Lepeltje-lepeltje met Spoon

De nieuwe Spoon is vintage Spoon, maar toch ook weer niet. De plaat is sexier, funkier, vettiger ook, dan al wat daarvoor kwam, en voorzien van de veelzeggende titel ‘Hot Thoughts’. ‘Wij hebben veel naar Prince geluisterd, ja.’

'Wij zijn geen overjaarse rockers die elkaar zitten af te trekken'

En zo voegt ‘de meest consistente band uit de indierock’ op 17 maart alweer een parel toe aan z’n rijkelijk gevulde kroon; nog even en ze krijgen het ding geeneens meer op hun hoofd gehesen. In het Brusselse hotel The Dominican zitten stichtende leden Britt Daniel (de zanger en songschrijver) en Jim Eno (de drummer) loom te genieten van een jetlag.

Britt Daniel «Sorry, ik begin het te voelen: ik wist net even niet meer in welke stad we waren.»

Jim Eno «Meen je dat nu? We zijn de hele tijd over wafels, chocolade en bier aan het leuteren! (lacht)»

HUMO Spoon is altijd in de eerste plaats een rockband geweest. Is ‘Hot Thoughts’ nog een rockplaat?

Daniel «Ik vind van wel. Maar ja, wat is een rockplaat? De focus ligt in elk geval niet op de gitaren, als je dat bedoelt.»

HUMO Er is zelfs, voor de allereerste keer in jullie geschiedenis, geen akoestische gitaar te horen.

Daniel «Klopt, terwijl veel nummers wel degelijk op akoestische gitaar geschreven zijn. Maar soms bleek het gewoon niet te werken. Zo hebben we veel arrangementen uitgeprobeerd voor een nummer dat ‘Own Your Mistake’ heet, maar het bleef maar klinken als een braaf akoestisch walsje, en dus heeft dat de plaat niet gehaald. We voelden allemaal aan dat we een andere richting uit moesten.

»Het kantelpunt was ‘I Ain’t the One’, een Johnny Cash-achtig lonernummer, nog zo eentje dat ik schreef op akoestische gitaar. De eerste keer dat we dat probeerden te spelen, zaten we in een grote, echoënde kamer met een heel onwereldse klank, samen met onze producer Dave Fridmann. Toen Alex (Fischel, de keyboardspeler, red.) de eerste noot aansloeg op zijn elektrische wurlitzerpiano, wist ik ineens wat het moest worden: een kleurrijke, experimentele, futuristische, spánnende plaat. Toen heb ik die akoestische gitaar weggezet en de rest van het productieproces niet meer aangeraakt.»

HUMO Is dit nu de meest drastische ommezwaai uit jullie carrière?

Daniel «Dat weet ik nog zo niet. Tussen ‘A Series of Sneaks’ uit 1998 en ‘Girls Can Tell’ uit 2001 is er ook erg veel gebeurd: ik heb het gevoel dat we toen als band in onze uiteindelijk plooi zijn gevallen.

»Nu ik erover nadenk: er valt een duidelijke parallel te trekken tussen ‘Girls Can Tell’ en ‘Hot Thoughts’. Vóór ‘Girls Can Tell’ vonden we pianonummers altijd nogal fruity: geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om een nummer op piano te componeren, of het instrument zelfs maar in de buurt van onze nummers te laten. Wij wilden populair zijn in alternatieve magazines zoals Wire en een piano paste om de één of andere reden niet in dat plaatje. Gitaren en punk: dat moest het zijn!»

HUMO En vóór ‘Hot Thoughts’ dachten jullie zo’n beetje hetzelfde over elektronica?

Daniel «Misschien wel, ja. Ik ben nooit tuk geweest op loops en bleeps en bloops. Daarom vond ik het nog altijd belangrijk dat ‘Hot Thoughts’ lévend zou blijven klinken, niet machinaal. Voor je het weet, kom je over als een stel overjaarse rockers die in hun artistieke fase zijn aanbeland en elkaar daar even zitten af te trekken (lachje).»

HUMO Hebben jullie een favoriete Spoon-plaat?

Daniel (meteen) «‘Hot Thoughts’.»

Eno «‘Hot Thoughts’ vind ik een goeie keuze, maar als ik een andere moet kiezen, dan zou ik voor ‘Gimme Fiction’ gaan, uit 2005.»

Daniel «Wat is er zo geweldig aan ‘Gimme Fiction’?»

Eno «I dunno… Misschien heeft het er wel mee te maken dat ik het een heel plezierige opnameperiode vond.»

Daniel «’t Was dus vooral je favoriete plaat om te máken, niet om naar te luisteren?»

