Liam Finn - I'll Be Lightning
Julian en Sean (zonen van John) Lennon. Dhani (zoon van George) Harrison. Adam (zoon van Leonard) Cohen. Merlin (zoon van Bryan) Ferry. Jethro (zoon van Nick) Cave. Kimberley (dochter van Rod) Stewart. A.J. (zoon van Jim) Croce. Ray (zoon van David) Crosby. Jacob (zoon van Bob) Dylan. Allemaal kregen ze hun kans dankzij papa, maar tegelijk riepen ze om het hardst dat ze vooral niet met papa vergeleken wensten te worden.
(Ongetwijfeld koos Jacob daarom als artiestennaam Dylan, terwijl pa Zimmerman heet.) En het is een publiek geheim dat de recente reünie van The Police voor Sting geen manier was om op korte tijd nog rijker te worden, maar wel om zijn zoon te lanceren, wiens combo het voorprogramma deed. Guess what didn't happen.
Geen van hen zal het ooit openlijk toegeven, maar de stress én de gêne die een onbekende moeder voelt als haar kind voor het eerst Iets In Het Openbaar doet (derde koning in een kerstspel; een gedichtje voordragen; Eurocrap for Kids), die voelen bonafide rocksterren duizendvoudig als één van hun kinderen zonodig wil zingen, en op die manier, indirect maar daarom niet minder poignant, de competitie met pa aangaan. Feit is: op Julian en Adam na hebben ze uiteindelijk (of voorlopig) niets memorabels voortgebracht.
Om die reden, én omdat ik van Crowded House hou, wilde ik het debuut van Liam (zoon van Neil) Finn liefdevol negeren, liever dan het af te breken. Maar kijk, mirakels bestaan, want het valt geweldig mee.
Samengevat: 'I'll Be Lightning' lijkt meer op het groepje van pa dan op Radiohead of AC/DC, maar 't is er geen kopie van. Liam heeft met veel zorg een cocktail gebrouwen van zoveel ingrediënten dat je er zelfs geen genre op kan plakken, of het zou 'wereldpopmuziek' moeten zijn. En hij heeft, à la Prince, alles zelf gecomponeerd, ingespeeld en gemixt.
Als hij wil rocken, zoals op 'Lead Balloon', komt hij niet verder dan gedateerde garagerock. Maar zijn zomerse pop (dit is de slechtst getimede release van het jaar) als 'Music Moves My Feet' en 'Remember When' is onweerstaanbaar charmant. En wie prachtige, sfeervolle songs als 'Wide Awake on the Voyage Home' kan schrijven, een eposje dat soundscape, soundtrack en popsong in één probeert te zijn (mooie titel, ook): zo iemand verdient zware airplay op Radio 1 én Radio iPod.
