Koppensneller Herman Brusselmans: 'Helft van vrouwen in cultuur en media werd vorig jaar lastigevallen'

Ik moet eerlijk toegeven, ik behoor tot die 18 procent die al eens erotisch is lastiggevallen

Nou ja, ik zou ook graag eens Danira Boukhriss Terkessidis, Olga Leyers of Bevlap El Chalabar bij de tieten grijpen. Maar ik beheers mij, en in het geval van de klassieke danseres Bevlap El Chalabar is die beheersing niet eens zo moeilijk, want zij heeft van die enorm kleine tieten, en bij het grijpen zou je weleens kunnen denken: dat lijken wel broodkruimels op een hoedenplank. Hoe dan ook noem ik Bevlap niet zomaar, want uit de enquête die door minister van Cultuur Sven Gatz werd besteld, blijkt dat vooral in de danssector het grensoverschrijdende gedrag het stuitendst is. Dat komt allicht omdat de danseressen heel strakke pakjes dragen, waarin met name hun preut heel goed zichtbaar is.

Raar vind ik dan weer dat al die dansmariekes continu fysiek worden benaderd door de mannelijke hopsasa-springers, terwijl ongeveer 90 procent van die pipo’s homoseksueel is. Dat ze derhalve elkaar de hele tijd kirrend achternazitten om elkaar aan de kont te betasten of elkaars tamp ter hand te nemen om er danig mede te slingeren, daar lees je in het rapport van Gatz weinig over.

Het onverantwoorde gedrag dat het meest voorkomt, is trouwens verbaal, in die zin dat vrouwen in de genoemde sectoren bestookt worden met ‘koosnaampjes’. Dat wordt terecht als grensoverschrijdend beschouwd. Dus als je tegen Véronique De Kock, een icoon in onze cultuurwereld, zegt: ‘Hé, Véro, baby! Haal ze eens uit de bloes!’, dan ben je een seksuele agressor. Ik zei het overigens ooit eens tegen Véro, voor de gein natuurlijk, en wat gebeurde er? Ze haalde ze toch wel uit de bloes, zeker! Zelden zulke prachtige memmen gezien.

Dat is helaas heel lang geleden. Ik was toen vrijgezel en banjerde van het ene culturele en mediafeestje naar het andere. Hoeveel keer ik achter een potplant heb staan muilen met schrijfsters, presentatrices, modellen, dichteressen en documentairemaaksters, dat was niet te tellen. En de meesten vonden dat nog heel leuk ook, omdat ik een enorm goeie muilder ben, en geen enkele van hen kwam op het idee om grienend naar de minister van Cultuur te rennen en bij hem haar beklag te doen.

Ik had daarover eens een gesprek met m’n goeie vriendin en beroepsfeministe Kristien Hemmerechts. Ik vroeg aan haar: ‘Kristien, als ik je zou vragen of je een bruine streep in je onderbroek hebt, zou dat dan seksistisch zijn?’ Kristien trok heftig aan haar sigaret, een Groene Michel zonder filter, nam een forse slok van haar trappist, boerde luid en zei: ‘Herman, je kent me toch, ik draag helemaal geen onderbroek. M’n flamoes moet te allen tijde onbedekt op de barricaden staan, je weet nooit wie je tegenkomt. Een toffe auteur, bijvoorbeeld, een hitsige muzikant of een bij uitzondering heteroseksuele danser. Want vergeet niet, Herman, dansers hebben heel vaak een gigantische pik, van altijd maar met al hun lichaamsdelen rek- en strekoefeningen te doen.’ Zo zie je maar dat je als man en vrouw uit de culturele sector gerust een gesprek kunt hebben over seksgerelateerde onderwerpen, zonder dat er iets gebeurt wat niet door de beugel kan.

In de studie van minister Gatz staat eveneens dat 18 procent van de ondervraagde mannen klaagt dat ook zij al eens erotisch zijn lastiggevallen, door vrouwen. Ik moet eerlijk toegeven, ik behoor tot die 18 procent. Ik was eens op een feestje ter ere van de 70ste verjaardag van Martine Tanghe, toen Frieda Van Wijck naar mij kwam gewankeld, duidelijk met een stuk in haar kloten. ‘Zozo, jij lekker dier,’ bralde ze tegen mij, ‘zijt gij hier ook, met uw schitterend getaande kop, uw lijf als van een adonis in de bloei van zijn leven, en in uw jeans duidelijk een sjarel die van wanten weet?’ Ik zei: ‘Frieda, zou je niet beter een kop koffie of een glas plat water drinken?’ Maar zij zei: ‘Water, dat is voor koeien. En koffie, dat is voor, voor… Voor paarden, godverdomme. Kus mij, Herman!’ Paniekerig keek ik om me heen om te zien of er geen minister van Cultuur was om mij te hulp te schieten, maar neen, de minister van Cultuur zat buiten, in de bosjes rond de VRT, achter een struik te schijten.

Maar goed, wat ik bedoel, is dat de #MeToo-exploten maar de pan uit blijven rijzen, en dat er alles goed en wel beschouwd veel minder aan de hand is dan ministers en andere hotemetoten ons willen doen geloven. Leve man en vrouw!