ik zit in een luxepositie: ik hoef me thuis niet te verantwoorden omdat ik zoveel werk.»

HUMO Gewezen netmanager Jean Philip De Tender noemde jou een workaholic: ‘Hij werkt zeven dagen per week en kan geen gas terugnemen. Het beste bewijs: zelfs in de zomer wil hij radio maken.’ Word je onrustig van een lege agenda?

ILSEN «Ik doe mijn werk gewoon dolgraag. Aan een muzikant vraag je toch ook niet waarom hij elke dag speelt? Radio en tv maken is mijn passie, mijn hobby en mijn job. Ik haal daar veel voldoening uit.»

HUMO Hoe ambitieus ben jij? Heb je nog grote langetermijnplannen?

ILSEN «Met de kansen die ik krijg, zou het bijna arrogant zijn om te dromen van meer. Ik heb een paar keer in mijn carrière moeten knokken voor mijn plaats. Momenten waarop ik voelde dat ik niet in de bovenste schuif lag bij een nieuwe baas. Maar nu wil ik vooral een succes maken van ‘De drie wijzen’ en ‘Over eten’.»

HUMO Zou je ooit graag programmadirecteur worden?

ILSEN «Ja! Strategisch nadenken over een zender heeft me altijd geïnteresseerd. Eén van mijn beste vrienden is een grote jongen bij VTM. Wij praten veel over de redenen achter sommige keuzes, en waarom een programma marcheert of niet. Met één gouden regel: aangezien we voor de concurrentie werken, praten we alleen over wat er al op tv te zien is, en niet over wat er zit aan te komen. Bij Olivier Goris (huidig netmanager van Eén, red.) pols ik ook naar zijn strategie. Ik vind dat boeiend.»

HUMO Het voorbije jaar gingen er in de politiek stemmen op om de lonen van VRT-presentatoren bekend te maken. Bij de BBC gebeurt dat al, en in Nederland mogen schermgezichten niet meer verdienen dan ministers. Zou je het vervelend vinden als jouw loon bekend raakte?

ILSEN «Jij niet, dan? Als je voor de overheid werkt, vindt de publieke opinie elke euro te veel. Ja, de VRT betaalt mij goed. Over mijn loon heb ik onderhandeld en ik heb ook al aanbiedingen van de overkant gehad. Als de VRT dat spel niet meespeelde en zijn schermgezichten telkens naar de concurrentie liet vertrekken, zou dat nefast zijn voor de kwaliteit. Maar het gaat heus niet om absurde bedragen. De Morgen publiceerde ooit de lonen van Matthijs van Nieuwkerk van ‘De wereld draait door’ en Gary Lineker van ‘Match of the Day’ (580.000 euro en 2,5 miljoen euro per jaar, red.). Er stond ook een foto van mij bij, maar mijn loon komt niet eens in de buurt.»

HUMO Het grote geld zit bij de commerciële zenders. Waarom blijf je dan bij de VRT?

ILSEN «De openbare omroep heeft in mij geïnvesteerd. En ze zitten niet bij elke minuut tv met de rekenmachine klaar. Trouwens, zie je mij al op VTM consumentenprogramma’s maken? Je houdt geen adverteerders meer over!

»Bij de concurrentie is mijn houdbaarheidsdatum ook beperkter. Ze mikken op een jonger publiek, terwijl ik sta voor een vorm van journalistiek die toegankelijk moet zijn voor iedereen tussen 8 en 88 jaar.»

HUMO Infotainment, zoals dat heet.

ILSEN «Veel journalisten kijken daarop neer, maar ik ben er trots op. Op ‘Over eten’ kwam ooit het commentaar dat het wel héél vlot was, en ‘niet echt iets voor foodies’. Ja, hallo! Wij komen na ‘Thuis’ en we willen die kijkers bij ons houden. Ik breng liever een groot publiek iets bij dan een kurkdroog laatavondprogramma op Canvas te presenteren voor 100.000 kijkers.

