Laurens en Diether Sweeck, tweelingbroers in de cross: 'In het begin koersten we voor een zak snoep. Dát was eigenlijk de mooiste tijd'
Langzaam maar zeker veroveren de immer lachende tweelingbroers Laurens en Diether Sweeck de harten van de veldritfans. Ze behoren tot de nieuwe generatie cyclocrossers, die vastberaden en vol vuur het veldrijden hebben overgenomen.
'Als ik Laurens kan helpen bij een overwinning, voelt het alsof we met z'n tweeën de zege pakken'
‘Ik vrees de regen: modder is mijn grootste vijand,’ zegt Christine Verhaegen, mater familias, en nooit ver uit de buurt van haar koersende zonen. Bij het vallen van de herfst draait de wasmachine in Schriek op volle toeren. Want ook Hendrik, de oudste van de drie broers, is actief als crosser. Een authentiekere veldritfamilie dan de Sweecks vind je niet: elk weekend trekken ze in gespreide slagorde naar crossen overal te lande.
HUMO Is de fascinatie voor het veldrijden aangeboren?
Laurens Sweeck «Mijn vader en zijn broer koersten op amateurniveau. Dat wilden we zelf ook, dus vader heeft onze fietsen omgebouwd: bagagedrager eraf, koersstuur erop en dan uren en uren rondcrossen in de tuin. Vanaf ons 8ste zijn we in Nederland wedstrijdjes beginnen te rijden, en is het nooit meer gestopt.»
Diether Sweeck «We doen het gewoon graag. Het voelt niet aan als werk, ook al is er soms druk en stress. Het fietsen op zich, daar gaat niks boven.»
HUMO Een weekend zonder cyclocross is een weekend niet geleefd?
Laurens «Een weekend zonder cross? Dat kan ik me niet herinneren (lacht).»
Diether «De weekends na het seizoen is het echt afkicken. Je weet het even niet meer, heel ons bioritme is op de koers afgestemd. Je loopt doelloos door het huis, en je weet niet wat gedaan.»
Christine Verhaegen «Wij vragen ons soms af hoe ons leven eruit zou zien als onze zonen een gewone job hadden.»
Laurens «Zonder de cross zouden we mekaar niet zoveel zien. Ik woon al even samen met mijn vriendin. De meeste mensen gaan dan af en toe nog eens op bezoek bij hun ouders. Bij ons is het anders: in het weekend zijn we als familie altijd samen.»
HUMO Het familiale karakter dat het veldrijden zo typeert, is nergens zo sterk aanwezig als bij jullie.
Diether «Zelfs mijn grootvader en zijn broer komen kijken.»
Laurens «Dat familiale is wat de cross zo uniek maakt en voor dat gemoedelijke karakter zorgt. We kúnnen het ook niet alleen bolwerken, we hebben onze familie nodig.»
Diether «Om te voetballen volstaat een paar schoenen, maar wij hebben ook mecaniciens en verzorgers nodig. De ploegen kunnen niet alles voorzien, zoals in het wegwielrennen. Ook bij Wout van Aert of Mathieu van der Poel zie je vaders en moeders druk in de weer.»
HUMO Voor de start van de Koppenbergcross stonden de vriendinnen en de moeders van de renners te keuvelen alsof er een theekransje aan de gang was, terwijl de mannen met het mes tussen de tanden klaarstonden om elkaar te bestrijden.
Diether «Vóór de cross praten ze nog met mekaar. Maar ik denk niet dat er na de finish nog veel wordt gezegd, hoor (lacht).»
CHRISTINE «Dat is typisch voor deze generatie. Ik heb de vrouwen van Sven Nys of Bart Wellens niet veel met mekaar zien praten.»
Laurens «Dat komt omdat we allemaal van dezelfde leeftijd zijn, en elkaar al zo lang kennen. En na de cross kun je inderdaad aan de gezichten van de vriendinnen aflezen wie er gewonnen heeft.»
HUMO Bij de jeugd wonnen de gebroeders Sweeck álles.
