'Leven in het rijke Westen is om te beginnen: de schaamte afleggen'

Op een avond troonde mijn markante maar daarom niet minder eigenaardige vriend H. Wuipel mij mee naar één van zijn zakenrelaties: een kasteelbewoner die hij ‘apart’ noemde. Zoals H. Wuipel mij zijn zakenrelatie had voorgespiegeld, bleek die praatgrage man inderdaad zodanig zwaar te slissen dat hij onder het spreken schrille fluittonen voortbracht. Na dat vermakelijke uurtje ten kastele drong H. Wuipel, een liefhebber van couleur locale, erop aan het dorpscafé aan te doen, een drenkplaats waar twee innemers wazig en dan ook zonder overtuiging naar het zevenuurjournaal zaten te kijken. In Jemen waren al 85.000 kinderen de hongerdood gestorven.

H. Wuipel bracht de pas verschenen luxe-editie van ‘The White Album’ van The Beatles ter sprake. Hij herinnerde zich dat zijn eertijdse verhouding met Karina, zijn jeugdliefde, de eerste kras opliep doordat zij ‘Revolution 9’ niet kon verdragen. Karina was een stuk. ‘En dan te bedenken dat ze ook al 60 is,’ zei ik. Waarop H. Wuipel zich hardop afvroeg of we, nu we aan onthechting, ontspulling en volgens de huisarts aan Spa Rood toe waren, die luxe-editie van ‘The White Album’ nog wel moesten kopen – zeven cd’s, die bovendien op Spotify staan. We vonden van wel, want dat waren we aan de onsterfelijke Beatles en hun kleurdoos vol klanken verplicht.

In Jemen verhinderde de burgeroorlog dat voedseltransporten hun bestemming bereikten. En de gemeente Kuurne kon voortaan bogen op een schepen van Geluk.

Leven in het rijke Westen is om te beginnen: de schaamte afleggen.