Kylie Minogue op Rock Werchter 1986: toekomstmuziek

Dat Kylie Minogue na twee dagen Werchter de grootste, wildste en meest knuffelbare spionkop zou hebben, had niemand durven voorspellen.

1986 was nog nooit zo dichtbij. In Nederland werd het eerste kampioenschap Rummikub georganiseerd en Kylie – in de persoon van Charlene – had nog maar net verkering met Scott in Neighbours. Ter illustratie: een jaar later zouden De Snorkels in vrede rusten – oude glorie, dus. Maar de erfenis van Kylie Minogue is er voor de eeuwigheid.

Kylie in The Barn had alles dat een headliner van een popfestival zou moeten hebben: de fun, de hits. ‘I Should Be So Lucky’, ‘In Your Eyes’, ‘Can’t Get You Out Of My Head’ of ‘Spinning Around’: Miss Minogue was niet naar Vlaams-Brabant afgezakt om nieuwe avant-gardistische slaapkamertechno voor te stellen, wél om te tonen waarom haar achternaam door de jaren heen overbodig is geworden. Er is maar één Kylie – en dan hebben we het niet over de uiterst sympathieke dame van tankstation Pirre Petrol in Tessenderlo

Ja, de passage van de Australische popster had veel weg van een aflevering van Tien Om Te Zien in de jaren 90. Het voelde, vooral in het begin in de set, onwennig om naar een popshow te kijken die met 20 à 30 jaar vertraging werd opgevoerd. De songs, de choreografie, de sfeer: als onze Tamagotchi niet om eten had gesmeekt, hadden we écht gedacht dat we in de tijd waren blijven steken.

Nostalgie is echter geen scheldwoord. Met ‘Hand On Your Heart’ uit 1989 bewees Kylie dat ze ook in 2019 over een stem beschikt om harten in te palmen. Ook bewezen: ‘Slow’ is onsterfelijk en ‘Kids’ – een duet met Robbie Williams – brengen kan ook gewoon goed uitdraaien. Kylie was – wanneer ze zong, tenminste – goed bij stem, heupen en knieën – de kniezwengsels aan het eind van de show waren van een niveau waar Kate Ryan ten tijde van het Eurovisiesongfestival 2014 alleen maar kon van dromen.

Na een korte passage uit ‘Where the Wild Roses Grow’ voor ene Julio uit het publiek, gooide ze ‘Especially For You’ te grabbel. Jason Donovan was er niet bij, maar daar maalde niémand om. Het sentiment dat Kylie Minogue op een plateau serveerde was, ondanks enkele mindere momenten, sentiment van niveau. Als je kan afsluiten met de drievuldigheid ‘Loco-Motion’, ‘Dancing’ en ‘Spinning Around’ ben je een popact die zijn plek op dit uur gewoon verdiend heeft.

Oh, Kylie.