»In elke minuut van ‘Over eten’ passeren twee of drie interessante weetjes over voeding en per aflevering hebben we minstens zeven thema’s. Je kunt er ook drie brengen, die je grondiger uitwerkt. Maar voor een jonger publiek moet het vooruitgaan. Ik heb liever hen mee dan de kritische journalist. Die moet maar naar grote documentaires als ‘Cowspiracy’ kijken. Die kosten 5 miljoen dollar voor anderhalf uur tv: daar maken wij tien seizoenen ‘Over eten’ mee.»

HUMO Lig je nog altijd wakker van kritiek?

ILSEN «Da’s voorbij. In de beginjaren van ‘Volt’ verlamde de kritiek me wel. Recensenten beseffen te weinig dat er achter elke BV een mens zit die ook met onzekerheden worstelt. Ik hou niet van gratuite persoonlijke aanvallen. Zoals Danira werd aangepakt ten tijde van ‘De slimste mens’: waar gíng dat over? Ik weet hoeveel pijn zoiets kan doen, want ik heb het zelf meegemaakt. Maar mijn vel is dikker geworden. Als mijn programma hoge kijkcijfers haalt, geniet ik liever daarvan dan te mopperen over één recensent die misschien een rotdag had en mijn kop niet kan zien.»

HUMO Bel je soms journalisten op om hen uit te kafferen?

ILSEN «Iemand uitkafferen is niet mijn stijl, maar ik heb wel ooit iemand opgebeld na een vileine aanval. Hij had kort voor de deadline nog een kritisch stuk moeten schrijven en toevallig was ik net op dat moment op tv, legde hij uit. Ik heb hem bedankt voor die eerlijkheid. Sindsdien ken ik de mechanismen achter recensies. Bepaalde media móéten ons slecht vinden. Hun journalisten wanen zich intellectueel superieur en beoordelen elk programma door een elitaire bril. Tja, dan is bijna álles brol, hè.

»Ik hou er niet van dat iemand me zegt wat ik goed moet vinden. Ik heb lak aan het monopolie op de goede smaak van sommige media. Als jullie, De Morgen of Focus Knack een popcornfilm genre ‘John Wick: Chapter 2’ met de grond gelijkmaken, dan weet ik haast zeker dat ik me zal amuseren (Humo gaf de film 3,5 op 5, red.).»

HUMO Je verzorgde onlangs de presentatie op de première van de film van De Romeo’s. Amuseer je je daar ook mee?

ILSEN «Waarom niet? Moet ik daar dan op neerkijken? Hokjes interesseren me geen fluit. Ik hoef geen deel uit te maken van de correcte club. Vorige week ben ik naar het Echt Antwaarps Teater geweest en ik heb me ziek gelachen. Maar de nieuwe plaat van Fleet Foxes vind ik ook briljant, net als de laatste Leonard Cohen. Of ‘Wissel van de macht’ van Marc Van de Looverbosch op Canvas. En ik kijk met evenveel plezier naar ‘The Sky Is the Limit’.»

Kussen met Jani

HUMO Welke roddel hoor je het vaakst: dat je homo zou zijn of dat je een relatie hebt met Danira?

ILSEN «Ha! Beide geruchten zijn zeer hardnekkig. Ik vind dat grappig. Mensen kunnen blijkbaar niet tegen blanco’s. Als je op je 35ste nog niet getrouwd bent, móét er iets aan de hand zijn. Wat ik de voorbije jaren allemaal gehoord heb!

undefined

undefined

'Bloedworst eet ik niet meer, sinds ik weet hoe die wordt gemaakt. En ook geen snoepjes zoals die gummibeertjes die Peter Sagan altijd in zijn mond propt.'

»Ooit belde een bevriende cameraman me: ‘Kobe, ik heb ongelofelijk nieuws. Je bent in Parijs betrapt met je baas, en jullie waren aan het kussen!’ De tweede versie was dat ik op zijn hotelkamer in Parijs met hem was betrapt door zijn vriend. Op mijn knieën! Raar, want ik ben nooit met hem in Parijs geweest.»

HUMO Provoceer je de roddelaars graag door in de jury van de Mister Gay-verkiezing te gaan zitten?

