Leven met een posttraumatisch stresssyndroom en zonder baarmoeder: Lena Dunham zonder naam

Geen mens die de meningen zo verdeelt als Lena Dunham (32). Fans vinden haar dé stem van haar generatie, voor de haters is ze een elitaire raciste. Eén ding verbindt beide uitersten: ze willen geen woord missen van wat Dunham zegt, want de bedenkster van de HBO-series ‘Girls’ en ‘Camping’ staat garant voor controverse. Of is dat voorbij? Dunham brak vorig jaar met haar vriend, onderging verschillende operaties en liet zelfs haar baarmoeder wegnemen. Sindsdien doet ze het een stuk kalmer aan. ‘Ik ben een pyjama-expert geworden.’

'Eindelijk heb ik door wat iedereen al langer wist: ik ben geen spek voor ieders bek'

Ik bezoek Dunham in haar bungalow in L.A., haar hoofdverblijf sinds ze een jaar geleden na een relatie van zes jaar brak met muzikant Jack Antonoff. Na de breuk richtte ze het huis in met een hoop kitsch: poefs in paars slangen-leer, tapijtjes met luipaardprint en felgroene muren. Drie naaktkatten nestelen zich bij Dunham op de sofa.

Lena Dunham «In het huis van mijn ouders was alles wit en sober toen ik opgroeide. Nu heb ik gek behang en staat mijn huis vol met spullen waardoor ik me veilig en gelukkig voel.»

– Op het internet doet het gerucht de ronde dat jij je huisdieren doodt. In juni stierf een kat die je had geadopteerd, kort daarna je 13-jarige yorkshireterriër Bowie.

Dunham «Je kunt me veel verwijten, maar ik ben wél een toegewijd baasje. Die kat had beschadigde longen, nadat ze een brand had overleefd. En Bowie… Tja, als je oude dieren adopteert, dan gaan die soms dood.

»Nadat ik mijn hond Lamby had afgestaan omdat hij zo agressief was, schreef een medewerker van het asiel dat er niks mis was met het dier – ‘tot het mij ontmoette’. Maar die man publiekelijk door het slijk halen, helpt mij geen meter vooruit. Dus laat ik het maar voor wat het is.»

– Je kwam de popcultuur binnen langs de achterdeur met de film ‘Tiny Furniture’. Die lijkt de toon te hebben gezet voor je werk: vol zelfhaat en verwijzingen naar je eigen leven.

Dunham «Ik was toen 23. Eén distributeur zei me dat hij de film geweldig vond, maar dat hij het hoofdpersonage niet kon luchten: ‘Het komt door haar stem. Die is zo rasperig.’ Hij had niet in de gaten dat ík het hoofdpersonage speelde.

»Die situatie heb ik altijd als een metafoor voor mijn carrière gezien. Het is allemaal interessant en goed gemaakt, maar het hoofdpersonage is onuitstaanbaar.»

Dunham werd snel beroemd, en dat viel niet bij iedereen in goede aarde. Maar ze bood dapper het hoofd aan de torenhoge verwachtingen en de overvloedige aandacht. In de allereerste aflevering van ‘Girls’ laat ze hoofdpersonage Hannah Horvath – ze speelt die rol zelf – zeggen: ‘Ik denk dat ik weleens de stem van mijn generatie zou kunnen zijn. Of toch een stem van een generatie.’ Lang niet iedereen vatte de satire.

Haar talent werd gevormd door de grote kritische en creatieve stemmen van de vorige generatie: journalist David Remnick, regisseur en scenariste Nora Ephron, columnist David Carr en regisseur Judd Apatow, die allemaal mentoren werden. Mensen van haar eigen leeftijd voelen echter vooral afkeer voor Dunham vanwege haar status als favorietje van de klas, en omdat ze 3,5 miljoen dollar heeft gekregen om een boek te schrijven. Tegelijkertijd volgen ze wél alles wat Dunham doet met ontzettend veel aandacht.

Dunham «Ik sms’te Jack vorige week nog, in hoofdletters: ‘HOE VOELT HET OM EEN RELATIE GEHAD TE HEBBEN MET IEMAND DIE DOOR IEDEREEN GEHAAT WORDT?’ Hij sms’te me terug: ‘Ze haten je alleen maar omdat ze je zo graag zien, echt waar.’ Ik dacht: wat een lieverd. En wat een leugenaar.»