Laurens «Bij de nieuwelingen en juniors hebben we alles weggekaapt, denk ik (lacht).»
Diether «Laurens won alles, op twee crossen na, en die waren voor mij. Meestal was ik tweede. Enkele keren bezetten we het hele podium met de familie, als Hendrik in dezelfde categorie reed.»
HUMO Jullie hebben samen met Van Aert en Van der Poel alle reeksen doorlopen, dus jullie nemen het al meer dan tien jaar elk weekend tegen elkaar op.
Diether «Vanaf het prille begin, ja, ook Wout reed in Nederland.»
Laurens «Mathieu is iets jonger. We zijn al heel lang elkaars concurrenten.»
Diether «Én vrienden. Wij bleven na onze wedstrijden op het parcours rondrijden, tot het donker werd.»
Laurens «Soms kreeg de winnaar een zak snoep als prijs, daar deden we het allemaal voor (lacht).»
Diether «Onze ouders zeggen dat dát de mooiste tijd was, en eigenlijk vinden wij dat ook. Nu is alles grootser, en de televisie zit er voortdurend bovenop.»
HUMO Nog zo jong, en toch zeggen jullie dat de mooiste tijd al achter de rug is.
Diether «Niemand had toen een mobilhome. Als we verkleumd waren door de regen, zaten we allemaal samen in de kantine om warm te krijgen. Het was rijden en ons amuseren. Derde of vierde, dat maakte allemaal niet uit. Het was een pure hobby, het weekend één groot feest. Wist je dat Wout toen maar één keer van ons heeft kunnen winnen?»
Laurens «Mathieu heeft bij de aspirantjes een keer met ons meegereden, omdat het in zijn categorie veel te gemakkelijk voor hem liep. Hij eindigde derde, na ons. ‘Jullie reden wel rap,’ hoor ik hem nog zeggen. Iedereen verwachtte dat hij ook van ons zou winnen, Mathieu is altijd een fenomeen geweest.»
HUMO Van die cross bestaat een aandoenlijke foto waar jullie met z’n vieren opstaan.
CHRISTINE «Het was in Zundert. Iets in mij moet geweten hebben dat dat een bijzonder moment was, en dat ze het sindsdien nog véél tegen elkaar zouden opnemen. Volgens mij heeft Diether toen gewonnen.»
Diether «Echt? Allee, een gloriemomentje. Kon ik het nu maar opnieuw!»
HUMO Zien jullie elkaar écht als vrienden? Zijn de belangen daarvoor niet te groot geworden?
Laurens «Het is niet dat we elkaars deur platlopen, maar als we elkaar tegenkomen, gaat het er altijd hartelijk aan toe. Dat kan niet anders als je al zoveel hebt gedeeld.»
Killer Laurens
HUMO Hoe is het om als tweeling te crossen?
Laurens «Plezant en gemakkelijk: wij hebben geen woorden nodig om elkaar te verstaan tijdens de wedstrijd. We voelen wat de andere voelt.»
Diether «Eén blik volstaat. Dan weet ik: ‘Hij is goed.’ En als ik hem hoor zeggen dat hij zich slecht voelt, weet ik zeker dat het bingo zal zijn.»
HUMO David van der Poel had in Gavere gezien dat Wout van Aert niet goed reed, en maande zijn broer Mathieu aan om meteen te demarreren. Herkenbaar?
Diether (knikt) «Met twee zie je meer.»
undefined
HUMO Kun je je enkel voor je broer zo wegcijferen?
Laurens «Het is in elk geval gemakkelijker dan voor een ploegmaat. Je broer vertrouw je ook voor 100 procent.»
Diether «Als een ploegmaat op het einde zélf denkt te kunnen winnen, zal hij dat altijd proberen – ondanks eerder gemaakte afspraken. Als broer denk je daar niet over na: ik zal me helemaal leegrijden. Als ik Laurens kan helpen bij een overwinning, voelt het alsof we met z’n tweeën de zege pakken.»
HUMO De Borlées zeggen dat ze na de finish meteen omkijken om te weten hoe het de andere is vergaan.
