Lianne La Havas: femme fatale of engel?
Prince, Stevie Wonder, Erykah Badu en een dozijn andere sterren zijn fans van haar. Ze deelt een producer en arrangeur met Adele.
undefined
'Toen Prince op bezoek kwam, was hij heel galant. Hij dronk thee met honing'
Lianne La Havas is niet haar echte naam: ze heet Charlotte Barnes, maar dat klinkt natuurlijk een stuk minder exotisch. Haar ouders scheidden toen zij amper 2 was. Ze werd grotendeels opgevoed door haar grootouders en haar overgrootmoeder. Ze heeft er een hekel aan dat haar muziek ‘soulful’ wordt genoemd ‘alleen maar omdat ik een bruine huid heb’. Naast haar charmante hitjes zijn vooral de verborgen parels op haar cd’s prachtig, zoals het verstilde ‘No Room for Doubt’. En als ze praat, klinkt ze zo mogelijk nog zonniger dan haar platen.
HUMO Eerst een paar dingen verifiëren. Je zou bij Stevie Wonder gezongen hebben, en je moeder werkte voor Mary J. Blige.
Lianne La Havas «Allebei onwaar. Ik weet niet waar die geruchten vandaan komen. Er staat helaas wel meer onzin op het net.»
HUMO De videoclip voor ‘Gone’ is een soort minifilm waarin de tot dan toe lieflijke Lianne La Havas zich ontpopt tot een moordenares: niet alleen sleur je je vriendje mee in het water, je doet hem zelfs verdrinken, en terwijl zijn lijk naar de bodem van het meer zinkt, stap jij vrolijk de zonsondergang tegemoet. Maar eerst kus je hem vol op de mond. Was dat je echte vriendje of een acteur? En hoeveel takes hebben jullie van die scène moeten doen?
La Havas «De regisseur wilde in beeld brengen wat volgens hem twee extreme aspecten van mijn persoonlijkheid zijn: de nietsontziende femme fatale en de serene engel. De man die ik kuste was een stuntman-acteur, een goeie vriend van de regisseur. Ik kende hem totaal niet, en we hebben zo weinig mogelijk takes gedaan want mijn toenmalige vriend stond erop te kijken. Maar wel meer dan één. Meer dan vijf, eigenlijk (giechelt).»
undefined
undefined
HUMO Ook de titel van je nieuwe cd is onverwacht bloeddorstig: ‘Blood’.
undefined
La Havas «Ja, maar ’t is blood zoals in bloedband en bloedverwant. Mijn vader is van Griekse komaf, langs moederskant liggen mijn roots in Jamaica. Mijn ouders zijn allebei in Engeland geboren, en tot voor kort was ik nog nooit in Jamaica of Griekenland geweest. Ondertussen heb ik in het Jamaicaanse Christiana een hele rits halfzussen, ooms, tantes, neven en nichten leren kennen. En Jamaica liet een diepere indruk na dan ik had verwacht. Ik was ontroerd. Het was alsof iets in mij werd gewekt. Daarom leek de titel ‘Blood’ me gepast. ‘Green & Gold’ vat het best de sfeer daar – de titel verwijst naar de Jamaicaanse vlag. Je vindt mijn roots ook terug in de coverfoto: het lijkt gewoon een mooi plaatje, maar de bloemen staan voor Jamaica en het marmer voor Griekenland.»
HUMO Is jouw muziek eigenlijk de som van alle muziek waarnaar je hebt geluisterd?
La Havas «Tot op zekere hoogte moet dat wel zo zijn, want al wat je hoort, laat wel degelijk een invloed na. Maar ik luisterde ook naar Michael Jackson en Red Hot Chili Peppers en recenter Matt Corby, en hun soort muziek zou ik nooit zelf kunnen maken omdat ik niet dat soort energie heb, en evenmin dat soort uitstraling. Abba vond ik ook geweldig. En Lauryn Hill, mijn idool toen ik 15 was. En Limp Bizkit – een korte maar heftige fase (giechelt). Eigenlijk is het jammer dat mijn muziek gedetermineerd wordt door wie ik ben. De enige manier om dat manco op te vangen is songs schrijven voor anderen, maar dat is niet mijn prioriteit.»