– Waarom hebben zoveel mensen een afkeer van jou?

Dunham «Ik ben opgegroeid in een geprivilegieerd milieu in New York. Mensen denken daardoor dat ik aanspraak maak op bepaalde voorrechten. Mijn ouders staan aan de top in de kunstscene in Soho, en ik werd opgevoed in een milieu van ultralinkse provocateurs. Die leerden me dat het oké is om uitspraken te doen die nu zeer gewaagd klinken. Dat verklaart meteen mijn gevoel voor humor. Ik heb ook weinig voeling met de rassen-kwestie. Ik ging naar een privéschool in New York, en daar was van diversiteit nauwelijks sprake.»

Lena Dunham heeft zich ervoor moeten verontschuldigen dat de cast van ‘Girls’ uitsluitend uit blanke acteurs bestond. Toen ze voor het volgende seizoen acteur, rapper en dj Donald Glover castte als Hannah Horvaths zwarte en Republikeinse vriendje, was er wéér controverse. ‘Niemand zou me een racist noemen als ze wisten hoe hard ik Drake zou willen neuken,’ zei ze daarover.

Voorts schopte ze tegen de schenen met een stuk in The New Yorker in de vorm van een quiz: ‘Hond of Joods vriendje?’, met 35 uitspraken die over beide zouden kunnen gaan. Ze postte een foto van zichzelf waarop ze een sjaal draagt alsof het een hoofddoek is. Ze beschuldigde een Spaans magazine ervan dat het foto’s van haar geairbrusht had, wat niet klopte. Ze vergeleek Bill Cosby met de Holocaust en verweet footballspeler Odell Beckham Jr. dat hij géén seks met haar wilde. Ze zei dat ze niet van India houdt omdat je de armoede er te veel kunt zien. Ze verontschuldigde zich voor elke rel, maar trok er nooit lessen uit.

Toch nam Dunham de kritiek ter harte – min of meer. In 2015 startte ze samen met Jenni Konner, met wie ze eerder al ‘Girls’ maakte, de feministische nieuwsbrief ‘Lenny Letter’. Schrijvers en artiesten uit de lgbt-gemeenschap en de zwarte gemeenschap leverden bijdragen over hun dagelijkse problemen en identiteit. Daarmee leek Dunham haar critici weerwerk te willen leveren, maar ze ergerde er alleen maar méér mensen mee.

Dunham «Jack zei me eens: ‘Je bent een provocateur, maar je beseft het niet eens. Wanneer jij dingen zegt, doe je niet alleen geen moeite om mensen te plezieren, soms doe je zelfs je best om ze te ergeren.’»

– Managers raden hun sterren in zo’n geval aan om even uit de belangstelling te blijven.

Dunham «Dat probeer ik ook. Wanneer ik nu in L.A. ben, maak ik wat promotie voor ‘Camping’, maar niet zoveel als ik vroeger zou gedaan hebben.»

undefined

undefined

'Na Dunhams laatste operatie: 'Fysieke pijn isoleert je. Mijn ziekte maakte me onmogelijk gezelschap.''

‘Camping’ is het laatste project dat ze samen met Jenni Konner maakte, vóór de onverwachte aankondiging dat ze hun productiebedrijf opdoekten. Het leek Dunham weinig te kunnen schelen. Intussen lijkt ze vooral op zoek naar zichzelf, en hoe ze afkomt van haar imago dat de laatste jaren haar werk heeft overschaduwd. Al kun je je ook afvragen of Lena Dunham, de performanceartieste die iedereen uitdaagt om haar te haten, niet zélf dat werk is.

Rollator

– Het grootste deel van de herfst was je in de lappen-mand met chronische pijn door de endometriose die in 2014 bij je werd vastgesteld.

Dunham «Ik had jarenlang ontzettend pijnlijke maandstonden, en in 2014 ontdekte ik waarom. De endometriose werd erger, en ik onderging verschillende operaties. Bij één daarvan werd een zenuw in mijn been geraakt. Ik kwam nauwelijks nog de deur uit, ook al omdat ik een rollator nodig had om te stappen. Fysieke pijn isoleert je helemaal. Ik was eenzaam, verloor 30 kilo en zat onder de pillen.»

– In de zomer daarna ontdekten dokters ook dat je fibromyalgie hebt, een ziekte die pijn in de spieren en het bindweefsel veroorzaakt.

