Koppensneller Herman Brusselmans: 'Zeldzame Kuifje-tekening'

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

undefined

'Er zijn idioten die voor een halve lijn van Hergé's hand 750.000 euro neertellen'

‘Ik zou niet eens 100 euro geven voor een zeldzame Kuifje-tekening. Dat komt omdat ik dat hele Kuifje, alsmede z’n schepper Hergé, totaal over het paard getild vind. Het is nu al decennialang bon ton om te beweren dat Hergé een tekenaar/scenarist van wereldklasse is, wat pertinent onwaar is, maar ja, zo’n opvatting gaat op den duur zodanig een eigen leven leiden dat ze door praktisch niemand ooit nog tegengesproken wordt.

Dat is hetzelfde met, bijvoorbeeld, iemand als Annelies Verbeke. Over haar wordt ook al een goeie tien jaar gezegd dat ze de beste schrijfster van Vlaanderen is. Dat is niet alleen een farce, tevens is het een kaakslag voor Saskia de Coster, Kristien Hemmerechts, Lize Spit, en daarmee zijn ongeveer alle Vlaamse vrouwelijke schrijvers opgesomd. Onwillekeurig ga je als echte vent bij zo’n rijtje toch meteen denken: wie van de vier zou ik bij voorkeur eens achterwaarts in de poes naaien? Nou, ik kies voor de minst feministische van het zootje, en dat is Saskia de Coster. Bovendien is Saskia voor 85 procent lesbisch, wat er helemáál voor zorgt dat het feminisme haar aan haar kont kan roesten. Lesbiennes hebben het feminisme niet nodig om rechtstaand te urineren, zelf hun sigaretten te draaien, hun oksels vergeten te scheren, en om het even welke man die vraagt ‘Schatje, mag ik eens plitsepletse doen met je tieters?’ een schop tegen z’n kloten te geven. Bovendien heeft Saskia de Coster, hoe potteus ze ook mag zijn, altijd al een boontje voor mij gehad. Als we samen zitten te signeren op de Boekenbeurs – naast elkaar, want we zitten bij dezelfde uitgever – probeert ze mij altijd aan te raken, of mij aan het lachen te brengen met diverse grapjes, of mijn aandacht te trekken door onder de signeertafel haar netkousen aan flarden te scheuren. Ik bedoel maar. Nochtans mag je Lize Spit evenmin onderschatten. Volgens mij heeft die zo’n piepklein vaginaatje, waarin het voor een mannentong lekker toeven is. Helaas draagt ze nooit netkousen. Kristien Hemmerechts draagt dan weer nooit een onderbroek. En zo is het altijd wat met de wijven, en kunnen we wijselijk terugkeren naar die onnozele Hergé en z’n nog veel onnozeler Kuifje. Weet je dat er mensen bestaan die Kuifje grote kunst vinden? Dat zijn uiteraard debielen, maar als dat soort gajes achterlijke theorieën blijft rondbazuinen, gaat op den duur ook Jan met de pet denken dat Kuifje tot ons patrimonium behoort, al kan Jan met de pet meestal het woord patrimonium niet eens uitspreken.

Hoe dan ook blijft het onbegrijpelijk dat Kuifje als een meesterproef wordt beoordeeld. Suske en Wiske, oké, en ook Nero, Jommeke, De Lustige Kapoentjes, en Piet Pienter en Bert Bibber, maar toch zeker Kuifje niet? Bovendien duiken er in Kuifje tekeningen en teksten op die je gerust op het randje van onfatsoenlijk zou kunnen noemen. Zeker negertjes, moslimmetjes en vrouwtjes komen er geregeld bekaaid van af in de prullaria van Hergé, die overigens al een serieuze nitwit was als het op het uitkiezen van een pseudoniem aankwam. De gozer heet Georges Remi, en als je dat omkeert is het Remi Georges, en als je de eerste letters van die beide namen achter elkaar sodemietert, krijg je R G, wat je kunt prononceren als Hergé. Dan vind ik het pseudoniem van Rudy Van Achteruytweghe, namelijk Dimitri Verhulst, nog beter gekozen. Of dat van Jefke Van Smoullepap (Lost Frequencies). Of dat van Tamara Fluttekes (Joy Anna Thielemans). Nou ja, tenslotte speelt een pseudoniem niet de allesoverheersende rol in de carrière van een sukkel, en het is vooral naar het werk van de loser met dienst dat je moet kijken. In het geval van Hergé doet dat pijn aan mijn ogen. Wat een hoop ridicule bullshit heeft die knakker op een hoop gegooid. En toch raken z’n kladjes onder de hamer bij zogenaamd hoogstaande veilinghuizen, en zijn er idioten die voor een halve lijn en twee vierkante bolletjes van Hergé’s hand ongeveer 750.000 euro neertellen. Ikzelf zou dat soort geld nog liever neertellen om de onverkochte boeken van de vier Vlaamse schrijfsters in huis te halen. Op voorwaarde dat ze alle vier netkousen dragen, en geen onderbroek. Leve de machocultuur!’