HUMO Van welke muziek hou je helemaal niet?
La Havas «Van deprimerende, agressieve, negatieve muziek. Mijn muziek is vrolijk, levenslustig, hoopvol. Muziek moet altijd iets vieren, vind ik.»
Jammen met Prince
HUMO Prince omschreef jou als ‘de nieuwe Joni Mitchell’. Zelfs onder sterren kan niet iedereen zeggen dat Prince bij hen thuis heeft gejamd. Jij wel.
La Havas «Iemand had me verteld dat hij mijn ‘Lost and Found’ live had gespeeld. Dat vond ik al irreëel. De eerste keer dat Prince zou bellen, was ik m’n gsm thuis vergeten en de batterij van de gsm van m’n vriendje was bijna plat. Uiteindelijk heb ik met ’m staan bellen in een steegje. Ik vroeg eerst: ‘Ben jij wel de échte Prince?’ omdat ik niet kon geloven dat hij mij wilde spreken. ‘You know who this is,’ grinnikte hij. Hij heeft me uitgenodigd in Paisley Park, zijn studio. Hij was heel lief, moedigde me aan. Hij is ook naar mijn optreden komen kijken in de Bowery Ballroom in New York. Een paar maanden later, bij mij thuis, was hij heel galant, heel rustig. A lovely guy. Normaal. Grappig. Gastvrij, alsof niet ik maar hij de gastheer was. Hij dronk thee met honing.»
HUMO Maar wat hebben jullie gespeeld? Akoestisch, neem ik aan, in jouw kleine woonkamer.
La Havas «Ja, want ik was toen nog niet verhuisd. We hebben gepraat, gejamd. Hij speelde gitaar, ik zong. Ik heb onder andere een cover gezongen van ‘At Last’ van Etta James. Het hoogtepunt van die dag was Prince’ geheime showcase in de Electric Ballroom. Ik wilde dat ik een fractie van zijn energie en charisma bezat. Ook toen we repeteerden voor Saturday Night Live, viel me op hoe strak hij alles leidt, hoe geen enkel detail hem ontgaat. Ik heb m’n eigen muzikanten daarna aangemaand tot grotere precisie.»
HUMO Heb je het met Prince over jouw song ‘Age’ gehad (met de zin ‘He’s old enough to be my father’)?
La Havas «Nee (lacht). Dat had gênant kunnen zijn, ja. Maar mensen interpreteren die tekst vaak fout: ik heb één oudere minnaar gehad, maar ik val niet per se op oudere mannen. En die oudere vriend was niet letterlijk ‘old enough to be my father’, dat leek alleen maar zo (lacht). Ik was 18, hij 32. Maar eigenlijk zocht ik gewoon naar een woord dat rijmde met ‘rather’.»
undefined
'Stevie Wonder die op mijn voicemail een flard van één van mijn songs zong: beter wordt het niet.'
HUMO Wist je hoe Prince jouw bijdragen aan ‘Art Official Age’ zou gebruiken, of was het eindresultaat ook voor jou een verrassing?
La Havas «Het laatste. Mijn mond viel open. Hij had van alles gebruikt waarvan ik dacht dat het voor andere songs was bedoeld, en had blijkbaar ook alledaagse gesprekken opgenomen. Ik vind het wonderlijk hoe hij zichzelf blijft vernieuwen, in plaats van bijvoorbeeld ‘Kiss, Part Two’ of ‘Return of Purple Rain’ te maken. Ik was vooral blij met ‘Clouds’. Maar ik was ook blij toen Stevie Wonder op mijn voicemail een bericht achterliet waarin hij een flard van één van mijn songs zong. Beter wordt het niet.»
HUMO Je hebt wel vaker songs gecoverd, ook onverwachte, zoals ‘Baltimore’ van Randy Newman. Om je stem te testen? Of om genoeg materiaal te hebben voor je eerste optredens?
La Havas «Allebei. En soms om na te gaan hoe het is om dat nummer te zingen en hoe het in elkaar zit. Of voor de lol, zoals toen ik ‘Only Girl (in the World)’ van Rihanna deed. Met Joss Stone heb ik ‘Crazy’ van Gnarls Barkley gezongen, dat was ook leuk – meer een duel dan een duet.»
