Kruistocht in spijkerbroek
Duizenden kinderen lieten zich indertijd meeslepen door de jeugdroman 'Kruistocht in spijkerbroek' van Thea Beckman - niet wij: toen wij elf waren hielden wij ons onledig met het decoderen van 'Sexus' van Henry Miller - maar of de pagadders van nu en de intussen groot geworden kids van toen zich ook zullen laten betoveren door de verfilming, is hoogst twijfelachtig.
Deze Nederlands-Engelse-Duitse-Belgische europudding kende een pijnlijke ontstaansgeschiedenis, en het eindresultaat draagt daar duidelijk de sporen van. Het script werd 'onder handen' genomen door een Amerikaanse polisher, vervolgens ging men aan de slag met een Hollandse regisseur die - hoewel hij met drie camera's tegelijk mocht werken - duidelijk niet goed wist hoe hij een deftig shot ineen moest steken, en tot overmaat van ellende bleek één vol jaar van nazorg niet voldoende om het zaakje fatsoenlijk aan mekaar te monteren en de klungelige digitale effecten een beetje op te poetsen. Maar goed, misschien slagen úw kids erin om langs de talloze fouten en tekorten heen te kijken en zich te laten meeslepen door de vijftienjarige Dolf Vega, die met de tijdmachine van zijn moeder naar de middeleeuwen reist en zich daar aansluit bij de kinderkruistocht. Misschien.