Dunham «Ja, en pijnlijke gewrichten, maar ik ben wél heel flexibel. Die fibromyalgie is de reden waarom ik goed ben in bed, én waarom ik uiteindelijk ga sterven.»

– In november vorig jaar liet je je baarmoeder weghalen, terwijl dokters je dat hadden afgeraden omdat het geen aangewezen behandeling is voor endometriose. Je operatie kwam zo snel dat je geen tijd meer had om eicellen te laten invriezen.

Dunham «Ik had veel te veel pijn om daarop te wachten. Het is merkwaardig hoe sommige dingen toch bespreekbaar worden wanneer je helse pijn lijdt. Ik dacht dat ik er alles voor over had om op natuurlijke wijze moeder te worden, maar dat bleek dus niet waar.»

– Toen je na de ingreep wakker werd, was je eerste vraag: ‘Hebben jullie iets gevonden?’

Dunham «Tja, ik vreesde dat ze zouden zeggen: ‘Natuurlijk niet, jij hypochondrische gekkin.’ Maar toen zei de chirurg: ‘Jij hebt werkelijk de meest misvormde en zieke baarmoeder die ik in mijn hele carrière al heb gezien.’ Ik dacht: zie je wel!»

Dunham toont me spontaan een foto van haar baarmoeder, en dat voelt niet eens zo raar. Ze gaf al zoveel van zichzelf prijs, een orgaan kan er ook nog wel bij.

Sinds haar operatie focust Dunham zich op praten over chronische ziektes, de hare en die van andere vrouwen. De inhoud van haar Instagram is opgeschoven van foto’s met ironische bijschriften naar berichten over pijn en zelfhulp, waarmee ze haar lezers, en zichzelf, eraan herinnert hoeveel kracht ze nodig heeft om haar ziekte het hoofd te bieden.

Voor ze met het nieuws over haar verwijderde baarmoeder naar buiten trad, had ze alweer twee heel publieke incidenten achter de rug. Het eerste was haar breuk met Jack Antonoff, het tweede was een #MeToo-misser. Twee dagen na Dunhams operatie raakte bekend dat actrice Aurora Perrineau klacht had ingediend tegen ‘Girls’-scenarist en uitvoerend producent Murray Miller. Hij zou haar in 2012 verkracht hebben op een feestje, toen de actrice nog maar 17 was. Dunham en Konner hadden de beschuldiging een maand eerder al gehoord: Miller was hun in oktober zijn kant van het verhaal komen vertellen, en ze geloofden hem.

Dunham «Toen de pers me om een reactie vroeg, dacht ik: ze zullen wel weten dat ik niet vooringenomen ben (Dunham sprak al vrijuit over haar eigen ervaringen met seksueel misbruik, red.). Ik was zo high als wat van de verdoving na mijn operatie, maar ik vond dat ik het moest opnemen voor mijn clan.»

– Je stuurde samen met Jenni Konner een verklaring uit: ‘We willen naar het verhaal van elke vrouw luisteren, maar deze beschuldiging behoort tot de 3 procent valse aanklachten die elk jaar ingediend worden.’ Dat viel slecht. Jij, die altijd de kant van de vrouwen had gekozen, trok openlijk het verhaal van een jong meisje in twijfel. Je digitale strateeg stuurde je een sms met een vertrouwd zinnetje: ‘Je gaat viraal op Twitter.’

Dunham «Sommige mensen contacteerden me en zeiden stilletjes dat ze het geweldig vonden dat ik Murray verdedigde, maar mijn entourage kon niet geloven wat ik had gedaan. Jack zei: ‘Ik denk niet dat dit je bedoeling was, toch? Zo spreken we in deze tijd niet meer over vrouwen.’»

Schrijfster Zinzi Clemmons, die ook voor de ‘Lenny Letter’ schreef, riep zwarte vrouwen op om zich af te keren van Dunham en de nieuwsbrief. Ze beschuldigde Dunham van een lange voorgeschiedenis van ‘hipsterracisme’, al sinds ze naar het elitaire Oberlin College ging. Dus deed Dunham wat ze al zo vaak had moeten doen: ze verontschuldigde zich op Twitter. Een paar dagen later verbood de hoofdredactie van de ‘Lenny Letter’ haar om nog vergaderingen bij te wonen, tot ze ‘weer groen licht zou krijgen’.

undefined

undefined

'Als Hannah Horvath in 'Girls' (tweede van rechts): 'Mijn series en films vallen in de smaak, maar míjn personage vinden ze doorgaans onuitstaanbaar.''

