‘Komaan Sanda, wakker worden!’: dag twee van het Reuzegom-proces in vijf opvallende momenten

Vandaag ging in Hasselt de tweede procesdag in de zaak-Reuzegom van start. Achttien leden van de studentenclub staan er terecht voor de dood van Sanda Dia tijdens het doopritueel, intussen meer dan drie jaar geleden. Hieronder vijf opmerkelijke momenten van de, tot nog toe, chaotische tweede zittingsdag.

VAN DE ENE SCHORSING NAAR DE ANDERE

De tweede dag van het proces-Reuzegom was nog maar net begonnen toen de zitting een eerste keer werd geschorst. Aan het einde van de vorige procesdag, op vrijdag, verraste de rechter door te opperen de aanklacht ‘opzettelijk toedienen van schadelijke stoffen’ te herkwalificeren als ‘toebrengen van slagen en verwondingen’. Die herkwalificatie zou ervoor kunnen zorgen dat alle Reuzegommers die een actieve rol hadden in de doop veroordeeld kunnen worden, in plaats van enkel de leden die de visolie toedienden. De suggestie van de rechter deed de advocaten van de Reuzegommers steigeren en zorgde ervoor dat de zitting deze ochtend tot drie maal toe werd geschorst.

‘Hier moet even over nagedacht worden. Niet iedereen heeft zes medewerkers’, zei Walter Damen, advocaat van Strontvlieg. ‘Het moet allemaal juridisch juist zijn.’ Waarop de rechter: ‘Het kan toch niet zijn dat deze topadvocaten hier niet vooraf over nagedacht hebben?’ Uiteindelijk werd overeengekomen vandaag alle beklaagden nog te horen, met nadien het rekwisitoor van het openbaar ministerie en de bepaling van de conclusietermijnen. Het proces wordt morgen om 14u hervat.

VADER VAN SANDA VERLAAT DE ZAAL: ‘JE LIEGT!’

Na de chaotische start veroorzaakte het verhoor van Shrek, alias A.G. (25), de eerste van de zeven Reuzegommers die vandaag nog aan het woord komt, opnieuw opschudding in de rechtszaal. Shrek vertelt: ‘Wij hebben de drie schachten aan het werk gezet om de put te graven. In het begin ging het moeizaam, dan kwam er wat meer leven in de jongens.’

Shrek stelt vervolgens dat hij in de namiddag drie à vier uur heeft geslapen en pas wakker werd bij het zogenaamde visincident, maar op dat moment komt de vader van Sanda tussen. ‘Je liegt, hij heeft niet gegraven. Hij liegt al van bij het begin’, roept hij. Ousmane Dia loopt dan geëmotioneerd de zaal uit. Voor de vader is het erg belangrijk bevestigd te hebben dat zijn zoon op de middag van de doop al erg verzwakt was en niet meer kon graven, zoals de meeste verklaringen tijdens het vooronderzoek ook stelden. Na enkele minuten neemt Ousmane weer zijn plaats in de rechtszaal in.

DE PROFESSOR GENEESKUNDE

Een essentiële vraag is wie van de Reuzegommers er op de fatale dag sprak met de professor geneeskunde, die de groep en de drie schachten tegenkwam in Leuven en dreigde de politie te bellen. Volgens professor D. maakte een van de Reuzegommers haar wijs dat hij geneeskunde stuurde en ervaring had op de dienst spoedgevallen. Hij loog bovendien dat de doop al op zijn einde liep.

Ook bij de confrontatie met dat feit draaien de beklaagden rond de pot.

Zo zegt Shrek: ‘Ik heb in mijn verklaring ook gezegd dat ik er niet van op de hoogte was dat die dame is langsgekomen.’

Aanklager: ‘Dus dat wordt niet aan elkaar verteld?’

Shrek: ‘Dat is mij niet verteld. Ik denk dat iedereen bezig was met spullen voor de doop.’

Ook Pronker, die door Janker werd aangewezen als de Reuzegommer die de bewuste professor met smoesjes het wandelen stuurde, houdt het vaag. Pronker: ‘Het enige wat ik me herinner is dat die vrouw is aangekomen. Ze wou in haar garage zijn, waardoor we de jongens verplaatst hebben. Toen ze vertrok, vroeg ze wat er aan het gebeuren was. Ze zei: ‘Zou ik eens mogen controleren?’ Ze heeft toen met de jongens gepraat. Er zijn wat vragen gesteld. Ze is dan in haar auto gestapt en weggereden.’

