Koppensneller Herman Brusselmans: '#MeToo'

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

undefined

'Griet zag het wel zitten, tot ze ineens zei: 'Nee, toch maar niet, Herman baby''

V ia MeToo kunnen vrouwen evoceren hoe ze werden of worden lastiggevallen door mannen, in de nasleep van de zaak-Weinstein, een hotemetoot in Hollywood die 134.705 actrices en andere troela’s seksueel heeft benaderd. Nu gaat ook in alle andere landen het deksel van de pot, en de getuigenissen van vrouwen over de onbetamelijke acties van mannen rijzen de pan uit. Het motto is: ‘De Weinsteins moeten buiten op het feestje. Maar we gaan toch niet stoppen met dansen?’

Ook in Vlaanderenland komen de meisjes naar buiten met klachten van allerlei aard. Zo zei actrice Anemone Valcke in een programma op Radio 1 dat een politicus haar T-shirt omhoog had getrokken. Wie die politicus was, wil Valcke niet zeggen. Waarom niet? Noem godverdomme namen, dan weten we over wie we spreken. Was het Louis Michel? Was het Herman De Croo? Was het Mark Eyskens? Of was het de plaatselijke ondersecretaris van Groen in de oppositie van de Lovendegemse gemeenteraad?

Overigens is die Anemone Valcke wel een lekker dier. Ik heb haar een paar keer ontmoet tijdens de opnames van ‘De slimste mens’ van vorig seizoen, waarbij zij quizkandidate was en ik jurylid. Backstage stond ik opeens alleen met haar, enige preistengels te eten (de catering bij ‘De slimste mens’ is fantastisch) en ik had plots enorm veel zin om de rok van Anemone op te schorten, haar onderbroek naar beneden te trekken en m’n wijsvinger in haar anus te duwen. Maar ik hield me in. Met een vinger vol stront preistengels eten is niet hygiënisch. Plus, ik heb, in tegenstelling tot de meeste mannen, een zeer grote wilskracht, en ik kan me altijd weder inhouden om een vrouw iets in de trant van een erotische actie aan te smeren.

Het is overigens niet alleen in het milieu van de film, de televisie, het toneel en verscheidene andere disciplines dat het onderhavige probleem de kop opsteekt. Ook in de literatuur is het vaak van dattum. Annelies Verbeke vertelde me op een keer dat ze, in het kader van een letterkundig festival in Assenede, op het toilet zat om eens lekker urine te lozen. Nu wilde het toeval dat het slot van de wc-deur kapot was. En wie komt er binnen zonder te kloppen? Dimitri Verhulst! Die ziet Annelies met haar benen gespreid zitten zeiken dat het klettert, en wat doet hij? Hij begint met z’n oogballen te rollen, met z’n tong te flabberen en op en neer te springen, puur van geilheid, want den Dimi is één van de hitsigste auteurs in ons taalgebied. Gelukkig had Annelies de reflex en de kracht om den Dimi een serieuze schop tegen z’n kloten te geven, zodat hij kajietend het toilet verliet.

En dan het verhaal van Kristien Hemmerechts! Nou, Kristien was op weg naar een lezing in het Nederlandse Zaandam, en ze had als passagier niemand minder dan Lize Spit. Nu moest Kristien, ongeveer ter hoogte van de afslag Woudrichem, dringend kakken. Ze parkeert de auto als de wiedeweerga op de pechstrook, springt eruit en jumpt over de vangrail het aanpalende bos in om eens duchtig achter een struik te schijten. Terwijl ze daarmee bezig is, staat Lize Spit ineens voor haar neus, en ze zegt: ‘Kristien, zal ik zachtjes je bolle kontje afvegen met enig mos?’

Ik bedoel, het zijn niet altijd mannen die vrouwen dubbelzinnig op de huid zitten, maar ook andere vrouwen. Of mannen die andere mannen het hof proberen te maken zonder wederzijdse toestemming. Yves Petry heeft niet lang geleden, zonder voorafgaande inleiding, in het oor van Tom Lanoye gefluisterd: ‘Is het waar, Tommy, dat jij zo’n gargantueske zwans hebt, en mag ik er eventueel een wijle mede spelen, bijvoorbeeld er eventjes rukkie rukkie mede doen?’ Tom was daarvan zodanig onder de indruk, en alleszins niet op een positieve wijs, dat hij een aantal dagen niet aan z’n nieuwe roman kon schrijven.

Zelf heb ik ooit stappen gezet in de richting van de schrijfster Griet Op de Beeck, omdat ik weleens haar immense memmen op m’n handpalmen wilde wegen, en Griet zag het wel zitten, tot ze ineens zei: ‘Nee, toch maar niet, Herman baby. Ik ben een vrouw en jij een man en die horen elkaar definitief met rust te laten.’ Hoe dan ook, ik steun volop de hashtag MeToo, en ik hoop dat alles in orde zal komen tussen de geslachten, en dat iedereen elkaar op een aseksuele manier leuk en tof vindt.