Zwalpend door de stad
HUMO Met Prince heb je gemeen dat je allerlei instrumenten bespeelt: piano, gitaar, percussie, bas. Zijn de songs die we kennen in gitaaruitvoering op gitaar geschreven, of componeer je soms op bas?
La Havas «Ook. Onder invloed van mijn ex, een bassist. Mijn eerste songs schreef ik met gitaarbegeleiding. Mensen zeggen me vaak dat mijn eerste plaat ‘meer folk’ was, ‘akoestische gitaren en zo’. Terwijl er op die plaat geen akoestische gitaar te horen is. Ik componeer zelden op basis van een instrument, het gebeurt veel vaker dat ik neurie of dingen uitprobeer die pas veel later in de plooi vallen. Aan de piano gaan zitten en wachten op inspiratie werkt voor mij niet.»
HUMO Hoe is mijn favoriet ‘Lost & Found’ tot stand gekomen?
La Havas «Heel spontaan, ’s avonds laat. Wat je hoort is min of meer de demo, er is later amper nog iets aan veranderd.»
HUMO In ‘Is Your Love Big Enough?’ zing je ‘I danced till I wasn’t drunk anymore’. Werkt dat of heb je het verzonnen?
La Havas «Het werkt, op voorwaarde dat je stopt met drinken. En het werkt niet altijd. En niet meteen. En niet bij iedereen (lacht).»
undefined
'Ik ben zo'n meisje dat 's nachts door de stad zwalpt met een koptelefoon op en m'n gedachten ver weg'
HUMO In ‘Midnight’ zing je over ‘the places I go when I’m alone’... Zoals? Het bos, het kerkhof? Je woont niet ver van het prachtige Highgate Cemetery.
La Havas «Ja, maar ik bedoel eerder plekken in mijn hoofd. Met andere woorden: de man in dat nummer heeft geen idee waaraan ik allemaal denk als hij er niet bij is. Ik ben zo’n meisje dat door de stad zwalpt, vaak ’s nachts, met een koptelefoon op en m’n gedachten ver weg. Dat lukt natuurlijk minder nu ik een beetje bekend word.»
HUMO In Londen hangen overal blue plaques, blauwe emaillen borden die aangeven welke beroemdheid ooit in dat huis heeft gewoond. Waar zou een blue plaque moeten hangen om een mijlpaal in jouw carrière te gedenken?
La Havas «Gek dat je dat zegt, ik ben net verhuisd en op het huis naast het mijne hangt zo’n bord, daar woonde ooit…»
HUMO Ssst, beter niet zeggen – als een stalker dit leest, weet hij meteen waar je precies woont.
La Havas (grinnikt) «Het was een Ierse dichter, meer zeg ik niet. Ik denk dat Prince maar in één huis in Londen heeft gespeeld, dus op de gevel van mijn vorige appartementje zou je zo’n bord kunnen hangen. En aan het huis van m’n grootmoeder, waar ik m’n eerste song componeerde, ‘Old Flame’. Of op de plek waar ik voor het eerst werd gekust, wat die eerste song inspireerde. Of in Biddle Bros, de pub waar ik voor het eerst optrad, kapot van de zenuwen.»
HUMO Je teksten zijn vaak heel direct en openhartig, en sparen de mannen erin niet. Weten zij het altijd als een song over hen gaat?
La Havas «Niet altijd. Ik had één ex die eerst m’n hart brak, en me wat later belde met de melding dat hij wilde dat ik zou zingen op een song die hij had geschreven. Dat heb ik geweigerd, maar ik ben wel meteen aan een song over hém begonnen: ‘Forget’, as in: ‘forget it!’ Een andere ex wist meteen dat ‘Unstoppable’ over hem ging, omdat het een ‘break up and make up’-song is, en dat is precies wat er was gebeurd: we gingen uit elkaar en daar had ik later spijt van. Ik heb geprobeerd de brokken te lijmen maar ’t is niet gelukt.»
Beluister 'Blood' integraal:
undefined
