Kurt Cobain - ‘Montage of Heck: The Homerecordings (Deluxe)’
Van de interviews en stukken die rond zijn dood in 1994 verschenen in de intussen allang opgedoekte Britse bladen van toen – The Face, Melody Maker... – herinner ik me dat Kurt Cobain op het einde dacht aan een solocarrière (volgens Courtney Love wou hij zelfs duetten opnemen met Michael Stipe!). Wat je ook vaak las, was dat er bij Nirvana geen ‘overschot’ was, geen noemenswaardige muziek die hun platen – in casu ‘In Utero’ – niet had gehaald.
Dat er twintig jaar later een ‘Kurt Cobain-soloplaat’ uitkomt, heeft alles te maken met de documentaire ‘Montage of Heck’, waarvoor regisseur Brett Morgen van de erven Cobain vrije toegang kreeg tot alle mogelijke home recordings, familiefilmpjes en kladschriftjes. De vroege demo’s van sommige Nirvana-songs (onder andere ‘Sappy’, ‘Scoff’, ‘Frances Farmer...’), gitaarprobeersels, onnozelheden (zie Cobains Chipmunk-imitaties) en zelfs spoken word-verhaaltjes die hij in het Cobain-archief aantrof, droegen bij tot een rafelige, maar charmante film – even rafelig en charmant als Cobains cardigans vol gaten, zeg maar. Een eerlijke film ook, die Cobain op z’n best (vooral dankzij de interviews met familie en Krist Novoselic) én op z’n slechtst belichtte. Met name de thuisfilmpjes van Cobain en Love aan de heroïne tonen twee triestige junks, losgesneden van de wereld.
Naakt, zomaar gewoon op plaat, tonen deze kladjes Cobain alléén op z’n slechtst. De enige volwaardige song, ‘Do Re Mi’, stond al op ‘With the Lights Out’, de boxset (2004) met demo’s en outtakes die de ware fan al in huis heeft. Er wordt op blogs lyrisch gedaan over een McCartney-cover (want Cobain was een Lennon-man), de Beatles-classic ‘And I Love Her’. Aardig, dat wel. Met een beetje goede wil valt er hier en daar ook wel te genieten van de Daniel-Johnston-in-Cobain (herinner u het ‘Hi, How Are You’ T-shirt dat Cobain zo vaak droeg als eerbetoon aan Johnston!), maar laten we elkaar geen Kurtje noemen: de enige échte glimp op Cobain solo hebben we meegekregen op de prachtige ‘Unplugged’-plaat. Meteen de enige postume Nirvana-release die er ooit toe gedaan heeft.
