Koppensneller Herman Brusselmans: 'Hastag MeToo mag wat minder'

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

undefined

'Ik bloosde als een frietketel en vroeg: 'Kan ik u helpen, juffrouw?''

‘V erkrachten is een misdaad. Maar aanhoudend of op een onhandige manier versieren is dat niet.’ Je mag over die uitspraak denken wat je wil, maar hij komt wel uit de mond van verschillende vrouwen die vinden dat de hele MeToo- en Time’sUp-mythologieën van het goede te veel zijn. Van hen mogen mannen gerust blijven flirten met vrouwen, zolang ze die dametjes daarbij niet overdreven veel lastigvallen, aan hun tieten zitten of vragen of hun pruim enig vocht bevat.

De vrouwen die de hysterie omtrent mannelijke overlast relativeren, zijn niet per se van de minsten. Onder anderen Catherine Deneuve, Catherine Millet, Marie-Louise Augnac, Bevlap Ökani, Chris Lomme, Hilde Van Mieghem en Kristien Hemmerechts zijn het beu dat mannen tegenwoordig altijd en overal van alles de schuld krijgen. De nieuwe preutsheid is volgens hen nergens voor nodig. Misschien hebben ze wel gelijk en moet het mogelijk blijven dat een man tegen een vrouw zegt: ‘Angèle, je spataders zijn erg sexy.’

Inmiddels wil ik, ongeacht de roep van die vrouwen om meer mannelijke aandacht, de boel ook wel ’ns omkeren. Met andere woorden: er moet niet gedacht worden dat mannen nooit benaderd worden door vrouwen, vaak op een dubbelzinnige, seksuele of offensieve wijze. Ik weet waarover ik spreek. Dat begon al goed in de jaren 70, toen ik een jaar of 16 was en duidelijk genoeg bleek dat ik een zeer attractief kontje had. Hoeveel keer heb ik achter m’n rug meisjes horen fluisteren, zeggen of ja, zelfs roepen: ‘Wat een lekker gat heeft die gozer!’ Enerzijds voelde ik me geattaqueerd tot in m’n diepste ziel, anderzijds vond ik het toch wel leuk dat meisjes m’n opvallende billenpartij op prijs konden stellen. Soms was er eentje dat nog een stap verder ging en m’n kont vastgreep, bijvoorbeeld tijdens een thé dansant in jeugdclub Den Trap in m’n geboortedorp Hamme. In zo’n geval bloosde ik als een fluitketel en keerde ik me om, en ik zei stamelend tegen het meisje: ‘Maar wat doet gij nu?’ Dan zei dat meisje, meestal Hete Rita uit de Noordstraat: ‘Ik pak u vast bij uw kont, Herman. Is dat zo erg?’

Ik trok dan m’n stoute schoenen aan en zei: ‘Nee, Rita, dat is niet erg, op voorwaarde dat ik ook aan uw kont mag voelen.’ Maar dat mocht niet, ten eerste omdat Rita erg feministisch was, en ten tweede omdat alleen Marokkanen aan haar kont mochten voelen. Tja, sommige meisjes vallen nu eenmaal op getaande types, en Rita is later trouwens getrouwd met Mohamed El Bouzzazi, een Hamse vuilnisman die haar binnen de vier jaar vijf kinderen schonk, en die in het volgende jaar z’n gezin liet zitten om terug te keren naar het thuisland en daar een winkeltje in zure beertjes en zjizjippekes te beginnen.

Maar goed, door m’n mannelijke schoonheid was ik zelden veilig op straat. Toen ik 20 was, liep ik in Gent op het Sint-Pietersplein, en ik hoorde achter mij: ‘Psst, psst, psst…’ Ik keek over m’n schouder en zag dat een werkelijk prachtig meisje mij had toegesist. Ik bloosde als een frietketel en vroeg: ‘Kan ik u helpen, juffrouw?’ Zonder enig antwoord op die vraag stak ze haar tong in m’n mond en kneep ze in m’n ballen. Zulke dingen kunnen een man wel enigszins opwinden, en na haar drieste actie wisselden we gegevens uit: naam, adres, studierichting, telefoonnummer, enzovoort. Drie jaar later ben ik met dat meisje getrouwd, waardoor ik in m’n eerste huwelijk terechtkwam, een prima verbintenis die echter in 1991 tot een einde kwam, mede omdat ik inmiddels al te veel andere meisjes in hun kont geknepen had en daar kon m’n eerste vrouw op den duur niet meer tegen, in tegenstelling tot die vele meisjes. M’n tweede vrouw versierde mij door in de Brielpoort in Deinze, tijdens een concert van T.C. Matic, haar fantastische memmen tegen me aan te drukken, en zo ging dat maar door, en zelfs niet zo lang geleden probeerde Saskia de Coster mij binnen te doen door aan mij te vragen of ik haar clitoris uit haar onderbroek wilde wippen.

Ik bedoel, mannen leggen het weleens aan met vrouwen, volledig akkoord, en vaak gaan ze daarbij over de schreef, maar vrouwen doen geregeld precies hetzelfde. Laten we, zoals Catherine Deneuve en consorten, de kerk opnieuw in het midden zetten en hopen dat eenieder, van welk geslacht ook, zich prima amuseert met de overige geslachten.