Les temps qui changent
Een supermarkt in Tanger, Marokko. Een vrouw betaalt aan de kassa. Een eindje verderop staat een man, verscholen achter planten. Hij observeert haar, gefascineerd en ontroerd. Dit is de vrouw van wie hij dertig jaar geleden wegliep, maar die hij opnieuw voor zich wil winnen.
Als er in 'Les temps qui changent' één scène zit die u gezien moet hebben, dan wel deze. Verder is dit Franse film zoals Franse film moet zijn: traag, passioneel, veellagig als het duurdere toiletpapier en met Catherine Deneuve en Gérard Depardieu in de hoofdrollen.
Gérard Depardieu «'Les temps qui changent' is een meesterwerk. André Téchine is nog één van de weinige echte auteurs, in een tijd waarin de cinema geterroriseerd wordt door miezerige zakenlui en tv-boeren zonder artistiek gevoel.»
- De film kreeg goeie kritieken, maar was geen succes bij het publiek. Raakt u dat nog?
Depardieu «Nee. De film was prachtig. Of het publiek dan massaal naar de bioscoop komt of niet, betekent niets voor mij.
»Wat mij in deze film vooral in vervoering bracht, was de gelaagdheid van de personages, hun levenswijsheid, hun rijpheid. Op één of andere manier slaagt Téchine erin me te portretteren als breekbare man - een huzarenstukje, met mijn postuur (lacht). Antoine, mijn personage, is een ontredderde man die zich vastklampt aan een eeuwige liefde.»
Catherine Deneuve «Cécile, Antoines verloren gewaande geliefde, maakte mij vooral bang. Zij vindt het een prachtig idee om met z'n tweeën oud te worden; ik vind dat pure horror.»
- Behalve de scène in de supermarkt is er nog een schitterend beeld: de twee geliefden wandelen langs de klippen bij de zee en praten over hun toekomst...
Deneuve (onderbreekt) «En dan zegt zij dat er voorbij de klippen niets is, behalve leegheid.»
Depardieu «En hij antwoordt dat er wel iets is: de zee en daarna, verder weg, Spanje en nog verder heel Europa.»
- Zouden jullie dat ook antwoorden als Catherine Deneuve en Gérard Depardieu?
Deneuve «Op de rand van een hoge klip komen er zelden filosofische bespiegelingen in mij op: ik leef nogal met het besef dat het heel erg pijn doet als je naar beneden valt. Maar het idee van de leegte spreekt me wel aan - een beetje te veel zelfs.»
Depardieu «Ik zou alleen de zee zien. Ik leef zoals de zee: traag deinend, maar onverstoorbaar.»
- U hebt vroeger gezegd dat Catherine Deneuve deel uitmaakt van uw familie. Denkt u daar nog steeds zo over?
Depardieu «Natuurlijk! We houden van mekaar: we schelden mekaar uit, maar met tederheid. En ze maakt zich voortdurend zorgen over mijn gezondheid.»
Deneuve «Gérard leeft zo hard dat zijn geest soms vergeet dat zijn lichaam niet kan volgen. Als ik me zorgen maak, is dat volkomen terecht.»
