Koppensneller Herman Brusselmans: 'Onze jongens zijn te dik'

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

undefined

'Zelf val ik redelijk veel af door geregelde seks'

‘Het leger wil drie dingen doen om onze soldaten te laten afvallen. Ten eerste, hen geen eten geven, ten tweede, hen iedere dag 200 kilometer laten lopen, ten derde, hen verplichten om vijf keer per nacht seks te hebben. Polemologen stellen desomtrent vragen, bijvoorbeeld: val je van veel seks af? Ik ben dan wel geen soldaat in het Belgische leger meer, maar zelf val ik redelijk veel af door geregelde seks. Die voer ik uit met m’n vaste vriendin Lena. Dat gaat ongeveer aldus: Lena belt aan, ik doe open, ze komt binnen, we doen onze kleren uit en twee en een half uur later trekken we, zij het met tegenzin, onze kleren weer aan.

We kennen elkaar ongeveer een jaar en ik ben zes kilo afgevallen. Lena heeft haar gewicht behouden, omdat vrouwen in tegenstelling tot mannen niet vermageren van pijpen, rimmen, zuigen, likken, gepenetreerd worden, gebeft worden, gerimd worden, gezogen worden, gelikt worden en drie vingers in haar anus krijgen. Je kunt altijd proberen om er een vierde vinger bij te voegen, doch dan loert het gevaar om de hoek dat de anus scheurt, en ik moet de eerste vrouw nog tegenkomen die graag rondloopt met een gescheurde anus. M’n grootmoeder Maria had eens een gescheurde anus, niet omdat m’n grootvader Frans vier vingers in haar kont had gestoken, maar wel omdat de Gestapo een biljartbal in haar hol had gepropt.

Dat hoorde bij de ondervraging die m’n grootmoeder als verzetsvrouw moest ondergaan, nadat ze verraden was door Julien De Potter, een fascist die op een keer, in 1942, had afgesproken met Eva Braun om met z’n lul eens in haar smoel te spuiten, maar Eva Braun mocht niet naar de afgesproken plaats gaan (café De Stoma in Moerzeke) omdat Hitler het haar verbood. Hitler verbood altijd maar dingen aan mensen, ook aan z’n vriendin, en dat maakte hem toch tot een soort van irritant mannetje. Voor de rest mag je over die gozer zeggen wat je wilt, maar de soldaten in z’n legereenheden waren alleszins niet te dik. Een Wehrmachtsoldaat die boven de 90 kilo ging, werd gefusilleerd.

Een SS’er die te wijten aan z’n gewicht door een stoel zakte, werd naar Dachau verkast. E alleen Hermann Göring mocht 160 kilo wegen, maar dat kwam omdat hij – zoals hij Hitler wijsmaakte – zware beenderen had. Zelf heb ik ook verplichte legerdienst gedaan, wisten jullie dat? Ik was voor de opleiding van twee maanden gekazerneerd in Peutie bij Vilvoorde. Omdat ik net getrouwd was, had ik enorm veel seks als ik in de weekends naar huis mocht, en daarom woog ik maar 62 kilo, mede doordat ik in het leger praktisch niks at. Het eten dat je daar in je gamel kreeg, zou je niet eens aan een varken gevoerd hebben. Ik heb niettemin ’ns een portie van dat voedsel meegenomen naar huis, en m’n toentertijdse buurman Sylvain had een varken, Sven, en Sven, nou, die wilde die smerige legerprak niet.

Die at liever de keutels van z’n baas Sylvain, want die scheet altijd in de voederbak van z’n beesten, de vuile sadist. En z’n vrouw Aleida was nog erger, die scheet op de teljoor van Sylvain, en dan zei Sylvain ‘Waar is de saus?’ en dan zeikte Aleida op de fecaliën, en zo hadden die twee veel pret, waarmee bewezen is dat er altijd wel middelen zijn om een huwelijk spannend te houden. Toch waren er een paar dikke pipo’s in m’n peloton. Zo had je, om er maar eentje te noemen, Theo Theunissen, die zo vet was dat hij een beha moest dragen, over de honderd meter sprint zes uur en negentien minuten deed, en om te slapen had hij drie bedden nodig, bij voorkeur naast elkaar.

Hij mocht wel in legerdienst blijven, omdat hij de neef was van kolonel Theunissen, die ook dik was maar alras vermagerde door z’n alvleesklierkanker. Toen hij op z’n sterfbed lag, zijn we hem met een uitverkoren kransje soldaten nog gaan opzoeken. We hadden cadeautjes voor hem meegenomen, met name een beenhesp, een scapulier van de Heilige Rita, patroonheilige van pijn en ellende, en de in 1983 splinternieuwe roman ‘Rituelen’ van Cees Nooteboom, wat een geintje was, omdat de kolonel ondertussen blind was geworden. Maar goed, laten we hopen dat de maatregelen tegen overgewicht die onze legertop heden uitvaardigt hun vruchten afwerpen, zodat ook de Belgische strijdmachten er klaar voor zijn als binnenkort de Derde Wereldoorlog uitbreekt.’