In augustus besliste de openbare aanklager in L.A. om de zaak tegen Miller te laten vallen. Een maand later verontschuldigde Lena Dunham zich bij Aurora Perrineau. Volgens de moeder van die laatste ging dat ‘beter dan verwacht’.

Dunham «Een tijdje geleden sms’te ik met comédienne Amy Schumer. Ze vroeg hoe het met me ging. Ik antwoordde: ‘Goh ja, ik onderging net mijn vierde operatie van dit jaar, werd onvruchtbaar, brak met mijn lief en dan was er ook nog dat gedoe met Aurora. Maar daar moeten we allemaal door, toch?’ En toen stuurde zij terug: ‘Nee, hoor.’»

Rare meisjes

Het huis van Lena’s ouders in Connecticut is statig en comfortabel. Voorheen was het een school voor ‘briljante, maar gestoorde kinderen,’ vertelt moeder Laurie Simmons. Lena Dunham bouwt er een eigen huisje in de tuin, met zes gezellige schrijfhoekjes, voor collega’s en vrienden die met haar willen komen werken.

Simmons en een grote, wantrouwige collie laten me binnen. ‘Lena neemt nog gauw een douche,’ zegt ze. Dan trekt ze zich terug in de keuken, waar kip in de oven staat. Even later vervoegt Dunham ons in de woonkamer, ze draagt een zwart-witte pyjama.

undefined

'Als ik zwangere vrouwen zie, krijg ik een krop in de keel. Ik wil tussen de oudjes wonen, die me er niet aan herinneren dat ik onvruchtbaar en eenzaam ben ''

Dunham «Ik ben een pyjama-expert geworden, nu ik er zoveel tijd in doorbreng. Sinds mijn operatie ben ik ruim tien kilo aangekomen, en nu probeer ik merken te vinden en te promoten die ook vrouwen met een maatje meer bedienen.»

We schuiven aan voor het diner. Dunhams moeder had eigenlijk op vakantie in Jamaica moeten zijn, om uit te blazen na de opening van een retrospectieve over haar werk. Maar ze zag af van de reis om voor haar dochter te zorgen na haar zoveelste operatie.

Laurie Simmons «Het is een heftige periode geweest. Ik ben intussen heel goed in ziekenhuizen.»

Dunham «Deze keer heeft ze gezichtscrème van Chanel gekocht voor alle verpleegsters. Maar mijn Instagramposts vanuit het ziekenhuis vond ze maar niks.»

Simmons «Ik ben nogal op mijn privacy gesteld, maar wat kan ik eraan doen? Als Lena zegt dat het haar werk is, dan is het haar werk.»

Dunham en haar moeder bespreken wat er later op de avond op tv is. Simmons is een grote fan van CNN-anker Don Lemon, die presentatrice Megyn Kelly van zender NBC onlangs de mantel uitveegde over uitspraken die ze in haar show had gedaan. In een panelgesprek met alleen maar blanke mensen beweerde Kelly dat blanken die zich met Halloween als zwarten schminken (de zogenaamde blackface, te vergelijken met de zwartepietendiscussie bij ons, red.) helemaal geen vorm van racisme is.

Dunham «Ik ben zó blij dat ik kan zeggen dat ik voor Halloween nooit een etnisch kostuum heb aangetrokken.»

Onlangs was Dunham te gast in ‘Jimmy Kimmel Live’ en nam ze haar ouders nog eens beet. Ze had haar moeder foto’s gestuurd van de outfits die ze wilde aantrekken voor de show, de ene erger dan de andere, en las haar commentaar luidop voor: ‘Te kort, en sletterig wanneer je gaat zitten.’ Uiteindelijk liet ze haar moeder via FaceTime zien dat ze live in de show zaten.

Dunham «Je vatte het zo sportief op. Je was een engel. En pap vond het ook een geweldige grap. Het was geniaal, zei hij.»

Simmons (bedenkelijk) «Dat wil nog niet zeggen dat we het ook léúk vonden.

»We duiken nu eenmaal op in Lena’s werk. Artiesten gebruiken hun ouders als inspiratiebron. Ze doorploegen hun familiegeschiedenis om uit te zoeken wie ze zelf zijn. Ik deed het in mijn eigen werk, dus wil ik me er niet druk over maken dat Lena het ook doet. Maar tegelijk vind ik het niet erg leuk om voortdurend beetgenomen te worden en op Instagram te verschijnen.»

