Koppensneller Herman Brusselmans: 'Arnon Grunberg'

Als Arnon Grunberg en ik samenzitten, dan babbelen we honderduit, en eerlijk gezegd roddelen we ook veel

undefined

Arnon Grunberg is de beste schrijver in het Nederlandstalige gebied. Maar hij is veel meer dan dat. Hij kan heel goed basketballen, bakt een uitstekende kersentaart, spreekt negen talen, helpt oude vrouwtjes de straat over, kan een kruiwagen laten balanceren op z’n neus, weet hoe je de buitenspelval kunt uitleggen in minder dan twintig woorden, voert de moonwalk beter uit dan wijlen Michael Jackson zelf, heeft de hoofdrol van ‘De toverfluit’ gezongen en geacteerd in het beroemde Operahuis van Zaandam, versiert om de haverklap de mooiste meisjes, en met een rastapruik op z’n markante kop heeft hij vorige maand de Mister Travestie-wedstrijd in Spijkenisse gewonnen. Doch eerst en vooral is Arnon één van m’n beste vrienden.

We bellen geregeld met elkaar, en als Arnon niet in z’n woonplaats New York verblijft, of literaire lezingen geeft in Ulaanbaatar, Reykjavik, of pakweg Rostov, dan komt hij wel ’ns naar Gent, en dan eten we stoverij met friet in Het Keizershof op de Vrijdagmarkt. Meestal op mijn kosten, want merkwaardig genoeg verdient Arnon met alles wat hij doet veel minder geld dan je zou denken, en daar komt nog ’ns bij dat hij veel kosten heeft, mede omdat hij uitsluitend kleren draagt van Hugo Boss, om de twee jaar een nieuwe Porsche Carrera koopt, na een onenightstand het betreffende meisje een fles Chanel N°5 cadeau geeft, om de haverklap de duurste nieuwe computer op de markt aanschaft, en enorm veel poen geeft aan bedelaars, vluchtelingen, en z’n tante Betsabeh, die failliet is gegaan nadat haar winkeltje in generische boterkoeken praktisch geen klanten trok. Als Arnon en ik samenzitten, dan babbelen we honderduit, en eerlijk gezegd roddelen we ook veel, in die zin dat we er niet mee inzitten om elkaar toe te vertrouwen dat Tommy Wieringa een zeer kleine penis heeft, dat Dimitri Verhulst ’ns tijdens het vrijen met een fan heel het bed heeft ondergescheten, en dat Griet Op de Beeck bezig is met zich voor te bereiden op het meerijden in de Ronde van Frankrijk voor vrouwen, en daarbij het gebruik van epo en andere middelen niet schuwt.

Uiteraard hebben Arnon en ik het ook over onze respectieve projecten, plannen, en boeken. Ikzelf lig letterkundig een beetje stil, omdat m’n op stapel staande roman ‘Op een avond in de cinema’ maar niet wil opschieten, terwijl Arnon net een schitterend nieuw boek uit heeft, getiteld ‘Goede mannen’, een prachtige evocatie van de rouw van een brandweerman wiens zoon zelfmoord heeft gepleegd. Hoewel dit een precair onderwerp is, valt er bij het lezen van deze roman erg veel te lachen, bijvoorbeeld als de brandweerman een keukenbrandje in een woning in Utrecht-Zuid blust met benzine in plaats van met water. Wat ik ook ten zeerste bewonder aan Arnon is dat hij, voor het schrijven van een roman omstandig opzoekingswerk verricht, en het daarbij niet schuwt om zich te begeven in de biotopen van z’n personages. Zo heeft hij drie weken lang meegelopen met de brandweer van Venlo, en hij heeft drie katjes uit een boom bevrijd, een natte dweil over een walmende frituurketel gegooid, en een man die met een brandende sigaret in slaap was gevallen tot de orde geroepen door hem een paar stevige schoppen tegen z’n kloten te geven.

In ‘Goede mannen’ zoekt de treurende brandweerman troost in een klooster, en vanzelfsprekend heeft Arnon vooraf ook een tijdje in een klooster verbleven. Daar heeft hij vele avonturen meegemaakt, zoals het aanschoffelen van de bedjes prei in de tuin van de paters, het iedere avond bidden van drie weesgegroetjes, en het in z’n kale cel uitvoeren van strek- en rekoefeningen om fit te blijven. Tevens verklaarde hij recentelijk in een interview: ‘Seks is verboden in het klooster, en daarom moet je er juist aan denken. Er was een vrouwelijke gast en ik had, wat ik normaal nooit heb, een erotische droom over haar.’ Arnon vertelde mij dat die vrouwelijke gast een 72-jarige non was, met een bochel en een klompvoet, maar dat hij desondanks erg hitsig over haar had gedroomd, inclusief het knabbelen op de bochel en het insmeren van de klompvoet met tartaarsaus. En zo is het natuurlijk geen wonder dat een roman die over zulke dingen geschreven wordt een meesterwerk is, en allicht een bestseller wordt, wat ik m’n gabber Arnon Grunberg van harte gun. Moge hij nog lang leven, schrijven, en erotisch dromen in kloosters en op diverse andere plaatsen!