Laurens «Zelfs tijdens de cross kijk ik op de open stukken waar Diether rijdt.»
Diether «Ik leef echt mee. Zoals in Zonhoven, toen ik door de luidsprekers hoorde dat hij Wout en Mathieu had bijgehaald: ‘Godverdekke, hij rijdt mee voor de overwinning!’»
HUMO Luister je tijdens de wedstrijd naar wat de speaker zegt?
Diether «Ik vang enkel Laurens’ naam op, al de rest ontgaat me. Het is iets raars: er mogen duizenden mensen staan schreeuwen, maar als ons ma roept, zal ik haar ook altijd horen.»
'Van links naar rechts: Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Diether en Laurens: 'Wist je dat Wout toen maar één keer van ons heeft kunnen winnen?'
HUMO Verschillen jullie veel van karakter?
Diether «In de koers is Laurens een echte killer.»
Laurens «Ik kan harder voor mezelf zijn dan Diether, ben ook punctueler. Hij is soms – nee, altijd – nonchalant (lacht).»
Diether «Ik ben snel tevreden. Ik maak me ook nooit druk: als we iets vergeten zijn – spikes voor onder onze schoenen, als er veel modder is – dan vind ik dat niet zo erg. Terwijl Laurens erop staat dat het toch nog in orde komt.»
HUMO ‘Laurens baant de weg voor Diether, dat is al hun hele leven zo’, zeggen jullie ouders.
Diether «Daar kan ik me in vinden: Laurens is een echte vechter, en neemt de leiding. Hij heeft het ondertussen ook tot kopman van onze ploeg geschopt.»
CHRISTINE «Laurens gaat geen moeilijkheden uit de weg, en pakt alles meteen aan. ‘Ik móét, ik zál...’»
HUMO Is het moeilijk voor jou dat Laurens betere resultaten haalt?
Diether «Nee, dat maakt het net gemakkelijk: hij neemt de druk weg. Ik zou ook graag elke week een mooi resultaat rijden, maar ik heb liever dat Laurens op het podium staat dan iemand anders.»
Laurens «Ik probeer hem te helpen. Als hij het toelaat, want hij is nogal eigenwijs (lacht). Hij moet meer leren afzien. Niet alleen in de wedstrijd, maar ook op training moet je je grenzen verleggen.»
HUMO Ben je hard voor hem?
Laurens «Ik kan mijn mening zeggen, en hard als het moet.»
Diether «Van Laurens verdraag ik het meest, niemand kent me beter. Hij weet ook dat het niet eenvoudig is: de plaatsen zijn duur op dit moment. Ik leg de lat nu wat lager, maar de top vijf is wel het uiteindelijke doel.»
Laurens «Zolang iemand van ons goed presteert, valt het mee. Dan probeer je de andere op te trekken. Als we allebei slecht zouden rijden, zou het erger zijn.»
CHRISTINE «Als ouder blijft het toch hangen als één van je zonen het minder doet. Soms is het hier drama en euforie op hetzelfde moment.»
Laurens «Ik won in 2013 het BK in Mol bij de beloften, terwijl Hendrik na een zware val naar het ziekenhuis werd afgevoerd met een gedraaide teelbal. In de laatste ronde heeft hij me nog toegeschreeuwd, daarna verloor hij bijna het bewustzijn van de pijn.»
CHRISTINE «Ik zat al in het ziekenhuis toen Laurens als Belgisch kampioen werd gehuldigd.»
HUMO Laurens, jouw ijzeren wil wordt alom geroemd. Er duiken zelfs al spandoeken op met: ‘Blijven vechten, Laurens’.
Diether «Op een goede dag zal hij van Mathieu en Wout winnen. Hij leunt het dichtst bij hen aan, alleen heeft hij iets meer tijd nodig om op hetzelfde niveau te komen.»
Laurens «De vraag is hoeveel vooruitgang zij nog maken. Als zij één stap zetten, moet ik er twee doen. Maar ik streef naar het allerhoogste: ik wil winnen, voor minder doe ik het niet.»