De studeerkamer van Dunhams ouders is behangen met kunstwerkjes uit de kindertijd van Lena en haar jongere zus Grace (26), een transseksuele schrijver die nu als Cyrus door het leven gaat en meespeelde in ‘Tiny Furniture’.

Dunham «Cyrus’ eerste boek verschijnt volgend jaar. Dan zullen de mensen zien wie het échte talent in deze familie is (lacht).»

In haar autobiografische boek ‘Not That Kind of Girl’ uit 2014 beschreef Dunham hoe ze haar moeder vertelde over de geaardheid van Cyrus, die toen zelf nog lang niet klaar was om uit de kast te komen. Dunham schreef ook over hoe ze vol verwondering de genitaliën van haar 1-jarige zusje bestudeerde toen zij zelf 7 was. Die bekentenis werd een obsessie voor veel rechtse Dunham-haters, en dat is ‘pijnlijk en krankzinnig en angstaanjagend voor de familie,’ zegt ze. Nog steeds noemen mensen haar soms een kinderverkrachter.

Dunham toont me haar slaapkamer, die bezaaid is met roze make-uptasjes, gouden oorringen en allerlei spullen die erop wijzen dat de bewoonster worstelt met haar gezondheid. Ze toont me de doosjes met de medicijnen die ze neemt: pijnstillers voor de fibromyalgie, antidepressiva, medicijnen voor haar bijnieren. En oxycodon, een pijnstiller twee keer zo sterk als morfine, tegen de helse pijnen na de operatie.

Dunham «Maar die neem ik enkel nadat ik mijn therapeut en mijn ouders heb gevraagd of het oké is.»

– Acht maanden geleden raakte je af van een verslaving aan clonazepam, een middel om de verschijnselen van epilepsie te onderdrukken.

Dunham «Dokters hadden me vier milligram per dag voorgeschreven. Toen ik op de set stond, vergat ik vaak te eten. Ik vergat soms ook mijn tekst.

»De gevolgen van die medicatie zinden me niet. Toen ik een paar dagen uit het ziekenhuis was, zei mijn vader eens: ‘Jij hebt een heel merkwaardige persoonlijkheid wanneer je medicijnen genomen hebt. Je bent dan helemaal niet aardig.’ Het enige wat ik kon zeggen, was: ‘Sorry.’»

– Je wilde van de medicijnen af om een intensieve behandeling te starten voor je posttraumatische stresssyndroom, dat nog maar onlangs vastgesteld werd.

Dunham «Ik kreeg het door een trauma dat ik opliep bij seksueel misbruik. Vooral afspraken bij de gynaecoloog maakten me erg onrustig. Ik ging in behandeling en volg nu groepstherapie. Ik geef intussen ook raad aan vrouwen die naar mij komen met hun eigen verhalen over hun verslaving aan kalmeerpillen.»

undefined

undefined

'In het huis van mijn ouders was alles wit en sober. Nu staat mijn huis vol met spullen waardoor ik me veilig en gelukkig voel.'

– Je bent pas 32 en door je baarmoeder te laten weghalen zit je al in de overgang. Je gaf onlangs toe dat je het moeilijk hebt om zwangere vrouwen en baby’s te zien in je vriendenkring.

Dunham «Ik krijg dan altijd een krop in de keel. Het zijn de kleine dingen: de geur van een pasgeboren baby, borstvoeding geven, naar een baby kijken waarin je jezelf herkent. Het was echt een fucking zegen toen ik ontdekte dat je Instagram Stories kunt negéren.»

– Drie jaar geleden schreef je in The New Yorker nog dat er een grote kans bestond dat jij en Jack Antonoff zouden gaan trouwen, maar nu zijn jullie uit elkaar. Heeft jullie relatie geleden onder je ziekte?

Dunham «Onze relatie heeft wellicht langer geduurd dan ze had moeten duren. Jack is heel trouw, dus hij ging me niet laten stikken toen het allemaal een stuk minder ging. Hij heeft letterlijk mijn hand vastgehouden toen ik op oudejaarsavond een lavement moest krijgen. Zijn familie was ondertussen feest aan het vieren.