ILSEN «Dat is gewoon een leuke avond. Maar ik weet waar die roddels vandaan komen. Ik ben een lijfelijke mens en dat leidt tot misverstanden. Op feestjes heb ik weleens een man gekust. Jani, bijvoorbeeld. Ik pak mijn vrienden vast in het openbaar. En ik loop met Danira hand in hand over straat, omdat ik haar graag dicht bij me heb. Wij zijn als broer en zus. Ze is een prachtige vrouw, maar we hebben geen seksuele gevoelens voor elkaar.»

HUMO Juist. Jij valt meer op blonde modellen, niet?

ILSEN «Ze hoeven niet blond te zijn. Een vrouw moet mij betoveren met haar looks en haar persoonlijkheid. Ik heb echt wel vriendinnen gehad die niet beantwoordden aan het schoonheidsideaal.»

HUMO In ‘Het huis’ heb je aan Eric Goens verklapt dat je hard van stapel loopt als je een vrouw leert kennen, maar dat de liefde na een paar weken als een kaars uitdooft.

ILSEN (kreunt) «Góóóh, de befaamde driewekenregel. Ik heb zoveel spijt dat ik dat heb gezegd. Elke keer als ik iemand leer kennen, krijg ik dat in mijn gezicht. ‘Amai, je houdt het al drie weken vol, ’t zal bijna tijd zijn, zeker?’ (lacht)»

HUMO Maar hoe komt dat? Waarom ben jij een vrouw beu als je uitgebreid aan haar gesnuffeld hebt?

ILSEN «Als ik dát zou weten, dan zou het me niet meer overkomen. Iemand heeft me eens gezegd dat ik de wandelende definitie van bindingsangst ben. Dat zou kunnen, maar ik heb toch al twee langdurige relaties gehad. Goede relaties, waaraan ik met veel plezier terugdenk. Het kán dus. Alleen is het de voorbije jaren niet meer gelukt. Ik begin elke keer met de beste bedoelingen, nooit met het idee: ‘Over drie weken ga ik haar kwetsen.’ Dát zou pas smerig zijn.

»Maar ik wil me er ook niet op vastpinnen. Ik leef razendsnel – niet uit rusteloosheid, maar omdat ik veel wil beleven. Soms is er gewoon geen tijd voor iemand anders. In de recente drukke periode was ik blij dat ik geen relatie had. Anders zou ik het gevoel gekregen hebben dat ik mijn lief tekortdeed en zou ik zelf ongelukkig geworden zijn.»

HUMO Misschien leg je de lat voor jezelf te hoog in een relatie. Je zei ooit: ‘Als ik het gevoel krijg dat ik niet meer perfect bezig ben, ben ik weg.’

ILSEN «Dat is al verminderd. Ik heb leren leven met imperfecties, bij mezelf en bij anderen. Niemand is perfect, dus hoef ik dat ook niet te zijn. Het is heerlijk om dat te beseffen. Iedereen moddert maar wat aan, alleen zijn sommigen daar beter in dan anderen.»

HUMO Maar als je zo geniet van je vrijgezellenbestaan, zul je dan ooit nog ruimte kunnen maken voor iemand anders?

ILSEN «Moet dat? Mensen begrijpen dat niet altijd, maar het leven van een single is heerlijk. En dan gaat het niet over elke dag met een ander in bed duiken, hè. Het is een gevoel, het besef dat je op alle momenten de vrijheid hebt om je intuïtie te volgen, zonder rekening met anderen te moeten houden. Ik ben rotverwend in mijn vrijheid. En als ik voel dat ik daar een deel van moet opgeven, ga ik op de rem staan. Dat is een egoïstische reflex. Maar die zie je in relaties ook. De meeste mensen zitten toch vooral in een relatie om zichzelf gelukkig te maken?

»In de christelijke traditie is ons aangepraat dat we vijftig jaar lang een monogame relatie moeten hebben en alle seksuele verlangens naar anderen opzij moeten schuiven. En als je dat niet kunt, word je veroordeeld. Wel, ik hoef dat juk niet. Als ik zie hoeveel koppels er uit elkaar gaan en welke ellende dat veroorzaakt, ben ik blij dat ik alleen ben. Ik kom af en toe geweldige mensen tegen met wie het fantastisch klikt, tot we elkaar in alle vriendschap weer loslaten. Met 99 procent van mijn exen kom ik heel goed overeen.»