CHRISTINE «Roger De Vlaeminck heeft ons gisteren aangesproken. Hij zei ook dat jij degene was die Van der Poel en Van Aert het dichtst benaderde. ‘Hier en daar een paar procentjes,’ en hij kon je daarbij helpen (lacht).»
HUMO Op dat BK bij de beloften in Mol won je met één minuut voorsprong op Van Aert. Zó lang is dat niet geleden.
Laurens «Wout was topfavoriet. Maar op mentaal vlak was hij toen nog niet zo stressbestendig.
»Iedereen verwacht nu altijd dat Wout wint, hij krijgt voortdurend aandacht van de media. Zoals ik hem ken, moet dat lastig zijn voor hem. Het is heel snel gegaan, terwijl wij geleidelijk kunnen groeien.»
Iron Men
HUMO Jullie ploegleider is Marc Herremans, ook een toonbeeld van vechtlust.
Laurens «Het klikt heel goed. Ik hou van zijn spartaanse, ouderwetse trainingen. In de voorbereidingsperiode liet hij ons van die rode blokken – die ze bij wegenwerken gebruiken – voortsleuren. Loodzwaar, ze zijn gevuld met water.»
Diether «Toen we na twee sprintjes van één minuut stonden te puffen, vertelde hij doodleuk dat hij vroeger vier uur met twee autobanden achter hem aan liep: een training moest even zwaar zijn als de Iron Man van Hawaï.»
HUMO Hij roemt jullie musculatuur, en noemt Laurens ‘Rocky’.
Laurens «Dat is eigenlijk de bijnaam van Hendrik. Wij zijn struis gebouwd, en moeten het hebben van onze kracht.»
Diether «Marc stuurt ons wel fragmenten van de film ‘Rocky’, om ons te motiveren.»
Laurens «En gisteren kregen we er eentje van Conor McGregor, die kooivechter. Hij schrijft er dan bij dat wij er net zo voor moeten gaan.»
HUMO Helpt dat?
Laurens «Van een film als ‘Rocky’ krijg ik ook die fighting spirit. Wattage-meters zijn niet heilig: wat er zich in je hoofd afspeelt, is ook belangrijk. En Marc weet dat als geen ander. Hij is vooral een fijne mens, die je nooit onder je kloten geeft als het niet lukt.»
undefined
'Natuurlijk lachen wij altijd: we hebben een heerlijk leven, en kunnen ook relativeren'
HUMO Kunnen de verhalen van grootvader Alfons Sweeck jullie motiveren? Hij won in 1960 de Ronde van België en een rit in de Vuelta.
Diether «Hij haalt ze nu pas boven, sinds wij het zo goed doen. Als we in een dorp passeren, vertelt hij dat hij daar de hele wedstrijd op kop heeft gereden om alle premies te pakken en dat niemand hem kon volgen. Machtige verhalen.»
Laurens «Of over de Ronde van Engeland, en hoe hij daar met zes minuten voorsprong een rit won. Om nadien de leidersplaats te verspelen omdat hij vijftien minuten op een nieuw wiel had moeten wachten (lacht).»
Diether «Toen we twee jaar geleden zelf deelnamen aan de Ronde van België, zag je de trots in zijn ogen.»
Laurens «Ze zeggen dat ik veel op hem lijk. Hij was een sterke beer, die altijd de koers maakte.»
HUMO Zo doet ook deze jonge generatie veldrijders het: gas open van bij de start, en we zien wel waar we stranden.
Laurens «Zo hebben we altijd gereden, van bij de jeugd in Nederland. Niks zo plezant als een uur tegen jezelf vechten.»
Diether «Zo zie je ook de mooiste crossen.»
HUMO En toch komt er minder volk kijken. Omdat Sven Nys niet meer meedoet?
Laurens «Nee, dat wordt overdreven. Op de grote crossen merk ik zeker geen terugval. Maar er zijn meer crossen bijgekomen de laatste jaren, en alles wordt op televisie uitgezonden. Daarom is het soms eens wat minder.»