»Wanneer je partner ziek is, gaat er zoveel energie naar zorgen voor de ander dat je niet merkt dat je misschien niet echt bij elkaar hoort. We stelden ons de essentiële vragen over het leven niet, omdat we er vooral mee bezig waren om te voorkomen dat ik van mijn stokje ging in de supermarkt.»

– Een maand na je operatie gingen jullie officieel uit elkaar.

Dunham «We zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Het daagde me pas echt toen ik er een item over zag op tv, en toen er paparazzi voor mijn deur kwamen postvatten.»

– Je hebt de breuk ook voor een stuk in het openbaar verwerkt. Je 5,6 miljoen volgers zagen je een lijst met babynamen tweeten die jij en Jack hadden opgesteld: ‘Hey @jackantonoff, ik vond dit lijstje uit 2015. Ik zou het privé kunnen houden, maar dan zou niemand weten dat jij telkens weer voorstelde om onze baby ‘Carrot’ te noemen. Ik hou van je!!!’

Dunham «Ik vind het nog steeds grappig. Jack vond het ook grappig. Hij beseft dat de hysterische ex-vriendin uithangen zowat de vreemdste en grappigste performance is die je maar kunt bedenken.

»Maar het doet ook pijn, hoor, wanneer ik zie wat zijn nieuwe vriendin (model Carlotta Kohl, red.) post op Instagram. Ik dacht dat ik had bewezen dat liefde ook weggelegd kan zijn voor rare meisjes als ik, maar nu is Jack samen met iemand die er zo gewoon en normaal uitziet, zoals van meisjes verwacht wordt.»

Intieme high five

Het deed ook pijn toen kort na hun breuk het gerucht opdook dat Antonoff iets had met Dunhams goede vriendin Lorde. Hij tweette dat de geruchten ‘domme heteronormatieve roddels’ waren, maar het hielp niet dat zij op zijn schoot ging zitten na haar optreden in Brooklyn, en dat ze op tv en in tijdschriften vertelden over hoe ze ’s nachts samen cornflakes vraten en elke dag FaceTimeden met elkaar. Iemand maakte zelfs een ontzettend goed gestoffeerde powerpointpresentatie die bijna onomstotelijk bewees dat Antonoff Dunham had bedrogen.

Dunham «Ik heb eigenlijk veel respect voor het meisje dat die presentatie gemaakt heeft, want ze heeft het heel goed gedaan, en erg grappig ook. Maar het was tegelijk enorm gênant. Ik denk niet dat er iets gebeurd is tussen hen, maar helemáál zeker ben je natuurlijk nooit. Ik heb het er niet met Ella (Lorde, red.) over gehad. We hebben elkaar niet meer gesproken sinds Jack en ik uit elkaar zijn.»

– Je hebt naar verluidt al een paar maanden een losse relatie met een kunstenaar, die je via gemeenschappelijke vrienden leerde kennen.

Dunham «Toen ik mijn baarmoeder net had laten weghalen, huilde ik tegen Jemima Kirke (Jessa in ‘Girls’, red.): ‘Wie zal er nu nog met mij uit willen? Ik heb posttraumatisch stresssyndroom en geen baarmoeder.’ Jemima antwoordde: ‘Een soldaat die condooms haat.’

»Het is maandenlang anders geweest, maar seks doet nu geen pijn meer. En ik laveer niet langer tussen de hoop en de vrees om zwanger te raken. Seks is meer chill nu, als een intieme high five.»

Nog moeilijker te verwerken dan de breuk met Antonoff was die met Jenni Konner, met wie Dunham ‘Girls’ bedacht en maakte. De vrouwen hadden een intense vriendschap, in interviews verklaarden ze vaak afhankelijk te zijn van elkaar. Sommige mensen beschrijven Konner als een soort moeder voor Dunham.

Dunham «Mijn telefoon staat nog steeds vol met foto’s van ons beiden, het lijkt wel alsof we getrouwd waren. De mocassins die ik nu draag, waren een kerstcadeau van haar.»

In oktober lieten de makers van de ‘Lenny Letter’ weten dat ze ermee ophielden. Het lijkt logisch dat de publicatie die Dunham en Konner samen in het leven riepen – ‘Lenny’ is een samenvoeging van hun voornamen – de breuk tussen hen niet zou overleven. Dunham wil er duidelijk niet veel over kwijt, wat erg atypisch is. Het lijkt erop dat er geen explosieve breuk geweest is, maar dat hun relatie eerder is weggedeemsterd. Dunham lijkt de schuld op zich te nemen.

