Koppensneller Herman Brusselmans: ''Historische beslissing' rond Boekenweekgeschenk'

Op aanvraag komt Jeroen Brouwers bij je thuis op tafel dansen, louter gekleed in een bananenrokje

'Op aanvraag komt Jeroen Brouwers bij je thuis op tafel dansen, louter gekleed in een bananenrokje'

Ieder jaar in maart is er in Nederland de Boekenweek. Zeven dagen lang staat alles dan in het teken van het boek. Er worden voorleessessies gehouden, in boekenwinkels organiseert men speciale acties, auteurs signeren tot ze een rachitische hand krijgen, en op aanvraag komt Jeroen Brouwers bij je thuis op tafel dansen, louter gekleed in een bananenrokje. Je moet hem achteraf wel een fles jenever cadeau doen en er niks op tegen hebben dat hij die meteen leegzuipt, en om een tweede fles schooit.

En dan is er het Boekenweekgeschenk. Dat is een boekje van ongeveer 90 bladzijden, dat wordt bijeengekalkt door een telkens weder speciaal uitgekozen schrijver, en dat op 780.000 exemplaren wordt verspreid en dat je gratis krijgt als je voor meer dan 18 euro boeken koopt. Het is een hele eer om het Boekenweekgeschenk te mogen schrijven, en ieder jaar opnieuw, zo rond oktober, begint het gegons, het gefluister, en het gegok omtrent wie het volgend jaar mag doen. Bijna alle belangrijke auteurs hebben in het verleden dat boekje mogen afleveren, ook indrukwekkende pipo’s uit Vlaanderen, zoals Hugo Claus, Tom Lanoye en Griet Op de Beeck. Aan Christophe Van Gerrewey heeft men het twee jaar geleden ook gevraagd, maar Christophe had geen tijd om het te schrijven, want hij was te druk bezig met z’n nieuwe roman, ‘Scheefgegroeide piasters’, over een Griek die in een kano naar Noord-Ierland vaart, maar de weg kwijtraakt en arriveert in het zuiden van Soedan, waar hij door de rebellen met z’n kloten aan een nageltje wordt gehangen.

Maar goed, het Boekenweekgeschenk wordt altijd op een gouden schaaltje gewikt en gewogen, iedereen in Nederland heeft er een mening over, en als men het een slechtgeschreven vodje vindt, dan is dat een serieuze smet op je carrière. Die arme Griet Op de Beeck heeft het vorig jaar nog ondervonden, toen haar geschenk, ‘Gezien de feiten’, door nagenoeg iedereen in Nederland de grond werd ingeboord, door recensenten, door boekhandelaren, door collega’s, en door de doorsnee lezers, onder wie een zekere Suus Bovenbuis uit Zaandam, die noteerde op Twitter : ‘Nou, die Griet Op de Beeck was beter preiplanter geworden dan auteur. Zo’n kutboekje als ‘Feitelijk gezien’, daar kun je alleen maar je kont mee afvegen, en het daarna opsturen naar je grootste vijand.’

Griet was van de hele negatieve commotie enorm onder de indruk, kreeg last van haar darmen, moest geregeld halt houden om achter een struik te schijten, en begon te sukkelen met haar op stapel staande roman, een incestverhaal over de lichamelijke liefde tussen een geitenboer en z’n dochter, waarbij die dochter, Chantal, enorm jaloers wordt als haar vader, boer Teunis, liever z’n favoriete geit Nelly achterwaarts in de poes naait dan haar. Enfin, laten we met z’n allen duimen dat Griet, ondanks al haar zorgen, die roman alsnog tot een goed einde weet te brengen.

Betreffende het Boekenweekgeschenk is mede interessant dat het wordt opgehangen aan een thema, en voor volgend jaar is dat: ‘de moeder, de vrouw’. Dat thema liet meteen ontelbare mensen steigeren, en zij veroordeelden het op grond van oubolligheid, ouderwetsigheid en seksisme, en er werd aangevoerd dat een vrouw niet zomaar per definitie moet bestempeld worden als een moeder. En wat dan met de vader? Heeft die eikel niet evenveel vandoen met de opvoeding van de kinderen dan z’n wijf? En dan heb je ook nog de vrouwen die geen moeder willen worden, omdat ze liever uitgaan, drugs gebruiken, zich laten tatoeëren, iedere dag met een andere vent naar bed gaan, en oordelen dat een kind een sta-in-de-weg is, en gigantisch uit z’n bek stinkt.

Kortom, een heel gedoe, en de tegenstanders van het thema maakten van hun podia gebruik om bovendien aan te kaarten dat het gedaan moet zijn met de overwegend mannelijke inbreng in de schrijverij van het Boekenweekgeschenk, en dat vrouwelijke auteurs worden gediscrimineerd, en veel vijven en zessen, en nu heeft de organisator van de Boekenweek beslist dat er een evenredige verdeling komt tussen mannelijke en vrouwelijke auteurs, dus het ene jaar een man en het andere jaar een vrouw, en dat is allemaal goed en wel, en ik ben uiteraard de belangrijkste antiseksist uit de Lage Landen, maar ik zal jullie dit zeggen: om de twee jaar een leuke vrouwelijke auteur vinden om een tof boekje te schrijven, dat zal schier onmogelijk blijken.