HUMO Je maakt er een erezaak van om ervoor te zorgen dat ze je geen smeerlap vinden?

ILSEN «Je kunt veel over mij zeggen, maar ik ben geen smeerlap. Ik heb nog nooit iemand bedrogen, of gelogen over de liefde. Als een vrouw haar hart in je handen legt, moet je daar omzichtig mee omspringen. Ik heb daar al fouten tegen begaan, maar ik kan hen bijna allemaal nog bellen, en dan nemen ze met plezier op. Of die indruk geven ze me toch.»

HUMO Geldt dat ook voor Kim Engelbosch, die na jullie breuk enkele oprispingen ventileerde in de roddelpers?

ILSEN «Dat was niet fijn, maar we hebben het bijgelegd. Het is niet omdat het als koppel niet marcheert, dat je niet méér dan vreemden voor elkaar kunt zijn. Frustraties kun je wegwerken. Daar maak ik graag tijd voor, omdat ik die mensen nog graag zie. Zeker de vrouwen met wie ik een lange relatie heb gehad. De ene gaat trouwen, de andere heeft twee kindjes. Ik gun ze oprecht hun geluk.»

HUMO Zou je ontgoocheld zijn als je op je 50ste nog geen kinderen hebt?

ILSEN «Dat denk ik wel. Maar het kan ook iets pluspapa-achtigs zijn. Ik ben zelf mee opgevoed door een adoptievader, en ik weet: een nieuw samengesteld gezin kan een perfect warm nest zijn. In sommige gevallen is het beter om uit elkaar te gaan en een stabiele relatie op te bouwen met iemand anders, dan krampachtig te willen samenblijven voor de kinderen.»

HUMO Je natuurlijke vader is vlak na je geboorte vertrokken. Haast elke zoon loopt vroeg of laat tegen dat confronterende liedje van Stef Bos aan: ‘Papa, ik lijk steeds meer op jou’.

ILSEN «Enkele jaren geleden had ik een gesprek met hem. Ik wou antwoorden, maar veel heb ik er niet gekregen. Sindsdien hebben we geen contact meer. Hij heeft een kapitale fout begaan, maar intussen ben ik hem daar dankbaar voor. Hij heeft me de wilskracht gegeven om te zijn wat hij niet kon zijn. Ik wil graag bewijzen dat het niet in mijn genen zit om een slechte vader te zijn. Elke mens kan zijn eigen weg kiezen.

undefined

undefined

'Als ik gevonden heb wie ik zoek, zal ik de best mogelijke vader proberen te zijn, net omdat ik zelf mijn vader niet heb gekend.'

»Uiteraard heb ik al de vergelijking gemaakt tussen mijn vader, die het niet aankon om twee kinderen op te voeden, en mij met mijn driewekenregel. Ik zie de parallellen. Misschien wil ik de situatie vermijden waaruit hij is weggevlucht. Maar ik weet zeker: als ik gevonden heb wie ik zoek, zal ik de best mogelijke vader proberen te zijn, net omdat ik zelf mijn vader niet heb gekend.

»Ik zou nooit staan waar ik nu sta, als hij was gebleven. Ik heb snel ingezien dat je in het leven twee trajecten kunt kiezen, en wat daar de gevolgen van zijn. Mijn adoptievader heeft me getoond dat je door hard te werken ergens kunt raken. En mijn natuurlijke vader heeft bewezen dat het leven een puinhoop kan worden als je ervan wegloopt. Ik wil het anders doen.»

Monster in huis

HUMO Op het scherm kom je altijd vrolijk over, maar in De Morgen zei je dat je ervan houdt om de wereld buiten te sluiten. Kent iemand jouw donkere kant?

ILSEN «Bijna niemand. Misschien komt dat door mijn opvoeding. Onze mama had één credo: iedereen is verplicht om mee te werken aan de goede sfeer. Als ik me slecht voel, zal niemand dat merken. Ik speel geen cinema, hoor. Ik vind oprecht dat elke kassierster die mij bedient een vriendelijke goeiendag verdient. Vriendelijk zijn kost evenveel energie als onvriendelijk zijn. Iedereen voert zijn strijd in het leven. Waarom zou ik anderen het leven zuur maken of lastigvallen met mijn besognes, omdat ik eens een slechte dag heb?»

