Koppensneller Herman Brusselmans: 'Keert alternatief comité straks Nobelprijs uit?'

Een wijf dat een Nobelprijs wint, dat is altijd weder een geweldige gebeurtenis

undefined

De hashtag #MeToo helpt alles naar de kloten. In alle geledingen van de maatschappij waarin een man eventjes naar een vrouw fluit, haar toevertrouwt dat ze mooie memmen heeft, of voor de gein onverhoeds een appelsien uitperst in haar preut, worden stringente maatregelen getroffen die ervoor zorgen dat de afstand tussen de geslachten steeds groter wordt, en dat er over een paar jaar geen sprake meer zal zijn van erotisch contact tussen om het even wie, zonder dat een batterij advocaten er steenrijk van wordt.

Neem nu de Zweedse Academie. Daarin is het ook hommeles qua zogenaamd grensoverschrijdend seksueel gedrag. Omdat een ongeveer 90-jarig lid van die Academie aan een secretaresse gevraagd heeft of hij z’n neus mag snuiten in haar onderbroek terwijl ze die nog aanheeft. Laat zo’n ouwe gozer toch even één van z’n laatste pretjes beleven. Maar nee, die hele Zweedse Academie wordt over de hekel gehaald, met een boel onzinnig gezeik tot gevolg, en het strafste is dat er dit jaar geen Nobelprijs Literatuur zal worden uitgereikt.

Gelukkig is de New Academy opgericht, die wel een prijs zal vergeven, en deze vereniging zal bestaan uit meer dan honderd prominente culturele figuren uit verschillende landen. Ik heb zelf ook een uitnodiging gekregen om in de New Academy te zetelen, en ik heb deze invitatie met veel overtuiging aanvaard. Het is m’n bedoeling om in m’n functie van academielid zodanig te lobbyen dat de prijs zal worden uitgereikt aan een Nederlandstalige auteur. De eerste kandidaat op m’n lijstje is uiteraard Cees Nooteboom. Cees wordt al jarenlang getipt als mogelijke Nobelprijswinnaar en het moet er maar eens van komen. Het nadeel is dat Cees allicht niet in staat zal zijn om z’n beloning persoonlijk in Stockholm te gaan ontvangen. Je moet rekenen, Cees heeft eergisteren z’n 92ste verjaardag gevierd, en zowel fysiek als psychisch is hij niet helemaal meer in orde. Vooral in z’n kop houden zich duiveltjes schuil die ervoor zorgen dat Cees in wezen compleet mesjogge is.

Op z’n verjaardagsfeest, waar ik aanwezig was, liet hij z’n broek naar beneden zakken, greep z’n pik ter hand, begon ermede te slingeren, en riep: ‘Hiermee ga ik binnen de tien jaar godverdomme Brigitte Bardot bezwangeren!’ Hierna scheet hij achter een potplant, vroeg hij aan Tom Lanoye wanneer de laatste trein naar Zaandam zou vertrekken, en verweet hij in vulgaire bewoordingen een ober die met de champagneglazen rondliep dat die arme jongen de roman ‘Rituelen’ van Cees had geplagieerd in 1942. ‘Maar meneer,’ zei de ober, ‘in 1942 was ik nog niet eens geboren!’ ‘Ik wel,’ zei Cees, ‘en toen heb ik vierentwintig Duitsers gecastreerd met de grote wijzer van m’n zakhorloge.’ Enfin, Cees valt misschien af.

Maar wat te denken van Elvis Peeters? Elvis is niet alleen in lijf en leden en onder de schedelpan een oergezonde kerel, tevens heeft hij in de voorbije vijftien jaar fantastische boeken geschreven, met als hoogtepunt z’n verhalenbundel ‘Oude paraplubakken’, waarin hij op schrijnende wijs de toestand van de vluchtelingen uit het Midden-Oosten evoceert, maar niet op een eenzijdige fanatieke wijze, in die zin dat Elvis poneert dat het vaak de eigen schuld is van die vluchtelingen dat onderweg op de Middellandse Zee hun boot kapseist, en dat komt, zoals Elvis terecht aanhaalt, omdat de vluchtelingen in die gammele scheepjes staan te zingen en dansen, met elkaar op de vuist gaan en veel te wild petanque spelen, zodat zo’n vaartuig natuurlijk niet stabiel blijft en naar de bodem van het diepe water verkast, met de gekende gevolgen.

Ja, Elvis is een waardige kandidaat, maar dat is Griet Op de Beeck ook, temeer omdat ze een vrouw is, en een wijf dat een Nobelprijs wint, dat is altijd weder een geweldige gebeurtenis. Toegegeven, Griet is letterkundig bekeken ietwat aan het verzwakken, en haar laatste roman, ‘Het beste wat we hebben’, is een veel te snel in elkaar geflanst vodje, op de koop toe met als hoofdthema iets wat de mensen al heel lang beu zijn, namelijk dat afgezaagde incest, waaraan Griet volgens drie van haar psychiaters ook heeft geleden, al durven ze daar geen eed op te zweren. Toch zal ik proberen om Griet als een waardige kandidaat te profileren, en alles wat ik van haar ter beloning terugvraag, is dat ze ’ns even haar bloes voor me opent, want eerlijk gezegd zou ik die enorme tieters van haar gerust even van dichtbij willen bekijken, alsmede er plitsepletse mede doen. Drie hoeraatjes voor de literatuur en voor de enorme tieters!