Eno «Hm, ik vind de songs ook echt wel goed: elke nieuwe song die je mij in handen stopte, was beter dan de vorige. It’s a very fun record.»

Daniel «Ik wil dat je al onze platen nog eens van voren naar achteren beluistert, en dat je me dán vertelt wat je de beste vindt, Jim. Als je dus eens een uurtje of zeven de tijd hebt (knipoogt).»

HUMO Waarom is ‘Hot Thoughts’ beter, Britt?

Daniel «Al vanaf het prille begin was ik enorm tevreden over de nummers, en dat is toch nog altijd het belangrijkste. De melodieën en de teksten zijn on point en we doen op deze plaat dingen die we nog nooit hebben gedaan. Ik zet ze heel graag op. Het is een plaat die… vibréért. ‘Us’, bijvoorbeeld, het laatste nummer van de plaat, is een erg experimenteel, instrumentaal ding – het voelt zelfs niet aan als een nummer dat ik heb geschreven, omdat het zo toevallig tot stand is gekomen.»

HUMO Vertel.

Daniel «We waren bezig aan een ambitieus nummer met erg weinig tekst. Ik vond het een goed idee om een saxofoonsolo in te lassen, dus nodigde ik een saxofonist uit. Ik speelde de song – die echt wel even duurde – één keer voor ’m af en hij zei: ‘Oké.’ Waarop hij meteen doorheen het héle nummer zijn ding deed. It was great. Maar hij vond dat hij nog beter kon, dus speelde hij nog eens het hele nummer door – alweer in één take – alleen harmoniseerde hij ook nog eens met het éérste stuk dat hij ingespeeld had. In totaal is hij dertig minuten bezig geweest. Ik was daar zo van onder de indruk dat ik het hele nummer heb weggegooid, behálve zijn twee saxofoonstukken. Daarrond zijn we dan opnieuw gaan bouwen. Ik ben apetrots op het resultaat, ook al beschouw ik het dus niet echt als míjn nummer – ik had het nooit zo kunnen plannen.»

HUMO Ik las onlangs dat groepen als Aphex Twin, The Kinks en Guided By Voices vroeger Spoon-platen beïnvloed hebben omdat je naar hen luisterde tijdens het opnemen. Waarnaar heb je tijdens ‘Hot Thoughts’ geluisterd?

Daniel «Gok eens.»

HUMO Prince.

Daniel «Véél Prince, ja (lacht). Ik ken wel wat van zijn platen vanbuiten.»

HUMO ‘Hot Thoughts’ is, als je erover nadenkt, ook krek dezelfde titel als ‘Dirty Mind’, hè?

Daniel «Hot/dirty… Thoughts/mind… Nu je het zegt (lacht). Ik ben al mijn hele leven een Prince-fan en ik was er volledig ondersteboven van toen hij stierf. Toen hij er opeens niet meer was, greep ik ook terug naar zijn oeuvre. Het was een herontdekking van zijn genie, alsof ik alles pas voor het eerst hoorde.»

HUMO Ik begrijp wat je bedoelt, maar ’t is wel gek, hè. ’t Is niet dat er op een plaat één noot verandert wanneer de artiest sterft.

Daniel «Maar muziek is wél een door en door emotioneel medium: jouw eigen emoties spelen een rol wanneer je naar muziek luistert, dat kan je niet zomaar afkoppelen. Onze publiciteitsagent deed de promotie voor de laatste David Bowie-plaat. Hij kende die muziek dus al door en door, maanden voordat de plaat op de markt kwam. Maar toen David twee dagen na de release kwam te overlijden, werd die cd voor hem opeens totaal anders. Dat begrijp ik volkomen.

»De emotionele directheid van het medium is ook één van de twee belangrijkste redenen waarom ik zoveel van muziek hou. De andere reden? Het feit dat je het helemaal zélf kan doen. Om een film te maken, heb je een filmcrew nodig. Om muziek te maken, moet je alleen een gitaar hebben. Of een piano, of wat elektronica (lachje).»

HUMO Nog één vraag, die al altijd in mijn hoofd heeft gezeten: waarom heten jullie eigenlijk Spoon?

Daniel «Wij hebben onze naam gekozen zoals veel bands hun naam kiezen: vlak voor onze eerste show (lacht). De concrete aanleiding was het nummer ‘Spoon’ van de Duitse krautrockgroep Can, dat we op dat moment allemaal onmetelijk cool vonden.»

HUMO Nog een geluk dus dat jullie niet net in een zware Sir Mix-a-Lot-fase zaten.

Daniel «Ja, maar als ik nog eens een groepsnaam zoek, zal Baby Got Back zeker in aanmerking komen (lacht).»

‘Hot Thoughts’ verschijnt op
17 maart bij Matador Records.