Flodder en Kletsmajoor beweren dat ze niet aanwezig waren toen de professor geneeskunde hen aansprak.

ER WERD NOG GELACHEN

Randi, alias W.P., was degene die de visolie aankocht. ‘Ik denk dat de bidon vissaus in korting stond. In mijn jaar waren dat flessen.’ Hij vertelt later hoe de schachten moesten rondkruipen aan de put in Vorselaar. ‘Een schacht kroop de verkeerde kant uit. Sanda is toen een tweede keer gevallen. We waren er nog om aan het lachen. Ik heb daar dan een foto van getrokken.’

Het gaat om een later in de WhatsApp-groep gedeelde foto waarvan wordt aangenomen dat het de laatste is van Sanda Dia. De jongen was volgens het college van gerechtsdeskundigen op dat ogenblik min of meer stervende.

Randi: ‘Toen ik vertrok aan de put waren ze alle drie aan het bibberen. We hebben toen gezegd dat ze moesten volhouden.’

Rechter: ‘Wat waren de laatste woorden die u sprak aan de put?’

Randi: ‘We waren toen met hem aan het lachen met het feit dat hij gevallen was.’

Rechter: ‘Hij kon nog lachen, bent u daar zeker van?’

Randi: (Stilte)

SANDA’S MEDESCHACHTEN GETUIGEN

De eerste schacht die aan het woord komt is V.D. Hij spreekt over de ochtend na de doopcantus, waar meerdere Reuzegommers op hen hadden geürineerd. De drie schachten werden wakker op het kot van Sanda Dia, met een helse kater en op een matras vol urine en braaksel. ‘Op dat moment zit je met je gedachten bij de doop. Je wil die drie dagen gewoon doorkomen.’

Rechter: ‘Moest je Sanda aanmoedigen?’

V.D.: ‘Ja, zo van: ‘Sanda, we zijn nu al tot hier geraakt.’ Bij Sanda was er toen nog weinig respons. ‘Komaan Sanda, wakker worden.’’

Uiteindelijk aangekomen bij de blokhut moesten de schachten een put graven. ‘Sanda heeft één keer zijn spade in de grond gestoken. Uiteindelijk was het duidelijk dat het geen zin had dat Sanda zou meedoen. Hij was niet in staat om te schuppen. Vervolgens namen we plaats in de put en werd er een emmer water over ons gegooid’, vertelt V.D. Hoe vaak zijn er emmers water gegooid, wil de rechter weten. ‘Dat moet iets tussen de tien en twintig keer geweest zijn. Er begint zich water in die put te vormen, dus je krijgt het alleen maar kouder. Een soort kou die je met niets kan vergelijken.’

‘We waren met drie aan het verkleumen. Sanda was niet meer Sanda. Hij had niet meer het besef waar hij was. Hij was de situatie aan het ondergaan.’

Zelfs nadat Sanda Dia naar het ziekenhuis was gebracht, ging de doop verder. De rechter vraagt of hij dacht aan stoppen. ‘Nee, ik had het gewoon enorm koud. We moesten tikkertje spelen, maar ik merkte dat ik niet eens meer kon lopen. Ik kon niet meer bewegen. Maar ik bleef denken: ik ben al zo ver gekomen, ik ga nu niet stoppen.’

Later ging het toch mis. ‘Ik heb toen aan A.V. (Sondage, red.) aangegeven dat ik geen zinnen meer kon vormen. Dat heeft me ongelooflijk beangstigd. Ik heb gezegd: ‘Ik moet naar het ziekenhuis nu!’. Wij zijn dan uit de put gehaald en ik ben bespoten met een tuinslang. In de auto kreeg ik frisdrank, maar dat maakte ik allemaal maar wazig mee.’ Zo ben ik aangekomen in het UZA. Daar zag ik een beeld dat ik nooit meer ga vergeten: Sanda in bloot bovenlijf in een ziekenhuisbed. Dat was het moment waarop het allemaal bij mij binnensloeg.’

V.D. verbleef uiteindelijk zelf twee dagen in het ziekenhuis.

Na hem komt C.M., de andere schacht aan bod. Ook hij verteld over de zwaarte van doop: ‘Ik zei dat ik mijn benen niet meer voelde. Dan ben ik uit de put gekomen. Wandelen ging niet. Ik was aan het kruipen.’ Terwijl hij vertelt over de proef met de muis en vis, verlaat de vader van Sanda voor de tweede keer vandaag de zaal.