Diether «En als de toppers niet starten, is het normaal dat er minder volk komt opdagen. Ze kunnen ook niet álles rijden, hè.»
HUMO Vooral Laurens’ populariteit stijgt. In de beruchte ‘put van Zonhoven’ kreeg je de massa op je hand.
Diether «Het publiek ziet in hem de underdog. En hij staat aan de start om te winnen, niet om, zoals sommigen, voor de derde plaats te rijden.»
HUMO Wat ook helpt: jullie lachen altijd.
Laurens «We hebben veel plezier in wat we doen.»
Diether «We hebben een heerlijk leven, en kunnen ook relativeren.»
Laurens «Zelfs een teleurstelling zetten we snel opzij. Wij zullen nooit het kot afbreken, het zou toch niet helpen.»
HUMO Schriek ligt vlak bij Baal en Tremelo. Komen de supporters van Niels Albert en Sven Nys nu bij jullie terecht?
Diether «Het wordt alleszins drukker aan de mobilhome.»
CHRISTINE «Gisteren heeft er nog iemand zijn supportersjas van Niels Albert geruild voor één van de gebroeders Sweeck. En meteen daarna kwamen er twee Sven Nys-supporters – ze hadden hun Nys-fleece nog aan – ook een jas kopen.»
Laurens «Bij dezen: iedereen welkom!»
HUMO Laurens, in januari 2015 kwam je in een storm terecht toen je werd genoemd in de schimmige dopingzaak rond ‘ozondokter Mertens’. De beschuldigingen – je werd vervolgd voor het nemen van een medicijn voor baby’s – bleken ridicuul, en je werd ook vrijgesproken. Heeft die periode je getekend?
Laurens «Het was een hel. Je wordt er onterecht van beschuldigd vals te spelen. Ik kon het eerst niet geloven, en begreep er niks van. Ik werd ook meteen geschorst voor het wereldkampioenschap waarvoor ik favoriet was. Het was pure onmacht: je weet dat je niks gedaan hebt, en toch wordt je iets ontnomen.»
Diether «Wij wisten van niks, terwijl de pers al op de hoogte was. Vertrouwelijke informatie lag plots op straat. Dan stel je je serieuze vragen bij die hele zaak.»
CHRISTINE «Zonder enig verhoor, zonder zelf weet te hebben van gelijk welke officiële aanklacht, werd Laurens van de ene seconde op de andere een dopingzondaar. Pas na vier weken kregen we inzage in het dossier, maar ze hadden niks: Laurens was niet meer dan een speelbal in de heksenjacht op dokter Mertens.»
Laurens «Ze hebben mijn naam gebruikt om aandacht te trekken. Dan voel je je geflikt. Ik ben vrijgesproken, maar ergens blijft het aan mij kleven.»
HUMO Het was een vreemde zaak, ook omdat de halve veldritwereld bij Mertens op consultatie ging.
Laurens «Chris Mertens is ook een goeie dokter. Maar in het veldrijden trok iedereen plots zijn handen van mij af. Zo zit de wereld in mekaar zeker? Mijn ploeg is wél achter mij blijven staan: teammanager Philip Roodhooft heeft me enorm geholpen. En ondertussen schreven de journalisten maar raak, zonder te weten welke schade ze aanrichtten. Achteraf is niemand zich komen excuseren.»
CHRISTINE «Het is een verkorting van ons leven geweest. De tijd heelt de wonden wel, maar het litteken zal nooit weggaan.»
HUMO Ik zie dat het jullie zwaar valt om erover te praten. Wat leert zoiets je?
Laurens (veegt tranen weg) «Je komt uit bij je familie: dat zijn de enige mensen die je nog vertrouwt.»
Diether «We zullen nooit weten wat er allemaal achter zat. Het maakt eigenlijk niet uit. Ook Greg Van Avermaet heeft er onterecht voor moeten boeten, hè. Wel, Laurens bezit dezelfde weerbaarheid en veerkracht: hij is er alleen maar sterker door geworden.»