HUMO Hoe manifesteert dat donkere kantje zich binnenskamers?

ILSEN «Als ik triestig ben, trek ik me terug. Deur op slot, gsm uit, mijn kat op schoot en tv-kijken. Dan mijd ik iedereen en probeer ik te genieten van de rust.

»Als je alleen bent in een moeilijke periode, krijg je te maken met een monster dat alles opslokt. Daarom drink ik niet als ik alleen ben. Dat zou die buien alleen maar erger maken.»

HUMO Dat klinkt toch minder vrolijk dan ‘genieten van de rust’.

ILSEN «Het zijn momenten waar je door moet. Teleurstelling in mensen. Liefdesverdriet. De grote waarom-vragen. Waarom word ik aangevallen in de pers? Waarom willen mensen die me niet kennen me pijn doen? Wil ik mijn hele leven publiekelijk beoordeeld worden voor alles wat ik doe?»

HUMO Begint de bekendheid te wegen?

ILSEN «Ik wil daar niet over janken. Ik snap dat sommige collega’s klagen over de agressiviteit op Twitter. Maar het is ook maar dát, hè. In vergelijking met echte miserie stelt het niks voor.

»Die bekendheid hoort bij mijn job. Als ik word aangesproken, zijn dat haast altijd positieve reacties. Een Vlaming is geen held. Op restaurant zeggen we tegen elkaar dat het eten op niks trok, maar als de ober vraagt of het lekker was, knikken we braafjes ‘ja’. Alleen op festivals kan het vervelend worden, als mensen dronken worden en hun leven willen komen vertellen. Daar wil ik in de eerste plaats een pint drinken met mijn vrienden en naar bands luisteren. Maar als mensen vriendelijk om een foto of een handtekening komen vragen, vind ik dat oké.»

HUMO Je maakt deel uit van een vriendengroep met andere BV’s uit Antwerpen, zoals Jonas Van Geel, Gert Verhulst, Nathalie Meskens en James Cooke. Jullie gaan samen naar feestjes en op reis naar Ibiza. Is dat een andere wereld dan die van je jeugdvrienden?

ILSEN «Elke keer als we ergens samen opduiken, wordt daar een foto van genomen en verschijnt die op websites. Daardoor lijkt het alsof we veel gaan feesten, maar in werkelijkheid gebeurt dat misschien drie keer per jaar.

»Het zijn stuk voor stuk heel fijne, grappige mensen. En bij hen vallen alle verplichte nummertjes weg, omdat we in hetzelfde schuitje zitten. We toetsen zaken bij elkaar af: hoe maak jij tv? Hoe onderhandel je over contracten? Wat is een correcte prijs voor die job?

»Ik heb ooit de fout begaan om tegen mijn jeugdvrienden te klagen op café, omdat ik de volgende ochtend voor ‘Vlaanderen vakantieland’ naar Lissabon moest vertrekken. Ze keken me aan alsof ik gek geworden was. Dat kwam bekakt over: ‘Meneer wordt betááld om een week op verlof te gaan en zit hier nog te klagen!’ Terwijl dat geen vakantie is, maar werk. Jeroen en Nathalie snappen dat beter.

»Die bekendheid schept ook een band. Nathalie is gescheiden en kan niet buitenkomen zonder dat het in de krant staat. Voor haar is het comfortabeler om met haar nieuwe lief bij mij thuis op bezoek te komen of om een café af te huren. Dan kan ze met ons feesten zonder dat er foto’s worden genomen of mensen hun mening komen zeggen over haar scheiding. Zo lijkt het alsof al die BV’s allemaal samenklitten en zich te goed voelen voor andere mensen, maar dat is niet zo. Wij zijn een vriendengroep, zoals veel andere mensen die ook hebben op het werk. Het enige verschil is dat wij bekend zijn, en dat heeft een enorme impact op ons leven. Als ik iemand leer kennen en met haar op restaurant wil, kies ik liever iets in Brussel dan in Antwerpen. Dan is het risico kleiner dat er een foto wordt gemaakt die achteraf een eigen leven gaat leiden. Over zulke dingen hoeven de meeste mensen niet na te denken, hè.»