Dunham «Misschien maakte mijn ziekte me wel onmogelijk gezelschap, of misschien lag het aan mijn roem. Ik achterhaal de precieze oorzaak ooit nog wel, maar het is een feit dat ik mijn relaties met de mensen die het dichtst bij me stonden niet goed onderhield.»

undefined

'Ik ga voortaan niets meer maken dat over mezelf gaat. Ik wil alleen nog een doorgeefluik zijn voor andermans verhalen ''

– Je ging in therapie voor je posttraumatische stresssyndroom terwijl de opnames voor ‘Camping’ bezig waren. Jenni Konner nam alles van je over.

Dunham «Zij hoefde dan niet meer om te gaan met alle bullshit die ik elke dag tweette. Wat ik deed, straalde niet langer op haar af. Ik denk dat het een opluchting voor haar was.

»Ik besefte onlangs wat andere mensen al langer wisten: ik ben geen spek voor ieders bek. Ik probeer wat stiller te zijn nu. Ik ging bijvoorbeeld niet naar de première van ‘Camping’, ook al omdat mijn gezondheid dat niet toeliet. Ik ben geen actief lid meer van Time’s Up (de Amerikaanse beweging tegen seksueel geweld, die na de affaire-Weinstein opgericht werd, red.). Mijn mama werkt wel nog mee, maar mijn stem is niet meer nodig. Ik heb ook een nieuwe regel over feestjes: als er meer dan vijf mensen zijn, ga ik niet.»

– Je blijft wel actief op Instagram, hoewel mensen je regelmatig aanraden om daar weg te gaan.

Dunham «Ja, en dan denk ik: bitch, verzamel zelf eerst maar eens drie miljoen volgers en zeg daarna je account op.»

– Je verkocht je New Yorkse stek in Brooklyn en wilt nu in de rustige wijk West Village gaan wonen.

Dunham «Ja, mijn hele identiteit was verweven met het bruisende Brooklyn, maar ik wil nu terug bij mijn stam zijn: oude mensen die lopen te slenteren in biowinkels. Ik zou er niet rouwig om zijn als ik nooit meer vrouwen in hippe kleedjes met pasgeboren baby’s tegen het lijf moet lopen. Ik wil tussen de oudjes wonen, die me er niet voortdurend aan herinneren dat ik onvruchtbaar en eenzaam ben.»

– Je werk is altijd verstrengeld geweest met je privéleven. Hannah Horvath uit ‘Girls’ valt nauwelijks te onderscheiden van Lena Dunham. Het hoofdpersonage uit ‘Camping’ onderging net als jij een reeks gynaecologische operaties, en liet haar baarmoeder verwijderen.

Dunham «Ja, maar daar hou ik mee op. Ik ga niks meer maken dat over mezelf gaat. Ik zweer je dat ik het vanaf nu anders aanpak. Ik wil alleen nog een doorgeefluik zijn voor andermans verhalen.»

Dunham lijkt het te menen: ze tekende een contract voor twee jaar bij HBO en werkt aan een verfilming van het verhaal van Anna Delvey, een jonge Russisch-Duitse socialite die New Yorkse zakenmensen en hotels oplichtte. Ze heeft ook plannen om een jeugdboek te verfilmen én ze heeft een rol in Quentin Tarantino’s nieuwe film over Charles Manson, ‘Once Upon a Time in Hollywood’.

Daarnaast schrijft Dunham ook nog een film-scenario op basis van het boek ‘A Hope More Powerful Than the Sea’, over de jonge Syrische vluchtelinge Doaa Al Zamel, die een schipbreuk overleefde op de Middellandse Zee. J.J. Abrams en Steven Spielberg zijn de producers. Een verhaal als dit ligt ver van Dunhams gebruikelijke werk, maar ze wil het absoluut doen. Ze werkt samen met Doaa Al Zamel zelf, met een tolk en met Melissa Fleming, die het boek schreef. Dunham wil zoveel mogelijk mensen met Syrische roots inschakelen om de film te maken, en ze schenkt alles wat ze ermee verdient aan hulporganisaties die in Syrië werken. Maar toen ze haar plannen in oktober bekendmaakte op Twitter, gebeurde wat bij Lena Dunham altijd lijkt te gebeuren: er brak een storm van protest los.

© New York Magazine

Vertaling: Ruud Meert